مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران

مناطق تحت حفاظت سازمان محیط زیست ایران، مناطق با ارزش زیست‌محیطی است که توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران مدیریت می‌شوند. این سازمان، مناطق حفاظت‌شده ایران را در قالب ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره، مناطق چهارگانه (پارک‌های ملی، آثار طبیعی ملی، پناهگاه‌های حیات وحش، مناطق حفاظت‌شده) و مناطق شکارممنوع تحت حفاظت دارد.

مناطق چهارگانه

مناطق چهارگانه سازمان حفاظت محیط زیست ایران عبارتند از:

1. پارک ملی، چشم‌اندازهای طبیعی دارای اهمیت ملی و جهانی (۲۶ پارک ملی)
2. اثر طبیعی ملی، پدیده‌ها یا مجموعه‌های گیاهی جانوری کم‌نظیر (۳۵ اثر طبیعی ملی)
3. پناهگاه حیات وحش زیستگاه‌های نمونه جانوران وحشی (۴۲ پناهگاه)
4. منطقه حفاظت‌شده اراضی ویژه زیست‌محیطی (۱۵۰ منطقه حفاظت‌شده)

همچنین منطقه شکارممنوع برای ترمیم جمعیت جانوری اختصاص داده می‌شود؛ که می‌توان آن را با توجه به سایر معیارها، به عنوان یکی از مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست ایران تعیین کرد. توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران ۱۵۳ منطقه شکارممنوع شناخته و معرفی شده‌است. (۱۵۳ منطقه شکارممنوع)

ایران، دارای شرایط اقلیمی متنوعی است به‌طوری‌که از ۱۳ اقلیم شناخته شده در جهان، ۱۱ نوع آن در ایران وجود دارند. در عین حال شاخص‌های پایداری محیط زیست ایران در وضعیت نامناسبی قرار ندارند و با کسب رتبه ۱۳۲ بین ۱۴۶ کشور در انتهای جدول مربوط قرار گرفته‌است.

تاریخچه

تصویب قانون حفاظت و تشکیل کانون شکار ایران در سال ۱۳۳۵، نخستین اقدام مدون برای حفظ جمعیت و تنوع جانوران در ایران به‌شمار می‌آید. از این رو، زمینه تأسیس یک نهاد دولتی جدید به‌نام سازمان شکاربانی و نظارت بر صید در سال ۱۳۴۶ فراهم شد. در این سال، سازمان یاد شده به‌عنوان یک دستگاه مستقل دولتی و زیر نظر شورای‌عالی شکاربانی و نظارت بر صید، جایگزین کانون شکار شد. در قانون‌های مربوط به این سازمان، امکان اختصاص بخش‌هایی از کشور به پارک‌های ملی (در آن زمان پارک حیات وحش نامیده می‌شد) و منطقه‌های حفاظت شده با تعریف‌های معین فراهم شد. به این ترتیب اولین سنگ بنای مناطق حفاظت شده ایران در سال ۱۳۴۶، یعنی ۹۵ سال پس از احداث اولین پارک ملی جهان (پارک ملی یلو استون در آمریکا) و ۱۹ سال پس از بنیانگذاری اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع نهاده شد. در این سال پیشنهاد تأسیس دو پارک ملی و پانزده منطقه حفاظت شده به‌عنوان نخستین گروه از مناطق حفاظت شده ایران به تصویب شورای‌عالی شکاربانی و نظارت بر صید رسید.

ممنوعیت ورود زنان در اواخر دهه ۱۳۹۰

در سال ۱۳۹۹، همزمان با فرا رسیدن فصل جفتگیری مَرال‌ها (گوزن‌های ایران)، سازمان حفاظت محیط زیست ایران، بخشنامه‌ای صادر کرد که حضور زنان فعال محیط زیست و خبرنگاران زن را در مناطق چهارگانه محیط زیست این کشور، ممنوع کرد. هرچند بعداً این موضوع تکذیب شد، اما فرد تکذیب‌کننده، به نحوی موضوع را تأیید کرد و گفت: «حراست یک استان با این ماجرا سلیقه‌ای برخورد کرده‌است…».

فهرست مناطق چهارگانه حفاظت شده

فهرست مناطق چهارگانه حفاظت محیط زیست ایران ارائه شده توسط سازمان حفاظت محیط زیست ایران در تاریخ آبان ۱۳۹۰.

