عبدالکریم رافعی

ابوالقاسم، عبدالکریم بن محمد رافعی (۱۱۶۰ - ۱۲۲۶) فقیه شافعی، محدث، مفسر و تاریخ‌نگار ایرانی بود. نشست‌های دینی برای تفسیر و حدیث در قزوین برگزار می‌کرد. آثار او را از برجسته‌ترین متون مذهب شافعی می‌دانند.

عبدالکریم رافعی
زادهٔ	۱۱۶۰/ ۵۵۵ق قزوین
درگذشت	اکتبر یا نوامبر ۱۲۲۶/ ذی‌القعده ۶۲۳ق قزوین
پیشه	فقیه
آثار	«الشرح الکبیر»، «المحرر»

تحصیلات

او از شاگردان منتجب‌الدین قمى بود. در جامع قزوین حوزه تفسیر و حدیث داشت. او از حامد بن محمود خطیب رازى، ابوالخیر طالقانى، ابوالکرام همدانى، على بن عبیدالله رازى، و عبدالعزیز خلیلى روایت کرده است.

حافظ عبدالعظیم از وى روایت کرده و ابوالثنا محمود طاووسى از وى اجازه روایت گرفته است. ابن صلاح گوید که در بلاد عجم ذوفنونى یگانه بود و او را از علماى عاملین شمرده‌اند.

وى قریحه شعرى نیز داشت و اشعارى از او برجا مانده است.