خوفو که در زبان یونانی خئوپس گفته می‌شود، دومین فرعون از دودمان چهارم فرعون‌های مصر باستان به‌ شمار می‌آید و دوران فرمانروایی‌اش حدود ۲۳ یا ۲۴ سال از ۲۵۸۹ تا ۲۵۶۶ پیش از میلاد مسیح برآورد شده‌ است. خوفو سازنده هرم بزرگ جیزه است. او سه همسر اصلی داشت که هر یک در یکی از سه هرم کوچک دیگر در نزدیکی هرم بزرگ دفن شده‌اند.

هر چند که هرم بزرگ به نوعی نشانگر جوهره مصر باستان به‌شمار می‌آید، از دوران شاهی فرعون سازنده آن آگاهی چندانی در دست نیست. سده‌ها پس از فرمانروایی خوفو، هرودوت درباره او نوشته‌است: «خوفو سرزمین مصر را دچار هرنوع بدبختی ممکن کرد. او نیایشگاه‌ها را بست، پیشکش قربانی را نزد رعایای خود ممنوع اعلام کرد و آنها را وادار کرد تا بدون استثنا برایش کارگری کنند. مصریان به زحمت می‌توانستند نام او را بر زبان بیاورند و این از شدت تنفرشان بود.» مومیایی این فرعون هرگز یافته نشده‌ است و با وجود عظمت و شکوه هرم، قایق بی همتای تشییع جنازه، و اشیای اعجاب‌ انگیز مراسم خاکسپاری که از خوفو بجا مانده‌ است، تنها تصویر موجود از چهره او یک تندیس عاج ۱۰ سانتی‌ متری است.

خانواده

ویرایش

خوفو پسر شاه سنفرو و شهبانو حتپ‌حرس یکم بود. او خواهری تنی نیز داشت که شاهدخت حتپ‌‌حرس نام داشت. بنا به گفته هرودوت، خوفو برخلاف پدرش سنفرو و پدربزرگش جوسر، که هر دو شاهانی بخشنده و مردمدار بودند، مردی خشن و شاهی ستمگر بود.

خوفو ۹ پسر داشت که از میان آن‌ها جدف‌رع و خفرع به ترتیب، فرعون‌های بعد از او شدند. او همچنین ۱۵ دختر داشت که از میان آن‌ها شاهدخت حتپ‌حرس دوم به شهبانویی رسید. نام بسیاری از اعضای خانواده خوفو از پاپیروس وستکار شناخته شده، دیگر نام‌ها اما از روی آرامگاه‌هایشان در جیزه به دست آمده‌اند. آرامگاه جی ۷۰۰۰ تعداد زیادی از مصطبه‌های این اعضا را، از جمله شهبانو حتپ‌حرس یکم مادر شاه، در خود دارد. فهرست زیر نام اعضای خانواده پادشاهی خوفو برگرفته از کتاب‌ های دادسون و هیلتون و نیز پورتر و ماس است:[۱۰][۱۱]

پسران

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. Alan B. Lloyd: Herodotus, book II., p. 62.
  2. Flavius Josephus, Folker Siegert: Über Die Ursprünglichkeit des Judentums (Contra Apionem), Volume 1, Flavius Josephus. From: Schriften Des Institutum Judaicum Delitzschianum, Westfalen Institutum Iudaicum Delitzschianum Münster). Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 2008, شابک ‎۳−۵۲۵−۵۴۲۰۶−۲, page 85.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Clayton, Peter A. Chronicle of the Pharaohs. p42. Thames and Hudson, London, 2006. شابک ‎۹۷۸−۰−۵۰۰−۲۸۶۲۸−۹
  4. Malek, Jaromir, "The Old Kingdom" in The Oxford History of Ancient Egypt, ed. Ian Shaw, Oxford University Press 2000, شابک ‎۹۷۸−۰−۱۹−۲۸۰۴۵۸−۷ p.88
  5. "Khufu's 30-Year Jubilee: Newly Discovered Pieces of a Puzzle". Archived from the original on 21 May 2024. Retrieved 21 May 2024.
  6. Rainer Hannig: Die Sprache der Pharaonen. Großes Handwörterbuch Ägyptisch-Deutsch. (= Kulturgeschichte der antiken Welt. Vol. 64) 4th Edition, von Zabern, Mainz 2006, p. 111, شابک ‎۳−۸۰۵۳−۱۷۷۱−۹.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ von Beckerath: Handbuch der ägyptischen Königsnamen, Deutscher Kunstverlag (1984), شابک ‎۳۴۲۲۰۰۸۳۲۲
  8. Karl Richard Lepsius: Denkmaler Abtheilung II Band III Available online see p. 2, p. 39 بایگانی‌شده در ۲۷ اکتبر ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine
  9. Aidan Dodson & Dyan Hilton: The Complete Royal Families of Ancient Egypt. Thames & Hudson, 2004, شابک ‎۰−۵۰۰−۰۵۱۲۸−۳ pp. 52–53
  10. Dodson A. , Hilton D. (۲۰۰۴)، The Complete Royal Families of Ancient Egypt، Thames & Hudson، شابک ۰۵۰۰۰۵۱۲۸۳
  11. Porter and Moss. «Topographical Bibliography of Ancient Egyptian Hieroglyphic Texts». The University of Oxford Press.