نبرد رمیلا

نبردی که در 2 مارچ 1991 در عراق به وقوع پیوست.

نبرد رمیلا، که همچنین به عنوان جنگ پل یا جنگ خرابه نیز شناخته می‌شود، حملهٔ جنجالی آمریکا در تاریخ ۲ مارچ ۱۹۹۱، دو روز پس از اعلام آتش‌بس توسط جورج بوش (رئیس‌جمهور آمریکا)، در نزدیکی میدان نفتی Rumaila در فرات انجام شد. نیروهای ارتش آمریکا- عمدتاً لشکر ۲۴ پیاده‌نظام- تحت رهبری سرلشکر بری مک‌کافری به نیروهای در حال عقب‌نشینی عراقی حمله کردند و ستون بزرگی از نیروهای زرهی گارد جمهوریخواه عراق را در جریان جنگ اول خلیج فارس منهدم و وادار به عقب‌نشینی کردند.

Battle of Rumaila
بخشی از the جنگ خلیج فارس (aftermath)

Armored vehicles captured in the فرات Valley of Iraq presented to the United States Army Infantry School توسط 24th Infantry Division (Mechanized) در 1991
تاریخ۲ مارس ۱۹۹۱
موقعیت
هور حمار, عراق
۳۰°۵۱′۲۳″شمالی ۴۶°۵۵′۰۷″شرقی / ۳۰٫۸۵۶۲۵۸۲°شمالی ۴۶٫۹۱۸۴۸۷۵°شرقی / 30.8562582; 46.9184875
نتایج American victory
طرف‌های درگیر
 ایالات متحده آمریکا  عراق
فرماندهان و رهبران
ایالات متحده آمریکا نورمن شوارتسکف
ایالات متحده آمریکا Frederick Franks
ایالات متحده آمریکا Barry McCaffrey
عراق ایاد فاتح الراوی
واحدهای درگیر
ایالات متحده آمریکا 24th Infantry Division عراق 1st Hammurabi Armored Division
قوا
۲۵٬۰۰۰ troops
241 M1 Abrams tanks
221 ام۲/ام۳ برادلی خودرو زره‌پوش جنگی
۹۴ هلیکوپتر[۱]
برآورد ۷٬۰۰۰ troops[۲]
300 tanks[۳]
700 wheeled vehicles[۴]
تلفات و خسارات
1 مجروح
۱ تانک ام۱ آبرامز منهدم شده
۱ خودرو جنگی پیاده‌نظام منهدم شده
700+ کشته[۵]
3,000 captured[۶]
247-360 تانک & armoured vehicles منهدم شده[۶]
۴۰۰+ تانک منهدم شده[۷][۸]
۳۳[۹] – ۴۳[۷][۸] artillery pieces منهدم شده
۸ MRLs منهدم شده
۴ هلیکوپتر shot down[۱۰]
نبرد رمیلا در عراق واقع شده
نبرد رمیلا
The Hammar Marshes inside Iraq
نمای هوایی یک ستون تخریب شده عراقی متشکل از یک تانک T-72، چند دستگاه زرهی BMP-1 و Type 63 و کامیون‌هایی در بزرگراه ۸ که در نبرد رمیلا، مارچ ۱۹۹۱، منهدم شده‌اند.

گارد ریاست جمهوری عراق با نیروهای آمریکا در هور حمار از حوضهٔ رودخانه دجله و فرات در عراق درگیر جنگ شدند، درحالیکه آنان در حال عبور از هور حمار و پل و فرار به سمت شمال بغداد و بزرگراه ۸ بودند. کاروانهای عراقی به طول بیش از پنج مایل و چند صد وسیله نقلیه در منطقه کشتار قرار گرفتند و سپس طی ۵ ساعت به‌طور سیستماتیک توسط لشکر ۲۴ پیاده‌نظام آمریکا از جمله نیروهای زرهی آن توسط AH-64 Apache هلیکوپترهای جنگی، و ۹ گردان توپخانه ویران شدند.[۳] نه گردان توپخانه آمریکایی طی این درگیری خاص هزاران تیر و موشک شلیک کردند.[۴] در این حمله حداقل شش گردان لشکر زرهی حمورابی ارتش عراق نابود شدند.[۴]

