نعمت الله ناجی

نعمت الله ناجی (زادهٔ ۱۱ آذر ۱۳۶۱) شاعر ایرانی که بیشتر به‌عنوان شاعری غزل‌سرا شناخته شده است. منتقدین او را به بیان ساده٫ عواطف بسیار لطیف و احیاگر غزل‌های روان معاصر می‌شناسند.

نعمت الله ناجی
زاده	۱۱ آذر ۱۳۶۱ اهواز
محل زندگی	اهواز و تهران
پیشه	شاعر
زمینه کاری	غزل‌سرایی
ملیت	ایرانی

فعالیت ادبی

در سال ۱۳۹۵ غزل سرایی را با شرکت در جلسات سه شنبه‌های نیاوران که به مدیریت استاد محمد سلمانی برگزار می‌شد شروع کرد. نخستین غزل وی در کتاب سه شنبه‌های نیاوران به کوشش دکتر عباس سجادی و به اتفاق استاد محمد سلمانی به چاپ رسیده است. در سال ۱۴۰۲ جهت شعر خوانی به رادیو و تلویزیون ملی ایران دعوت شد.

زندگی شخصی

در سال ۱۳۸۵ ازدواج کرد و این ازدواج در سال ۱۴۰۰ به جدایی انجامید.

از دیگر وقایع اثر گذار در زندگی شخصی و شاعری وی می‌توان به عزیمت از اهواز به تهران در سال ۱۳۸۸ اشاره کرد.

نمونه اشعار

نمونه ای از غزلیات

از مشهورترین غزل‌های او:

هر چند بعد از تو دیگر٫ حس می‌کنم بی پناهم		تو خوب باشی عزیزم٫ انگار من رو به راهم
تا آینه رفته بودم٫ تا حالی از خود بپرسم		موی سپیدم خبر داد٫‌از روزگار سیاهم
جایی گم اش کرده‌ام باز٫ یادم نمی‌آید اما		از وقت خوابم گذشت و پیدا نشد قرص ماهم
حالم برایت مهم نیست٫ پیداست از کارهایت		از خندهٔ قاه قاهت٫ بر گریهٔ گاه گاهم
برگشته ام دل شکسته٫‌از عشق و از یار خسته		آغوش وا کن برایم٫ ای مرگ٫ ای جان پناهم

ناگهان عشق به این خانهٔ ویران آمد		با تو لبخند به لب٫ تا لب ایوان آمد
آسمان غرق تماشای تو شد٫ ابری شد		چتری موی تو را دید که باران آمد
گونه‌هایت که گًل انداخت ندیدی که بهار		با گل روی تو در قلب زمستان آمد
موی خرمایی تو جاذبه‌اش بالا بود		شاعری خسته از اهواز٫ به تهران آمد
فرصتی بود، بدست آمد و از دستم رفت		شادی‌ات رفت و غمت آه٫ دو چندان آمد
دکترم گفت ببین مرگ تو نزدیک شده		اشتیاقی به دلم ریخت که ای جان آمد
سایهٔ موی تو افتاد به روی جسدم		مادرم مویه‌کنان گفت٫ که مهمان آمد
فکر می‌کردم یک عمر کنارت … اما		عمر من مثل همین شعر به پایان آمد