عینیگرایی (فلسفه)
عینیگرایی (به فرانسوی: Objectivité) بیطرفی محقق در فرایند تحقیق و دوری از ارزشها و گرایشهای فردی در بازگویی و واکاوی رویدادها است.[۱] ناظر عینیتگرا کوشش میکند تا جهان را مستقل از ذهن خود مشاهده کند و بر این باور است که، فقط و فقط یک حقیقت جدای از نحوهٔ برداشت و تفکر انسان وجود دارد.
در میان فلاسفه ایرانی ابن سینا و ملاصدرا با دو دیدگاه متفاوت به نحوهٔ شناخت عینی انسان از جهان پرداختهاند.[۲]
شناخت
ویرایشدوگونهٔ متفاوت در شناسایی با توجه به ذات منظره وجود دارد، که هرکدام از این دو رده میتوانند با توجه به ناظر یا ناظران شناسا عینی یا ذهنی باشند:[۳]
- پدیده مستقل از ذهن انسان مانند شیء خارجی و ویژگیهای آن و رویدادها
- دانش، باور، حکم، نظریه، جمله و بازنمایی ذهنی:
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ عضدانلو، حمید (۱۳۸۴). آشنایی با مفاهیم اساسی جامعهشناسی. نی.
- ↑ مجتبی جلیلی مقدم، حسین معصوم (۱۳۹۲). «امکان معرفت عینی به عالم خارج در فلسفهٔ ابن سینا و صدرالمتألهین» (PDF). فصلنامه علمی-پژوهشی آیین حکمت شمارهٔ مسلسل ۱۸. دریافتشده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۷.[پیوند مرده]
- ↑ مجید ملایوسفی (۱۳۸۳). «مسألهٔ عینیت پیشینهٔ تاریخی و وجوه فلسفی» (PDF). نامهٔ حکمت شمارهٔ ۴. بایگانیشده از اصلی (PDF) در ۲۳ آوریل ۲۰۱۷. دریافتشده در ۲۳ آوریل ۲۰۱۷.
- ↑ causal independence
- ↑ constitutional independence
- ↑ cognitive independence
- ↑ minimal objectivism
- ↑ modest objectivism
- ↑ strong objectivism
- ↑ consensus theories
- ↑ intersubjective
- ↑ actual
- ↑ counterfactual
- ↑ indexical theories
- ↑ metarepresentational theories
- ↑ correspondence theories