پارک‌های ملی

ارومیه (آذربایجان غربی و شرقی)، کنتال <بخشی از پناهگاه کیامکی می‌باشد> (آذربایجان شرقی)، کلاه قاضی - قمیشلو (اصفهان)، نای‌بند - دیر_نخیلو (بوشهر)، خجیر - سرخه‌حصار - لار (تهران)، تنگ صیاد (چهارمحال و بختیاری)، تندوره (خراسان رضوی)، سالوک - ساریگل (خراسان شمالی)، دز - کرخه (خوزستان)، توران - کویر (سمنان)، بختگان - بمو - قطرویه (فارس)، خبر (کرمان)، گلستان (گلستان)، بوجاق (گیلان)، پابند - کیاسر (مازندران)، سیاهکوه (یزد)، دنا (کهگیلویه وبویراحمد)

آثار طبیعی ملی

مراغه - غار سهولان - قله سبلان - غار یخکان - دهلران - تنگ رازیانه - کوه نمک‌جاشک - جزیره خارکو - تار و هویر - تنگه واشی - غار رودافشان - لاله واژگون - بزنگان - چشمه گراب - قلل بینالود - ارس سرانی - سرو قره باغ - صنوبر شیروان - سرو زربین سنگان - چشمه گل‌‌فشان تنگ - چشمه گل‌فشان پیرگل - قله تفتان - سرو سیرچ - غار پروآ - غار قوری قلعه - سوسن سفید - سرو هرزویل - چشمه فکجور دمکش - غار ماهی کور - غار چال نخجیر - خشکه‌داران - قلل سه‌گانه علم‌کوه، سیاه کمان، تخت سلیمان - قله دماوند - گنبدهای نمکین خرسین - سرو ابرکوه.

پناهگاه‌های حیات وحش

کیامکی (آذربایجان شرقی)، تالاب کانی برازان - دشت سوتا و حمامیان (آذربایجان غربی)، قمیشلو - کلاه قاضی - موته - عباس‌آباد (اصفهان)، خارک (بوشهر)، تالاب کجی نمکزار - رباط شور (خراسان جنوبی)، حیدری - شیر احمد (خراسان رضوی)، میاندشت (خراسان شمالی)، شادگان (خوزستان)، انگوران (زنجان)، توران - خوش ییلاق (سمنان)، هامون (سیستان و بلوچستان)، بختگان (فارس)، زریوار (کردستان)، روچون - دربند راور - زریاب - مهروئیه (کرمان)، بیستون (کرمانشاه)، امیرکلایه - لوندویل - سلکه - سرخانگل - چوکام (گیلان)، میانکاله - دودانگه - دشت ناز - سمسکنده - فریدونکنار (مازندران)، جاسب - راسبند (مرکزی)، شیدور - هندورابی (هرمزگان)، بوروئیه - نایبندان طبس - دره انجیر و نی باز (یزد).

مناطق حفاظت شده

نوشتار اصلی: فهرست مناطق حفاظت‌شده ایران

آق داغ(لرد،خلخال)-ارسباران - مراکان - سهند - دیزمار - کاغذکنان - میرآباد - تالاب سد نوروزلو - مغان - آق داغ - کرکس - دالانکوه - قمصر و بزرک - کهیاز - مانشت و قلارنگ - کولک - کبیر کوه - مند - حله - جاجرود - ورجین - کویر - البرز مرکزی - سبزکوه - تنگ صیاد - هلن - قیصری - شیدا - آرک و کرنگ - شاسکوه و اسفدن - درمیان - مظفری - گرزمی - کوه بزنگان - تخت سلطان - بینالود - تندوره - دربادام - درونه - رئیسی - هلالی - ارس سیستان - جنگل خواجه - افتخاری - باغ کشمیر - هنگام - قرچغه - پروند - قرخود - ساریگل - سرانی - سالوک - شیمبار و حوزه دریاچه سد کارون - دز - کرخه - شالو و مونگشت - هفت شهیدان - کرایی - دیمه - چهل پا - میشداغ - میانگران - هورالعظیم - انگوران - سرخ‌آباد - توران - پرور - گاندو - کوه بیرک - کوه پوزک - شیله - تنگ بستانک - آبشار مارگون - بهرام گور - هرمد - ارژن و پریشان - میان جنگل فسا - ماله گاله - باشگل - پلنگ دره - بیجار - بدر و پریشان - عبدالرزاق - کوسالان و شاهو - بیدوئیه - بحرآسمان - دهج - سنگ مس - کوه شیر - مارز - کوه جوپار - چاه کومه - سعدی - کوه آسیاب کوهبنان - قلاجه - بیستون - بوزین و مرخیل - دنا - کوه خیز و سرخ - سولک - کوه خامین - کوه دیل - دنای شرقی - سیوک - زاو - لوه - جهان‌نما - لیسار - سیاه کشیم - گشت رودخا ن و سیاه مزگی - بوجاق - سیاهرود رودبار - سرولات و جواهر دشت - اشترانکوه - سفیدکوه - خیبوس و انجیل سی - واز - اساس - بلس کوه - چهارباغ - هراز - هزارجریب - آبشار شیرگاه - بولا - شش رودبار - الوند - هفتادقله - حرا - گنو - جزایر فارور - سراج - حرای تیاب و میناب - حرا (گابریک و جاسک) - حرا رود گز - حرای خوران - کوه کشار - کوه هماگ - کوه باز - پرزوئیه - طارم - لشکردر - خانگرمز - گلپرآباد - شراء (نشر) - آلموبلاغ - ملوسان - کالمند - کوه بافق - سیاه کوه - باغ شادی.

پیوند به بیرون

• پایگاه خبری دیده‌بان محیط زیست و حیات وحش ایران