مفهوم روح در مصر باستان
مصریان باستان قبر را منزلگاه ابدی و همیشگی مومیایی می‌پنداشتند. آنان معتقد بودند که اجساد مومیایی با کا و با خود در آنجا زندگی می‌کنند.[۱] مصریان معتقد بودند که مرده از دوازده دروازه می‌گذرد و در دروازه دوازدهم اوزیریس قرار دارد. هفت دروازه سه پاسدار داشت و هیچ‌کس بدون دانستند نام این پاسداران که همان خدایان بودند عبور کند. بعد از عبور آنان به سعادت می‌رسیدند.[۲]
| ویژگی‌ها: | به شکل |
| اطلاعات شخصی | |
| فهرست اساطیر مصر | |
کا
ویرایشکا در اساطیر مصر باستان به عنوان همزاد و قرینه جسد است.[۳]
منابع
ویرایش- ↑ کلیت تاریخ عمومی (جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن،انتشارات دهخدا، ۱۳۴۹، صفحهٔ ۱۵۰.
- ↑ اساطیر مصر، ورونیکا ایونس، ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر، ۱۳۷۵، صفحهٔ ۲۱۶.
- ↑ دورانت، ویل. تاریخ تمدن، مشرق زمین، گهواره تمدن. ترجمهٔ امیرحسین آریان‌پور و دیگران. رویراستار، محمود مصاحب. چاپ ششم. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۸، صفحه‌ی۱۸۶.
- کلیت تاریخ عمومی (جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن،انتشارات دهخدا، ۱۳۴۹، صفحه.
- اساطیر مصر، ورونیکا ایونس، ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر، ۱۳۷۵، صفحه.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مفهوم روح در مصر باستان موجود است.