شوخی

برای دیگر کاربردها، شوخی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

شوخی یا مِزاح (به انگلیسی آمریکایی: humor) (به انگلیسی مشترک‌المنافع: Humour)، به تمایل اشخاص برای ارائه تجربیات شخصی که موجب خنده و تفریح می‌گردد، می‌گویند. مردم در اکثر سنین مایل به انجام شوخی هستند و اکثریت آن‌ها پس از شنیدن شوخی لبخند زده و خوش‌حال می‌شوند. نوع شوخی و مزاح بسته به موقعیت جغرافیایی، فرهنگ، آموزش و پرورش و تیزهوشی متفاوت است. برای مثال کودکان با مسائل کم‌اهمیت‌تر مثل دیدن خیمه‌شب بازی یا دیدن کارتون خوش‌حال می‌شوند؛ اما در سنین بالاتر این‌ها دیگر برایشان خنده‌دار نمی‌باشد.

لبخند می‌تواند نشان دهنده واکنش به شوخی و مزاح باشد.

به توانایی درک یا بیان جنبه‌های طنزآمیز موقعیت‌ها، شوخ‌طبعی می‌گویند.

شوخی این امکان را به فرد می دهد تا واقعیت را به گونه ای ببیند که به تعادل سازی روحی و روانی او کمک شود. همچنین شوخ طبعی باعث می شود استرس های درونی و بیرونی فرد تغییر شکل یافته و راحت تر با پدیده های مختلف و حتی ناکامی ها کنار بیاید. باید توجه داشت به هم خندیدن باعث دوری افراد از یکدیگر شده و با هم خندیدن به افزایش صمیمیت و نزدیکی افراد منجر می شود.

شوخ طبعی ها غالبا به چهار شکل توصیف شده اند:

که دو دسته از آنها آسیب زاست و بهتر است به کار گرفته نشود و دو دسته دیگر پیونددهنده است و روابط بین افراد را صمیمی می کند.

دو دسته اول، شوخی ها پرخاشگرانه و خودکاهنده است. در شوخی های پرخاشگرانه، فرد دیگران را مورد تحقیر و تمسخر قرار می دهد و در شوخی های خودکاهنده خود را تحقیر می کند تا دیگران را بخنداند.

دو نوع دیگر که سالم تر محسوب می شود خودبزرگ نمایانه و پیونددهنده است.

در شوخی خودبزرگ نمایانه فرد بدون تحقیر دیگران خود را بالاتر از واقعیت نشان می دهد و شوخی پیونددهنده شامل گفتن لطیفه و وقایع جالب است و افرادی که سلامت روان بالاتری دارند از این دو نوع شوخی استفاده می کنند.

جستارهای وابسته

• شوخی دستی
• شوخی‌های گوگل
• شوخی سیزده