شاپورخوره

شاپورخُرّه یا شاپورخُوَرّه، که معرب آن سابور خُره است، منسوب به شاپور پسر اردشیر پسر بابک است. کرسی این ولایت شهر شاپور بود و اصل این اسم بیشاپور است که غالباً شهرستان یعنی محل شهر یا کرسی و پایتخت نامیده می‌شد. اصطخری گوید: شهر شاپور از تأسیسات شاپور شاه است و به وسعت اصطخر است؛ ولی به‌هرحال بر آن برتری دارد، رفاه بیشتری در آن حکمفرماست و اهالی آن ثروتمندترند. شاپور از لحاظ کیفیت آبادترین و سبز و خرمترین ولایات فارس به حساب می‌آید. و حمدالله مستوفی گوید: شاپور را «طهمورث دیوبند ساخت، و دین دار خواند. اسکندر رومی به وقت فتح فارس آنرا به کلی خراب گردانید و شاپوربن اردشیر بابکان از نو عمارت کرد و به نام خود آن را بیشاپور خواند.» مقدسی با اعجاب و تحسین فراوان آن را ولایتی محبوب می‌نامد و می‌گوید: «مرکز شاپور شهرستان است، این ولایت به کوهستان نزدیک است. شهری آباد، پرجمعیت و زیبا، سرزمین روغن‌های ذیقیمت است...»

طرحی از بیشاپور در زمان محمدشاه قاجار، اثر اوژن فلاندن در کتاب "سفرنامه ایران" (Voyage en Perse)

جستارهای وابسته

• بیشاپور