شوری (سوره)
چهل و دومین سورۀ قرآن که ۵۳ آیه دارد.
شوری سوره ۴۲ از قرآن است و ۵۳ آیه دارد. این سوره به دلیل آنکه در آیهٔ ۳۸ مسلمانان را دعوت به مشورت در کارها می‌کند به این نام نامیده می‌شود. مشابه دیگر سوره‌های مکی، محتوای این سوره بیشتر پیرامون مبدأ، معاد، و نبوت است. بخش اصلی این سوره پیرامون وحی و چگونگی ارتباط خدا با پیامبران است. مباحث اخلاقی مانند توبه، گذشت، و صبر نیز در این سوره مطرح شده‌اند.[۱]
| شوری | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۶۲ | ||||
| جزء | ۲۵ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۵۳ | ||||
| شمار واژه‌ها | 860 | ||||
| شمار حرف‌ها | 3521 | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
منابعویرایش
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ۲۰. دار الکتب الاسلامیه. ص. ص ۳۴۳سوره شوری، مقدمه
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شوری (سوره) موجود است. |
 |
این یک مقالهٔ خرد قرآن است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |