نادر ابراهیمی

نادر ابراهیمی (۱۴ فروردین ۱۳۱۵ – ۱۶ خرداد ۱۳۸۷) داستان‌نویس معاصر ایرانی بود. او علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه، در زمینه‌های فیلم‌سازی، ترانه‌سرایی، ترجمه، و روزنامه‌نگاری نیز فعالیت کرده‌است. ابراهیمی، همراهِ بهرام بیضایی و ابراهیم گلستان، از معدود سخنوران ایرانی به‌شمار می‌رود که هم در سینما و هم در ادبیات کار کرده و شناخته شده بوده‌اند.

نادر ابراهیمی
نادر ابراهیمی در فیلمِ قضیه شکل اول، شکل دوم کیارستمی
زاده	۱۴ فروردین ۱۳۱۵ تهران، ایران
درگذشته	۱۶ خرداد ۱۳۸۷ (۷۲ سال) تهران، ایران
آرامگاه	قطعه هنرمندان، بهشت زهرا
پیشه	نویسنده، روزنامه‌نگار، فیلم‌ساز، ترانه‌سرا، مترجم
سال‌های فعالیت	۱۳۴۰–۱۳۸۷
همسر(ها)	فرزانه منصوری
فرزند(ان)	هلیا، الیکا، رایکا

تا سال ۱۳۸۰ بیش از صد کتاب و همچنین نوشتارهای دربارهٔ او به چاپ رسیده‌است.

زندگی

نادر ابراهیمی در ۱۴ فروردین سال ۱۳۱۵ در تهران به‌دنیا آمد. پدرش عطاءالمُلک ابراهیمی، فرزندِ آجودان حضور و از نوادگانِ ابراهیم خان ظهیرالدوله، حاکم نامدارِ کرمان در عصر قاجار بود، که رضاشاه پهلوی او را، ضمنِ خلعِ درجه از کرمان به مشکین شهر تبعید نمود، که هنوز قلمستانی به نام او در حومهٔ مشکین شهر وجود دارد (قلمستان عطا) و هنوز خویشاوندان او (ابراهیمی‌های کرمان) در شهر و استان کرمان شناخته شده و مشهور هستند. مادرِ او هم از لاریجانی‌های مقیم تهران به‌شمار می‌آمد. نادر ابراهیمی تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش یعنی شهر تهران گذراند و پس از گرفتن دیپلم ادبی از دبیرستان دارالفنون، به دانشکدهٔ حقوق وارد شد. اما این دانشکده را پس از دو سال رها کرد و سپس در رشتهٔ زبان و ادبیات انگلیسی به درجهٔ لیسانس رسید.

ارایهٔ فهرست کاملی از شغل‌های ابراهیمی، کار دشواری است. او خود در دو کتاب «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» ضمن شرح وقایع زندگی، به فعالیت‌های گوناگون خود نیز پرداخته‌است. از جملهٔ شغل‌های او بوده‌است: کمک کارگری تعمیرگاه سیار در ترکمن‌صحرا، کارگری چاپخانه، حسابداری و تحویلداری بانک، صفحه‌بندی روزنامه و مجله و کارهای چاپ دیگر، میرزایی یک حجرهٔ فرش در بازار، مترجمی و ویراستاری، ایران‌شناسی عملی و چاپ مقاله‌های ایران‌شناختی، فیلمسازی مستند و سینمایی، مصور کردن کتاب‌های کودکان، مدیریت یک کتاب‌فروشی، خطاطی، نقاشی و نقاشی روی روسری و لباس، تدریس در دانشگاه‌ها و…

در تمام سال‌های پرکار و بی‌کار یا وقت‌هایی که در زندان به‌سر می‌برد، نوشتن را که از ۱۵ سالگی آغاز کرده بود، کنار نگذاشت. در سال ۱۳۴۲ نخستین کتاب خود را با عنوان «خانه‌ای برای شب» را به چاپ رسانید که داستان «دشنام» در آن با استقبالی چشمگیر مواجه شد. تا سال ۱۳۸۰ علاوه بر صدها مقالهٔ تحقیقی و نقد، بیش از صد کتاب از او چاپ و منتشر شده‌است که دربرگیرندهٔ داستان بلند (رمان) و کوتاه، کتاب کودک و نوجوان، نمایش‌نامه، فیلم‌نامه و پژوهش در زمینه‌های گوناگون است. ضمن آن‌که چند اثرش به زبان‌های مختلف دنیا برگردانده شده‌است. یک عاشقانهٔ آرام»، «بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم»، «چهل نامهٔ کوتاه به همسرم»، «مردی در تبعید ابدی»، «بر جاده‌های آبی سرخ»، «تضادهای درونی»، «آتش بدون دود»، «ابن مشغله» و «آرش در قلمرو تردید» از جمله آثار منتشرشدهٔ نادر ابراهیمی هستند.

نادر ابراهیمی چندین فیلم مستند و سینمایی و همچنین دو مجموعهٔ تلویزیونی را نوشته و کارگردانی کرده، و آهنگ‌ها و ترانه‌هایی برای آن‌ها ساخته‌است. او همچنین توانسته‌است نخستین مؤسسهٔ غیرانتفاعی ـ غیردولتی ایران‌شناسی را تأسیس کند؛ که هزینه و زحمت‌های فراوانی برای سفر، تهیهٔ فیلم و عکس و اسلاید از سراسر ایران و بایگانی کردن آن‌ها صرف کرد؛ ولی چنان‌که باید، شناخته و به‌کار گرفته نشد و با فرارسیدن انقلاب و جنگ، متوقف شد.

