نخست‌وزیر ایران
نخست‌وزیر ایران مقامی حذف‌شده است که از زمان رخداد انقلاب مشروطه تا سال ۱۳۶۸ ه.خ ریاست هیئت وزیران را بر عهده داشت. تا اواخر پادشاهی رضا شاه پهلوی، این مقام «رئیس‌الوزرای ایران» خوانده می‌شد. میرزا علی‌اصغر اتابک نخستین رئیس‌الوزرای ایران پس از انقلاب مشروطه بود که در ۱۲ اردیبهشت ۱۲۸۶ ه.خ (۲۰ ربیع‌الاول ۱۳۲۵ ه.ق) برسرکار آمد. میرحسین موسوی آخرین نخست‌وزیر ایران بود که در ۲۴ مرداد ۱۳۶۸ پس از حدود هشت سال استعفا داد. این منصب حکومتی در پی همه‌پرسی ۶ مرداد ۱۳۶۸ (۲۸ ژوئیه ۱۹۸۹) حذف شد و ریاست هیئت وزیران به مقام رئیس‌جمهور ایران منتقل شد.
| نخست‌وزیر ایران | |
|---|---|
 نشان رسمی ایران از ۱۳۵۹ تا کنون (۱۳۶۸ انحلال مقام نخست‌وزیری) | |
 | |
| اقامت‌گاه | کاخ گلستان |
| گمارنده | مجلس شورای اسلامی |
| پیشرو | صدراعظم ایران |
| بنیادگذاری | ۸ دی ۱۲۸۵ (۱۱۲ سال پیش) |
| نخستین دارنده | میرزا علی‌اصغر اتابک |
| دارندهٔ نهایی | میرحسین موسوی |
| برافتاده | ۶ مرداد ۱۳۶۸ (۲۹ سال پیش) |
در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی، با تغییراتی که در پروتکل‌های تشریفاتی ایران بوجود آمد، معاون اول رئیس جمهوری ایران هم‌رتبه نخست وزیر قرار گرفت و در پی آن مراسم استقبال از نخست‌وزیر کشورهای مختلف که به ایران سفر می‌کنند توسط معاون اول رئیس جمهوری برگزار می‌شود.[۱]
محتویات
نخست‌وزیران زندهٔ ایرانویرایش
با مرگ جمشید آموزگار در شهریور ۱۳۹۵، در میان ۷۸ نخست‌وزیر و سرپرست این پست، میرحسین موسوی تنها نخست‌وزیر زنده ایران محسوب می‌شود.
| نام | تصویر | دوران نخست‌وزیری | تاریخ تولد |
|---|---|---|---|
| میرحسین موسوی |
|
۶۸–۱۳۶۰ | ۱۱ اسفند ۱۳۲۰ |
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- ↑ «محمدرضا رحیمی معاون اول رئیس جمهوری ایران شد» (فارسی). وب‌گاه بی‌بی‌سی، ۲۴ شهریور ۱۳۸۸. بازبینی‌شده در شهریور ۱۳۸۸.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Prime Minister of Iran». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ فوریه ۲۰۱۷.
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ نخست‌وزیر ایران موجود است. |