نافرمانی مدنی
روش اعتراضی
نافرمانی مدنی روش مقاومت بدون خشونت برای اعتراض به سیاست‌های حکومت‌ها می‌باشد. دراین روش با بی‌اعتنایی به قوانین حکومتی، سعی در تضعیف قابلیت اجرای قانون که یکی از مهم‌ترین پایه‌های قدرت هر حکومتی است می‌شود.
این روش در جنبشی به رهبری مهاتما گاندی برای استقلال هند از امپراتوری بریتانیا استفاده شد. همچنین این شیوه در جنبش ضد نژادپرستی در آفریقای جنوبی، جنبش حقوق مدنی آمریکا و جنبش‌های صلح‌طلب مورد استفاده قرار گرفت.[۱][۲]
روش‌هاویرایش
قوانین مهاتما گاندی:
- یک فرد عضو مقاومت هرگز عصبانی نمی‌شود.
- او از عصبانیت مخالفش رنج می‌برد.
- اگر یکی از مخالفان یکی از اعضا را ترور کند، او انتقام نمی‌گیرد ولی هرگز به خاطر ترس از مجازات توسط دشمنش تسلیم خواسته‌های دشمنش نمی‌شود.
- اگر مأموران حکومتی بخواهند فردی از گروه مقاومت را دستگیر کنند او خود را داوطلبانه تسلیم می‌کند.
- اگر یک عضو مقاومت امانتدار اموال کسی است که حکومت قصد ضبط آن را دارد باید تا پای جان برای حفظ آن مال تلاش کند.
در ایرانویرایش
برخی از گروه‌های مخالف (اپوزیسیون) جمهوری اسلامی ایران مردم ایران را به نافرمانی مدنی تشویق می‌کنند اما بیشتر این جنبش‌ها اکثرا توسط خود شهروندان بپا میگردد.
از جملهٔ نافرمانی‌های مدنی در ایران می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نه به حجاب( اجباری) ،
- خواندن سرود «ای ایران» به جای سرود کنونی دولت جمهوری اسلامی ،
- حمل پرچم‌های تاریخی ایران ( دارای سمبل شیر و خورشید) به‌جای پرچم دارای سمبل تقلیدی از آئین سیک های هندی [ نشان رسمی جمهوری اسلامی ] ،
- امتناع از همکاری برای دریافت اوراق شناسایی و هویتی ،
- خروج سرمایه و پس‌انداز ها از بانک‌ها ،
- شعار در ورزشگاه‌ها ،
- اعتراضات جمعی و یا گروهی پس از مسابقات ورزشی ،
- اعتراضات و تظاهرات جمعی و یا گروهی بر علیه بانک داران یا مؤسسات اقتصادی که به‌وسیله دولت تأیید گردیده ولیکن سوء استفاده کنندگان از مال و اموال مردم از آب در می آیند ،
- تحصن و اعتراضات فردی ، گروهی و یا کارگری ،
- عدم شرکت در انتخابات با توجه به توصیه دائمی مسولین نظام به شرکت در انتخابات و واجب شمردن آن ،
- ابراز صریح عقایدی که در قوانین موجود سعی در سرکوب آنها دارند ،
- ابراز نارضایتی های روزمره فردی و جمعی در سطح شهر و روستا ،
- …و دهها مورد دیگر!
جستارهای وابستهویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نافرمانی مدنی موجود است. |
| ویکیبوکس دارای کتابی در ارتباط با موضوع: نافرمانی مدنی است. |
منابعویرایش
- ↑ Violent Civil Disobedience and Willingness to Accept Punishment, vol. 8, Essays in Philosophy, June 2007, archived from the original on 18 June 2010, retrieved 1 November 2011
- ↑ J Morreall (1976), "The justifiability of violent civil disobedience", Canadian Journal of Philosophy, Canadian Journal of Philosophy, 6 (1): 35–47
- ۳. ویکی‌پدیا انگلیسی:Civil disobedience بازیابی ۳۰ اکتبر ۲۰۱۱
منابع برای مطالعه بیشترویرایش
 | این یک مقالهٔ خرد سیاست است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |