سینمای داستانی و فیلم بلند در این کشور آنچنان پیشینه‌ای ندارد. اهمیت سینمای مستند برای ویتنامی‌ها و علاقه مخاطبان به این نوع آثار، جدای از شروع تاریخ سینما با فیلم مستند، به سبب دوره‌های پرفراز و نشیب سیاسی و دوران جنگ طی دهه‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۷۰ بوده‌است. بدنه سینمایی ویتنام سالیانه ۲۸ فیلم بلند مستند تولید می‌کند، که رقمی بسیار قابل اعتنا می‌باشد. شروع فیلمسازی در ویتنام در دهه ۱۹۲۰ و باهمت تعدادی از روشنفکران هانوی سرو شکل گرفت. در ۶ نوامبر ۱۹۲۵ این گروه از مراسم تدفین پادشاه کای دین و همچنین مراسم تاج‌گذاری پادشاه بعدی بائو دای چند فیلم مستند تهیه کردند. در دهه ۱۹۳۰ چند فیلم به زبان ویتنامی در هنگ کنک برای نمایش در هانوی ساخته شد که همگی با شکست مطلق و عدم اقبال مخاطبان روبرو بودند. بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۰، ۲ فیلم ناطق ویتنامی حقیقت عشق و ترانه پیروزی اما به نسبت با استقبال روبرو شدند.[۴][۵]
در پی وقوع اولین جنگ هندوچین (First Indochina War) در ۱۹ دسامبر ۱۹۴۶ سینمای نوپای ویتنام به محاق رفت. اولین جنگ هندوچین که معمولاً به عنوان جنگ مقاومت ضد فرانسه در ویتنام شناخته می‌شود در ویت مین تا ۱ اوت ۱۹۵۴ ادامه یافت. یکسال بعد جنگ معروف سده ۲۰ یعنی جنگ ویتنام آغاز شد؛ که از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵ بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه ملی آزادی‌بخش ویتنام جنوبی از یک سو، و نیروهای ویتنام جنوبی و متحدانش به ویژه ایالات متحده آمریکا از سوی دیگر رخ داد. همزمان و مرتبط با این جنگ، جنگهای نیابتی در لائوس و کامبوج بین نیروهای آمریکایی در برابر نیروهای کمونیستی برقرار شد. در پایان، با خروج آمریکا، جنگ داخلی لائوس، جنگ داخلی کامبوج و جنگ ویتنام همهٔ این کشورها حکومتهای کمونیستی پیدا کردند. در تمام این سال‌ها سینمای ویتنام عملاً بر ساخت مستند متمرکز بود. پس از اتحاد مجدد ویتنام شمالی و ویتنام جنوبی، استودیوهای سابق در ویتنام جنوبی به ساخت فیلم‌های رئالیسم سوسیالیستی روی آوردند. در این زمان تولید فیلم ویتنامی افزایش یافت و تا سال ۱۹۷۸ تعداد فیلم‌های ساخته شده از ۳ فیلم به ۲۰ فیلم افزایش یافت.[۶][۷]
جایزه بادبادک زرین (Golden Kite Awards) دیگر جایزه سینمایی مهم در کشور ویتنام است که اهمیتی چون جایزه اسکار در ایالات متحده آمریکا دارد. این جایزه از سال ۲۰۰۳ و در پنجاهمین سالگرد تأسیس «انجمن سینمای ویتنام» ایجاد شده و همین انجمن، متولیِ اجرای مراسم و اعطای جوایز است.[۱۳]
در ویتنام بیش از ۹۰۰ سالن سینمای فعال وجود دارد. سرانه تولید سالیانه فیلم در این کشور ۳ فیلم بلند، ۴ انیمیشن و ۲۸ فیلم مستند است. جمعیت سینماروی ویتنام نیز سالیانه نزدیک ۱۴ میلیون نفر برآورد شده‌است.[۱۴]
↑Kim, Wook et al. (2000). Y chromosomal DNA variation in East Asian populations and its potential for inferring the peopling of Korea. Journal of Human Genetics 45(2). Pages 77, 80 & 82. doi:10.1007/s100380050015 Retrieved February 19, 2018, from link.
↑Pietrusewsky, Michael. (1992). Japan, Asia and the Pacific: A multivariate craniometric investigation. In book: Japanese as a member of the Asian and Pacific populations, Publisher: Kyoto: International Research Center for Japanese Studies. International Symposium No. 4. , Page 47. Retrieved February 22, 2018, from.
↑Military History Institute of Vietnam,(2002) Victory in Vietnam: The Official History of the People's Army of Vietnam, 1954–1975, translated by Merle L. Pribbenow. University Press of Kansas. p. 68. ISBN 0-7006-1175-4.
