شادُروان (ترکی استانبولی: şadırvan‎, عربی: شاذروان) نوعی فواره است که معمولاً در حیاط یا ورودی و در مقابل مساجد، کاروانسراها ّ خانقاه‌ها و مدارس با هدف اصلی تأمین آب برای نوشیدن یا آیین وضو برای چند نفر به‌طور همان زمان و همچنین به عنوان عنصری تزئینی بصری یا صوتی استفاده می‌شده‌است.

شادروان مسجد ایا صوفیه، استانبول
شادروان مسجد سلیمانیه، استانبول

شادروان واژه ای فارسی است و یک نمونه از عناصر معماری عثمانی است. مثالهایی از شادروان می‌توان به میدان شادروان در پریزرن و بند قیصر و پل شادروان در ایران اشاره کرد.

اصطلاح شادروان ممکن است در زبان‌های دیگر املای گوناگونی داشته باشد shadervan; shaderwan; şadervan; šadervanهای šadrvan یا šedrvan;[۱][۲][۳] و Шадраван (shadravan).[۴]

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. Hrvatski enciklopedijski rječnikهای urednici Ranko Matasovićهای Ljiljana Jojić. زاگرب: نوی Liber, 2002. Str. 1272.
  2. http://www.knjiznica.hr/pitajte-knjiznicare/pretrazivanje/pitanje.php?pitanje=1545&target=/pitajte-knjiznicare/pretrazivanje/index.php?search_word=&polje=all&offset=18619&submit=
  3. Škaljić A. Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku. 6. izd. Sarajevo: Svjetlost, 1989. Str. 578.
  4. http://rechnik.info/шадраван