سگ اصحاب کهف

سگ اصحابِ کهف بر پایهٔ آیات قرآن سگی بوده که به همراه اصحاب کهف به خواب سیصد و نه ساله رفته و با ایشان برخاسته است.

گفته شده که او سگ گله، سگ نگهبان و بسیار وفادار بوده و هنگامی که چوپانش به اصحاب کهف پیوست او نیز به ایشان می‌پیوندد. هنگامی که از ترس آواز در دادن و آگاه کردن دشمنان، می‌رانندش، او چون انسان به سخن می‌آید و می‌گوید:«من او را می‌طلبم که شما می‌طلبید...» پس دست از او می‌دارند و او را با خود به غار می‌برند.

از امام جعفر صادق نقل است که سگ اصحاب کهف یکی از سه حیوانی است که به بهشت برده می‌شود.

در ادبیات فارسی شاعرانی چون سعدی، مولوی، خاقانی و عطار بدو اشاره کرده‌اند. برای نمونه از سعدی:

سگ اصحاب کهف روزی چند

پی نیکان گرفت و مردم شد

و

چون سگ اصحاب کهفم بر در مردان مقیم

گرد هر در می‌نگردم استخوانی گو مباش

جستارهای وابسته

• اصحاب کهف

منبع

• لغتنامهٔ دهخدا
• کتابخانهٔ طهور