سید کمال‌الدین هزارجریبی
امیر کمال‌الدین حسین (درگذشتهٔ ۹۲۹ ق[۱]) فرزند سید عزالدین هزارجریبی چهارمین فرامانروا از خاندان عمادی مازندرانی است. او پس از مرگ برادرش سید رضی‌الدین قدرت را بدست گرفت و در سده ۱۰ (قمری) بر بخشی از مازندران یعنی هزارجریب فرمان راند.
| سید کمال‌الدین حسین | |
|---|---|
| پیشین | برادرش سید رضی‌الدین |
| جانشین | پسرش امیر زین‌العابدین وامير رفيع الدين محمد |
| درگذشته | ۹۲۹ ق |
| دودمان | سادات عمادی مازندرانی |
| پدر | سید عزالدین حسن |
امیر حسین در آغاز روابط خوبی با شاه اسماعیل صفوی داشت ولی پس از شکست شاه اسماعیل در جنگ چالدران در ۹۲۰ ق همراه با محمدزمان میرزا شده و در استرآباد فتنه انداخت. سرانجام محمدزمان میرزا کاری از پیش نبرد و به بلخ گریخت و سید حسین کمال‌الدین هم به هزارجریب بازگشت. با این رخداد شاه اسماعیل امیر حسین را از نظر عنایت انداخت و انعام و سیورغالات سادات هزارجریب را بست و هزارجریب را تیول ترکمانان قرار داد.
البته رابطهٔ کمال‌الدین‌حسین با صفویان یک بار دیگر رو به بهبودی رفت و آن هنگامی بود که درمیش‌خان (یکی از کارگزاران شاه اسماعیل) به ضبط و نسق مازندران پرداخت و پس از آن به هزارجریب آمد و با استقبال و خدمتکاری و خدمات پسندیده میرحسین‌کمال‌الدین رویارو شد. درمیش‌خان در برابر این خدمات، متکفل مهمات کمال‌الدین شد و او را با خود به تبریز نزد شاه اسماعیل برد و در صدد آن شد تا مهمات کمال‌الدین را انتظامی بخشد. ولی میرحسین‌کال‌الدین از تبریز گریخت و یکسره به هزارجریب (شاید از بیم جانش) بازگشت و در آنجا اظهار یاغی‌گری نمود. شاه اسماعیل دو تن از سردارانش یعنی زینل‌خان شاملو و اخی‌سلطان تکلو را برای گرفتن کمال‌الدین به هزارجریب فرستاد. کمال‌الدین پس از دو ماه دستگیر و کشته و سرش برای شاه اسماعیل فرستاده شد و زنان و فرزندانش را زینل‌خان شاملو همراه خویش به استرآباد که اقطاع او بود برد و ولایت هزارجریب به تیول اخی‌سلطان تکلو مقرر شد.
بن مایهویرایش
- ↑ تاریخ ایلچی
- سادات هزار جریب سلسله‌ای شیعی در شرق مازندران صفحهٔ ۲۴/ نویسنده:عمادی حائری، سید محمد / نشر مورخ
- شجره الامجاد فی التاریخ میرعماد - سید حسین بنافتی