نقاشی ژاپنی

نقاشی ژاپنی (به ژاپنی: 画道) یکی از قدیمی‌ترین انواع از هنر ژاپنی، شامل طیف گسترده‌ای از ژانرها و سبک‌های نقاشی است. زیبایی‌شناسی و طبیعت‌گرایی نقش محوری در نقاشی سنتی ژاپنی دارند. نقاشی ژاپنی تا پیش از سده ۱۶ از نقاشی چینی و سپس از هنر غربی تأثیر پذیرفته‌است.

انتقال خانوادهٔ امپراتور به روکوهارا، نمونه‌ای از یک نقاشی طوماری ژاپنی، کشیده‌شده در سده ۱۳ میلادی.

موج عظیم کاناگاوا اثر مشهور هوکوسائی، نخستین اوکی‌یوئه از مجموعهٔ سی و شش چشم‌انداز کوه فوجی است. این مجموعه بین سال‌های ۱۸۲۳ تا ۱۸۳۵ (دورهٔ ادو) خلق و منتشر شد.

کامیسوکی، چاپ باسمه‌ای رنگی، متعلق به دوره تایشو، از کارهای معروف هاشیگوچی گویو، ۱۹۲۰ میلادی.

تابلوی ابریشمی تک لایه‌ای از مجموعهٔ چهار تایی.
اثر نشان‌دادن کشت و تولید برنج، چای و ابریشم را به‌تصویر کشیده‌است. امضا شده توسط Sekka و با مهر قرمز (سلطنتی)، مربوط به دورهٔ مِیجی، از مجموعه هنر ژاپنی خلیلی.

از مهم‌ترین سبک‌های نقاشی ژاپنی می‌توان به نقاشی‌های مذهبی بودایی، نقاشی با تغییر غلظت مرکب و خوشنویسی خط ژاپنی و از مهم‌ترین مکتب‌های هنر ژاپنی می‌توان به اوکی‌یوئه، کانو، توسا، کورین و توهاکُو اشاره کرد.

تأثیرگذاری

برخی از مطرح‌ترین نقاشان غربی و شرقی ازجمله ونسان وَن گوگ، ادوار مانه، پل گوگن، ادگار دگا، جیمز مک‌نیل ویسلر، آلفرد استیونس، رابرت هنری، سهراب سپهری و پری‌یوش گنجی از مکتب‌های نقاشی ژاپنی در برخی از آثارشان تأثیر پذیرفته‌اند.