ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
غزلی با مطلع «ما نگوئیم بد و میل بناحق نکنیم»، غزل شمارهٔ ۳۷۸ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
ما نگوئیم بد و | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۸ | ||
بحر | رَمَل مُثَمَّن مَخبون محذوف فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
مفهوم و درونمایه ویرایش
معنی بیت اول (مصرع دوم): یعنی دیگران را به سیاهکاری و خود را به داشتن لباس رسمی صوفیه که خرقه کبود (= ازرق) است، نسبت ندهیم
وزن ویرایش
در اجراها ویرایش
ترجمهها ویرایش
در دیگر آثار هنری ویرایش
در یک قطعهٔ سیاهمشق اثر غلامرضا اصفهانی در مجموعهٔ خلیلی در لندن، بیتهایی از غزل «ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم / جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم» آمده است.[۲]
پانویس ویرایش
- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۲۶۱.
- ↑ سمسار، «حافظ و هنر»، دائرةالمعارف اسلامی، ۱۹: ۷۳۴.
منابع ویرایش
- آذرنوش، آذرتاش؛ اینجنیتو، دومینیکو؛ باقری، بهادر؛ بلوکباشی، علی؛ بیات، علی؛ پاکتچی، احمد؛ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دادبه، اصغر؛ ساجدی، طهمورث؛ سجادی، صادق؛ سمسار، محمدحسن؛ شمس، اسماعیل؛ عبدالله، صفر؛ کردمافی، سعید؛ کیوانی، مجدالدین؛ مسعودی آرانی، عبدالله؛ میثمی، حسین؛ میرانصاری، علی؛ نکوروح، حسن؛ هاشمپور سبحانی، توفیق؛ بخش هنر و معماری (۱۳۹۰). «حافظ». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. ۱۹. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۰۴۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.