لباس کار

لباس کار پوششی استحفاظی است که افراد در شرایط کاری ویژه در حین کار از آن استفاده می‌کنند. یک لباس کار مناسب باید دارای مشخصه‌های خاصی باشد تا بتواند از افراد در برابر خطر محافظت کند. این لباس‌ها به صورت سراسری باید دست‌ها و پاها را پوشش داده و به صورت یک تیکه یا دو تیکه (بلوز و شلوار) باشند.

لباس کار پوشاکی است که در هنگام کار استفاده می‌شود، به خصوص کارهایی که شامل کارهای دستی و فنی است. غالباً افراد شاغل در صنایع مایلند که مجهز به لباس کار باشند زیرا این محصولات برای تأمین ایمنی بدن در شرایط کاری مختلف تولید شده‌است.

صنعت لباس کار در حال رشد است و مصرف‌کنندگان از راه‌های مستقیم از تولیدکننده و واسطه‌های فروش سعی در تأمین این کالا دارند در انگلستان، اگر لباس کار بدون آرم به کارمند ارائه شود، ممکن است مشمول مالیات بر درآمد باشد که برای " پرداخت در نوع " به کارگر تعلق می‌گیرد. اما، اگر لباس شرکت با آرم ارائه شده باشد، ممکن است کارمند حق تخفیف مالیاتی برای کمک به پرداخت هزینه‌های نگهداری را داشته باشد.

تاریخچه

تبلیغات برای لباس، ۱۹۲۰

در بریتانیا از اواسط قرن ۱۹ تا ۱۹۷۰، رفتگرها، و کارگران دستی شناخته شده به عنوان عمله، عینک کلاه، شلوار راه راهمخمل نخی، چکمه‌های سنگین و کاپشن، اغلب با یک دستمال گردن پنبه ای رنگ روشن برای خشک کردن عرق استفاده می‌کردند.

نسخه های بعدی خر ژاکت با تکه های شانه چرمی برای جلوگیری از پوشیدن در هنگام شانه زدن به یک اسپاد یا انتخاب آمد. کارگران میل در یورکشایر و لانکاشایر گونه ای از این ساز و برگ اساسی را با clogs انگلیسی می پوشیدند.  کاف های شلوار به کرات با رشته ای تأمین می شد و پیراهن های گرانداد بدون یقه پوشیده می شدند تا احتمال گرفتار شدن در ماشین آلات بخار را کاهش یابد.

لباس کار دریایی

از اواخر قرن ۱۸، دریانوردان تجاری و کارگران بارانداز شلوار شعله ور جین، زیر شرت راه راه، جهنده های گردن رول بافتنی، و peacoats آبی کوتاه می‌پوشیدند.  این ساز و برگ اساسی، جفت شده با کمربند چرمی ضخیم، کلاه تخت و clogs، همچنین نشانه ای از شناسایی برای نوبت باندهای جنایی قرن مانند Scuttlers بود.

در کشتی های کروز لوکس تر و اقیانوس سواران، عرشه داران لباس‌های یکدست مانند بلوز نیروی دریایی سلطنتی و USN می پوشیدند، در حالی که پیشخدمت ها و مهمانداران کابین لباس های سفید با یقه باند، دکمه های برنجی تذهیب شده، و یک راه راه طلا بر روی پای شلوار می پوشیدند. در آب و هوای مرطوب، ملوانان پوست روغنی و سوستر می پوشیدند، اما ماهیگیران معاصر به طور کلی یک ژاکت و شلوار ضد آب زرد یا نارنجی دو تکه می پوشند. به روز رسانی های مدرن به نگاه سنتی شامل پشم گوسفند قطبی، کاپوت، کلاه بیس بال، و کلاه بافتنی است. کلاه کاهی، کلاه ملوان و کلاه های ضد آب تار شده دیگر در استفاده گسترده غیرنظامی قرار ندارد، اما نسخه های پشمی یا جین کلاه ماهیگیر یونانی همچنان رایج باقی مانده است.

ملوان استرالیا که دارای ناقوس زنگ است، ۱۹۱۰

استفاده از راه‌آهن

در دوران غرب قدیمی، مهندسان قطار یونیون پاسیفیک و کارگران راه آهن لباس های متمایز، کلاه و ژاکت های کاری ساخته شده از نوار هیکر قبل از اختراع کت و شلوار دیگ بخار در اوایل قرن بیستم می پوشیدند. هدایت کنندگان قطار، پورترها و استادان ایستگاه لباس های آبی رسمی تری بر اساس کت و شلوار سالن سه تکه، با دکمه های برنجی می پوشیدند. در دوران مدرن کلاه مهندس راه راه بخشی از لباس رانندگان قطار آمریکایی باقی مانده است.

عصر جدید

صنعت چوب

از قدیم الیام، چوب بری های آمریکایی و کانادایی ژاکت های با پوشش بوفالو، لول های پشمی، کلاه اوشانکا، چکمه های بلند ضد آب تقویت شده، و چاپ ها را به عنوان حفاظت از اره برقی می پوشیدند.  نسخه های زیتون دراب از ژاکت پشمی خالی شده در طول جنگ به خدمه جیپ ارتش آمریکا صادر شد و پندلتون های پلیدی در طول دهه ۱۹۵۰ به پوشیدن گاه به گاه محبوب در آمریکا تبدیل شدند.

استفاده توسط کامیون داران

از دهه ۱۹۳۰ به بعد، کامیون داران و مکانیکی ها لباس مشخصی شامل کلاه مکانیک، تی شرت سفید، باندانا، کت و شلوار دیگ بخار، پیراهن چک شده، کت چرمی، ژاکت پندلتون، ژاکت جین دو نفره، و شلوار جین آبی می پوشیدند.  کلاه اسکیپر به طور خاص نشان دهنده ارتباط کامیون داران با پورت های دریایی بزرگ، که از آن کالاهای وارداتی در سراسر کشور حمل و نقل شد. این نگاه به عنوان الهام بخش برای خوانندگان راکر بود. تا اوایل دهه ۱۹۸۰ ، کلاه های اوج با کلاه بیسبال فوم و مش معروف به کلاه کامیون دار یا کلاه گیم جایگزین شده بودند که در ابتدا توسط تولیدکنندگانی مانند جان دیر، کوه دوی یا بودویزر برای تبلیغ محصولات خود به رانندگان کامیون داده می شد.

دهه ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۰

در حال حاضر، صنایع و خدمات لباس کار را به طور معمول شامل تی شرت و یا پیراهن چوگان است که ارزان به جای، پلی استر سیاه و سفید یا نیروی دریایی و شلوار مخلوط پنبه، چکمه های فولادی در پوش، و برای صندوقداران در فروشگاه های بخش بزرگ مانند وال مارت یا آلدی، waistcoat و یا tabard مورد استفاده قرار می‌گیرد.  زیپ کردن پشم گوسفند قطبی، در اصل در طول دهه 1970 برای استفاده توسط کارگران کارخانه بسته بندی گوشت در واحدهای یخچالی بزرگ اختراع شد.