موسیقیدانان نابینا

موسیقیدانان نابینا خوانندگان یا نوازندگان یا در بعضی موارد خواننده-همراه هستند که قانوناً نابینا هستند.

سنت سسیلیا اثر گیدو رنی، ۱۶۰۶

منابع

از نظر تاریخی، بسیاری از نوازندگان نابینا، از جمله برخی از مشهورترین‌ها، بدون بهره بردن از آموزش رسمی، اجرا می‌کرده‌اند، زیرا چنین دستورالعمل‌هایی، بسیار به نوشتن موسیقی وابسته است. با این حال، امروزه منابع بسیاری برای موسیقی‌دانان نابینا که مایل به یادگیری تئوری موسیقی غربی و نت‌خوانی کلاسیک هستند، در دسترس است. لوئی بریل، مخترع الفبای بریل یرای نابینایان، یک سیستم نت‌خوانی کلاسیک هم برای نابینایان به نام موسیقی بریل ایجاد کرد. این سیستم به نابینایان این امکان را می‌دهد که موسیقی را به اندازهٔ بینایان بخوانند و بنویسند. بزرگترین مجموعهٔ قطعات موسیقی بریل در کتابخانه کنگره در واشینگتن، دی.سی. قرار دارد. در خارج از ایالات متحده، بزرگترین مجموعه موسیقی بریل در کتابخانه ملی نابینایان در انگلستان ذخیره می‌شود.

فناوری رایانه‌ای و اینترنت این امکان را فراهم می‌کند که نوازندگان نابینا در آهنگسازی و مطالعه موسیقی مستقل تر باشند. با این حال، در عمل، بیشتر برنامه‌ها به رابط کاربر گرافیکی متکی هستند، که ناوبری هدایت آن برای نابینایان دشوار است. پیشرفت‌هایی در ایجاد رابط‌های خواندن صفحه برای افراد نابینا به ویژه برای مایکروسافت ویندوز ایجاد شده‌است.

امروزه چندین سازمان هم وجود دارد که به حمایت از موسیقیدانان نابینا اختصاص دارند. مرکز ملی منابع برای موسیقیدانان نابینا و شبکهٔ آموزش موسیقی برای افراد دارای اخلال بینایی به آموزش موسیقی برای نابینایان اختصاص دارند.

تصویر

چنگ‌نواز تابینا، از نقاشی‌های دیواری سلسله هجدهم مصر، قرن ۱۵ قبل از میلاد

تصویر موسیقیدانان نابینا یکی از نشانه‌های مهم فرهنگی در بسیاری از فرهنگ‌ها است، حتی در مواردی که تأثیر نابینایان بر موسیقی محدود بوده‌است. به عنوان مثال، ایدهٔ هومر، شاعر نابینا، در سنت غربی وجود طولانی دارد، حتی اگر ریشهٔ آن در حقیقت نامشخص باشد. کاهن و موسیقیدان دوره‌گرد بریتون، کیان گونهان افسانه‌ای مربوط به قرن ششم در بریتانیا است. او در حالی که زندانی است و چشم‌هایش به علت نپذیرفتن مسیحیت از حدقه و در حالی که با آواز می‌گوید که از مرگ نمی‌ترسد تصویر شده‌است.

آلبرت لرد در کتاب خود خوانندگان قصه‌ها می‌نویسد که در یوگسلاوی داستان‌های بسیاری از نوازندگان نابینا را پیدا کرده‌است، اما در میان نوازندگان امروزی تعداد کمی نابینا بودند. ناتالی کونوننکو تجربه مشابهی را در ترکیه دارد، اگرچه فقط یکی از نوازندگان ترکیه‌ای با استعداد بزرگ، عاشیق ویزل، حقیقتاً نابینا بود. محبوبیت ایدهٔ نوازندهٔ نابینا منبع الهام چندین هنرمند بوده‌است. جان سینگر سارجنت اثری را در سال ۱۹۱۲ را بر اساس این موضوع نقاشی کرد، و ژرژ دو لا تور یک مجموعهٔ کامل از نقاشی‌ها را به موسیقی دانان نابینا اختصاص داده‌است.

گرچه ممکن است ایده نوازندگان نابینا از واقعیت آنها رواج بیشتری داشته باشد، اما همچنان این امر که در بسیاری از نقاط تاریخ و در بسیاری از فرهنگ‌های مختلف، نوازندگان نابینا، به صورت فردی یا گروهی، سهم مهمی در رشد موسیقی داشته‌اند، صادق است.

نوازندگان نابینا در حرم‌سراهای مسلمانان نیز برای سرگرم صاحب حرم و همسران او به کار گرفته می‌شدند.

رابرت آنسون هاین‌لاین در فیلم " تپه‌های سبز زمین " از مضمون "دوره‌گرد نابینا استفاده کرد.