جنجال و جدال سنگین

ویرایش

حمله همه‌جانبه به ستون عراق، با حملات نیروهای آمریکایی به نیروهای عراقی‌ای که در مسیر عقب‌نشینی آواره بودند اتفاق افتاد، دو روز پس از آنکه به‌طور رسمی آتش‌بس یکجانبه از طرف آمریکا اعلام شده بود و درست فردای آن روز قرار بود دولت عراق و نیروهای ائتلاف مذاکرات صلح رسمی را آغاز کنند. این شرایط بحثی را برانگیخت که آیا مک‌کافری در تصمیم خود برای انهدام ستون دلیل کافی داشته‌است یا خیر و اصلاً به همین دلیل در وهلهٔ اول لشکر۲۴ در حین آتش‌بس به مسیر خروج عراقی‌ها منتقل شده‌است.[۱۱][۱۲] سرلشکر ایالات متحده رونالد اچ. گریفیت به روزنامه‌نگار تحقیق، سیمور هرش گفت: «آنجا فقط تعدادی تانک در راه برگشت بود که با تریلر حمل می‌شدند و بری مک‌کافری آن را به جنگی تمام عیار کرد. او آن را به نبرد تبدیل کرد که هرگز قرار نبود اتفاق بیافتد.»[۷] در نهایت مک‌کافری با تحقیق و بررسی ارتش اخراج شد، اما تحقیقات کنگره ایالات متحده هیچ مقصری در این حادثه پیدا نکرد.

خلاصه

ویرایش

با پایان عملیات رزمی، لشکر ۲۴ پیاده‌نظام آمریکا، ۲۶۰ مایل (۶۷۴ کیلومتر) پیشروی کرد و ۳۶۰ تانک و سایر زره‌های نظامی، ۳۰۰ قطعه توپخانه، ۱۲۰۰ کامیون، ۲۵ فروند هواپیما، ۱۹ موشک و بیش از ۵۰۰ قطعه تجهیزات مهندسی را نابود کردند. در این حمله بیش از ۷۰۰ عراقی کشته و ۵٬۰۰۰ نفر را نیز به عنوان اسیر جنگی گرفتند در حالیکه از لشکر آمریکایی تنها ۸ کشته، ۳۶ نظامی زخمی و ۵غیرنظامی مجروح برجا ماند.[۱۳] به Task Force Tusker بخش ۲۴ پیاده‌نظام آمریکا به دلیل تلاش‌هایش جایزه واحد شایسته اعطا شد.[۱۴]

استناد به واحدهای Task Force Tusker

ویرایش
  • دفتر مرکزی و شرکت ستاد، گردان ۴، هنگ ۶۴ آرماتور (HHC , AR 4-64)
  • پلاتین ۳، باتری A، گردان اول، هنگ ۵ توپخانه دفاع هوایی
  • شرکت الف، گردان دوم، هنگ هفتم پیاده‌نظام (تیم B)
  • شرکت الف، گردان چهارم، هنگ ۶۴ فروند زره پوش (تیم الف)
  • شرکت الف، گردان مهندس ۵
  • شرکت C، گردان سوم، هنگ هفتم پیاده‌نظام (تیم D)
  • شرکت C، گردان چهارم، هنگ ۶۴ فروند زره پوش (تیم C)
  • تیم‌های پشتیبانی آتش، گردان اول، هنگ ۴۱ توپخانه میدانی
  • حزب کنترل هوایی تاکتیکی، انفجار ۳، بال کنترل هوایی تاکتیکی ۵۰۷، نیروی هوایی ایالات متحده[۱۵]

گردان ۱، واحدهای هنگ ۲۴ هواپیمایی

ویرایش
  • شرکت خدمات ستادی، گردان اول، هنگ ۲۴ هواپیمایی
  • شرکت الف، گردان اول، هنگ ۲۴ هواپیمایی
  • شرکت ب، هنگ ۲۴ هوانوردی هنگ ۲۴
  • شرکت ج، گردان اول، هنگ ۲۴ هواپیمایی
  • شرکت D، گردان اول، هنگ ۲۴ هوانوردی[۱۵]

منابع

ویرایش
  1. (Kraus و Schubert 1995، ص. 176)
  2. John Pike. "Hammurabi Division". Globalsecurity.org. Retrieved 2013-12-21.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ http://www.globalsecurity.org/military/world/iraq/hammurabi.htm
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ https://www.washingtonpost.com/archive/politics/1991/03/18/outflanking-iraq-go-west-go-deep/5e34b6b1-9a58-4d53-b4cd-fd9e3df1072a/
  5. "Wages of War - Appendix 2: Iraqi Combatant and Noncombatant Fatalities in the 1991 Gulf War". Comw.org. Archived from the original on 4 January 2016. Retrieved 2013-12-21.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ مه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۸ مه ۲۰۲۰.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ Hersh, Seymour M. "Annals of War: Overwhelming Force". The New Yorker. Retrieved 2013-12-21.
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ Richard S. Lowry, The Gulf War Chronicles: A Military History of the First War With Iraq
  9. David S. Pierson, Military Magazine 2011
  10. E. M. Flanagan,Lightning: The 101st in the Gulf War
  11. Barry, John (2000-05-28). "Probing A Slaughter". Newsweek.com. Retrieved 2013-12-21.
  12. Daniel Forbes (2000-05-15). "Gulf War crimes?". Salon.com. Retrieved 2013-12-21.
  13. (Kraus و Schubert 1995)
  14. VUA Citation
  15. ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ VUA Citation DA GO 1994-27

منابع

ویرایش

پیوند به بیرون

ویرایش