او فعالیت حرفه‌ای خود را در زمینهٔ ادبیات کودکان، با تأسیس «مؤسسهٔ همگام با کودکان و نوجوانان» با همکاری همسرش در آن مؤسسه متمرکز کرد. این مؤسسه، به‌منظور مطالعه در زمینهٔ مسائل مربوط به کودکان و نوجوانان برپا شد و فعالیتش را در حیطهٔ نوشتن، چاپ و پخش کتاب، نقاشی، عکاسی، و پژوهش دربارهٔ خلق‌وخو، رفتار و زبان کودکان و نیز بررسی شیوه‌های یادگیری آنان دنبال کرد. «همگام» عنوان «ناشر برگزیدهٔ آسیا» و «ناشر برگزیدهٔ نخست جهان» را از جشنواره‌های آسیایی و جهانی تصویرگری کتاب کودک دریافت کرد.

ابراهیمی در زمینهٔ ادبیات کودکان، جایزهٔ نخست براتیسلاوا، جایزهٔ نخست تعلیم و تربیت یونسکو، جایزهٔ کتاب برگزیدهٔ سال ایران و چندین جایزهٔ دیگر را هم دریافت کرده‌است. او همچنین عنوان «نویسندهٔ برگزیدهٔ ادبیات داستانی ۲۰ سال بعد از انقلاب» را به‌خاطر داستان بلند و هفت جلدی «آتش بدون دود» به‌دست آورده‌است. در اوائل انقلاب و دولت موقت داریوش فروهر وزیر کار وقت او را به سمت مشاور وزیر برگزید ولی وی پس از مدت کوتاهی استعفا داد. ابراهیمی رشته‌های مختلف ورزشی را تجربه کرده، یکی از قدیم‌ترین گروه‌های کوهنوردی به‌نام اَبَرمرد را بنیان نهاده و در توسعهٔ کوهنوردی و اخلاق کوهنوردی، تأثیرگذار بوده‌است.

ابراهیمی در ۱۶ خرداد ۱۳۸۷ پس از چندین سال دست و پنجه نرم کردن با بیماری تومور درگذشت.

کمیته نامگذاری معابر شورای شهر تهران در سال۱۳۹۰، خیابان هفدهم کارگر شمالی (امیرآباد) تهران که منزل ایشان در بیست سال پایانی عمرش در آن واقع شده بود را به خیابان نادر ابراهیمی تغییر نام داد. هم چنین شهرستان ادب مستندی با نام «بار دیگر مردی که دوستش می‌داشتیم» را ساخته‌است که روایتی است از ۷۲ سال زندگی پربار نادر ابراهیمی. نادر ابراهیمی در طول زندگی خود از خود آثار متعددی برجای گذاشته‌است که شامل داستان بزرگسال و کودک و نوجوان، فیلمنامه، نمایشنامه و ترجمه می‌شود. این مستند در نه فصل به سرگذشت این نویسنده تأثیرگذار پرداخته‌است. کارگردانی و نویسندگی این اثر را محمدحسن یادگاری به عهده داشته‌است. و نام آن را از یکی از آثار نادر ابراهیمی اقتباس کرده‌است. در این مستند به مبارزات انقلابی نادر برای رسیدن به جامعه ایده‌آل از دهه ۳۰ تا دهه ۷۰ شمسی اشاره می‌شود. مستند «بار دیگر مردی که دوست می‌داشتیم» در ۶۰ دقیقه به گفت وگو با افرادی همچون کیومرث پوراحمد، ابراهیم حاتمی کیا، فرزانه منصوری (همسر نادر ابراهیمی)، اکبر عالمی، مصطفی رحماندوست و جمشید گرگین اختصاص دارد که هر یک از منظری به صحبت دربارهٔ عملکرد نادر ابراهیمی در دهه‌های مختلف تاریخ معاصر ایران می‌پردازند.

فهرست آثار

نوشته‌ها

مقالهٔ اصلی: کتاب‌شناسی نادر ابراهیمی

سینما و تلویزیون

• آتش بدون دود (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۵۳–۱۳۵۴)
• صدای صحرا (فیلم، ۱۳۵۴)
• سفرهای دور و دراز هامی و کامی در وطن (مجموعه تلویزیونی، ۱۳۵۵–۱۳۵۶)
• روزی که هوا ایستاد (فیلم، ۱۳۷۶)

منابع

• مصاحبهٔ «محمدعلی علومی» با «نادر ابراهیمی» در ماهنامهٔ ادبستان، شماره چهل و هفتم (آبان ۱۳۷۲)، صفحه:۱۰۸
• شاگردان: ابراهیم حاتمی کیا - کمال تبریزی - حجت بقایی
• نویسنده شناختنامه نادر ابراهیمی: سعید کیائی

پیوند به بیرون

موزه نادر ابراهیمی؛ از کانون نویسندگان ایران تا حوزه علمیه قم