نظریه اخراج اجنبی
نظریه اخراج اجنبی، نظریه جوئی (به ژاپنی: 攘夷論 じょういろん) نظریهای بود که در دوره باکوماتسو و پایان دوره ساکوکو در ژاپن رایج شد. این نظریه که خواستار اخراج کامل خارجیان و عدم تجارت با خارجیان بود، از نوع عقاید شوونیسمی بود.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/72/Yokohama-Sumo-Wrestler-Defeating-a-Foreigner-1861-Ipposai-Yoshifuji.png/220px-Yokohama-Sumo-Wrestler-Defeating-a-Foreigner-1861-Ipposai-Yoshifuji.png)
از ترکیب نظریه حرمتگزاری به امپراتور و نظریهٔ اخراج اجنبی، سوننو جوئی به معنی «حرمتگزاری به امپراتور، اخراج اجنبی» به وجود آمد. شوننو جوئی نوعی فلسفه سیاسی و جنبش اجتماعی برخاسته از آئین کنفوسیوسی بود که به شکل شعار سیاسی در دههٔ ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰ در طی باکوماتسو، دوران پایانی شوگونسالاری توکوگاوا در ژاپن رایج شد.
پانویس
ویرایشمنابع
ویرایش- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «攘夷論». در دانشنامهٔ ویکیپدیای ژاپنی، بازبینیشده در ۲۷ اوت ۲۰۱۸.
- اونو، سوکیو (۱۳۸۷). «کتاب اول، فصل اول:شینتو راه کامی». در عبدالرحیم گواهی. شینتوئیزم. تهران: نشر علم. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۰۵-۸۱۳-۴.