معماری نئوکلاسیک
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
معماری نئوکلاسیک حدوداً از نیمه دوم قرن هجدهم تا نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی در اروپا رواج داشت در سبک معماری نوکلاسیسیسم در خالصترین شکل از عصر کلاسیک، اصول ویتروویوسی و معمار ایتالیایی آندریا پالادیو الهام گرفته شدهاست. در معماری نئوکلاسیک تأثیر بر دیوار است و برای هر کدام از قسمتهای مختلف شخصیت جداگانهای در نظر میگیرد. این سبک هم در جزییاتش به عنوان واکنشی در برابر تزیینات سبک روکوکو و هم در فرمول معماریش به عنوان نتیجه سنتیسازی ویژگیهای باروک پسین تجلی مییابد. امروزه معماری نئو کلاسیک در بناهای معاصر به عنوان معماری کلاسیک جدید شناخته میشود.[۱] اولین سبک معماری غربی در زمان سلطنت ناصرالدین شاه به سبب سفرهای مکرر وی به فرنگ در نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی به عنوان نمادی از تجدد وارد ایران شد و معماری ایران را تحت تأثیر خود قرار داد.[۲]
نگارخانهویرایش
منابعویرایش
- Andrew Skurman, "Contemporary Classical: The Architecture of Andrew Skurman", Princeton Architectural Press, 2012
- Elizabeth Meredith Dowling, "New Classicism", Rizzoli, 2004
- Jean-Francois Gabriel, "Classical Architecture for the Twenty-first Century", Norton, 2004
- Hakan Groth. Neoclassicism in the North
- Hugh Honour, Neoclassicism
- David Irwin, Neoclassicism (in series Art and Ideas) (Phaidon, paperback 1997)
- Stanislaw Lorentz. Neoclassicism in Poland (Series History of art in Poland)
- Thomas McCormick, 1991. Charles-Louis Clérisseau and the Genesis of Neoclassicism (Architectural History Foundation)
- Mario Praz. On Neoclassicism
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با معماری است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |