شوخی
[۱]شوخی یا مِزاح (به انگلیسی آمریکایی: humor) (به انگلیسی مشترکالمنافع: Humour)، به تمایل اشخاص برای ارائه تجربیات شخصی که موجب خنده و تفریح میگردد، میگویند. مردم در اکثر سنین مایل به انجام شوخی هستند و اکثریت آنها پس از شنیدن شوخی لبخند زده و خوشحال میشوند. نوع شوخی و مزاح بسته به موقعیت جغرافیایی، فرهنگ، آموزش و پرورش و تیزهوشی متفاوت است. برای مثال کودکان با مسائل کماهمیتتر مثل دیدن خیمهشب بازی یا دیدن کارتون خوشحال میشوند؛ اما در سنین بالاتر اینها دیگر برایشان خندهدار نمیباشد.[۲]

به توانایی درک یا بیان جنبههای طنزآمیز موقعیتها، شوخطبعی میگویند.[۳]
شوخی این امکان را به فرد می دهد تا واقعیت را به گونه ای ببیند که به تعادل سازی روحی و روانی او کمک شود. همچنین شوخ طبعی باعث می شود استرس های درونی و بیرونی فرد تغییر شکل یافته و راحت تر با پدیده های مختلف و حتی ناکامی ها کنار بیاید. باید توجه داشت به هم خندیدن باعث دوری افراد از یکدیگر شده و با هم خندیدن به افزایش صمیمیت و نزدیکی افراد منجر می شود.
شوخ طبعی ها غالبا به چهار شکل توصیف شده اند:
که دو دسته از آنها آسیب زاست و بهتر است به کار گرفته نشود و دو دسته دیگر پیونددهنده است و روابط بین افراد را صمیمی می کند.
دو دسته اول، شوخی ها پرخاشگرانه و خودکاهنده است. در شوخی های پرخاشگرانه، فرد دیگران را مورد تحقیر و تمسخر قرار می دهد و در شوخی های خودکاهنده خود را تحقیر می کند تا دیگران را بخنداند.
دو نوع دیگر که سالم تر محسوب می شود خودبزرگ نمایانه و پیونددهنده است.
در شوخی خودبزرگ نمایانه فرد بدون تحقیر دیگران خود را بالاتر از واقعیت نشان می دهد و شوخی پیونددهنده شامل گفتن لطیفه و وقایع جالب است و افرادی که سلامت روان بالاتری دارند از این دو نوع شوخی استفاده می کنند.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ Behnegarsoft.com (۲۰۲۳-۰۲-۱۶). «میگنا - شوخ طبع باشید». ميگنا : پایگاه خبری روانشناسی و سلامت. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۲-۱۶.
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Humour». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۳ مارس ۲۰۱۱.
- ↑ برابرنهادههای فرهنگستان زبان فارسی: دفتر هشتم بایگانیشده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine. بازدید: نوامبر ۲۰۱۱.