شهر گرد بغداد
شهر گرد بغداد (مدینة بغداد المدورة) پایتخت و مقر اصلی درگاه و دیوان خلافت بنی عباس بود که توسط منصور عباسی در خلال سال های ۷۶۲-۷۶۸م بنا نهاده شد. نام رسمی آن در زمان عباسیان «مدینه السلام» (شهر صلح) بود.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/07/Baghdad_150_to_300_AH.png/250px-Baghdad_150_to_300_AH.png)
منصور برای طراحی این شهر از دو طرح استفاده کرد. طرح نخست از نوبخت معمار ایرانی و طرح دوم از ماشاءالله، یک یهودی سابق از اهالی خراسان در ایران بود.
بغداد به صورت دایرهای با قطر ۲ کیلومتر طراحی شد که این شهر را بهعنوان ""شهر گرد"" معروف ساخت. طراحی نخستین شهر نشانگر یک حلقه از ساختمانهای مسکونی و بازرگانی بود که در کنار دیوارهای درون شهر ساخته شده بودند، ولی در هنگام ساخت حلقهای دیگر در داخل حلقه اصلی ساخته شد.[۱] در مرکز شهر ساختمانهای مسجد و همچنین قرارگاه مرکزی سربازان قرار داشت. هدف از ساخت و کاربری بخش خالی مرکز شهر ناشناختهاست. پایه طراحی دایره شکل شهر دقیقاً بر پایه طراحی شهرسازی ساسانیان است. طرح شهر بغداد کپیبرداری از نقشه و طرح شهر ساسانی گور (فیروزآباد کنونی) است.
منابع
ویرایش- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۲۵ مارس ۲۰۰۳. دریافتشده در ۶ دسامبر ۲۰۱۷.
- Round city of Baghdad ویکیپدیای انگلیسی