ویکی‌پدیا

نورمن بیکر

سیاست‌مدار بریتانیایی

نورمن جان بیکر (Norman John Baker) (زادهٔ ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۷)، یک سیاست‌مدار لیبرال دموکراتِ اهل بریتانیا است که پس از پیروزی در انتخابات سراسری ۱۹۹۷ میلادی تا شکست وی در ۲۰۱۵ میلادی از حوزه انتخابیه لوئیس، ساسکس شرقی در پارلمان بریتانیا نمایندگی می‌کرد.

د رایت آنربل

نورمن بیکر
بیکر در ۲۰۱۰
وزیر پیشگیری از جرم
دوره مسئولیت
۷ اکتبر ۲۰۱۳ – ۳ نوامبر ۲۰۱۴
نخست‌وزیردیوید کامرون
پس ازJeremy Browne
پیش ازLynne Featherstone
پارلمانی تحت وزارت کشور برای حمل و نقل
دوره مسئولیت
۱۵ مه ۲۰۱۰ – ۷ اکتبر ۲۰۱۳
نخست‌وزیردیوید کامرون
پس ازPaul Clark
پیش ازRobert Goodwill
عضو پارلمان
از لوس
دوره مسئولیت
۱ مه ۱۹۹۷ – ۳۰ مارس ۲۰۱۵
پس ازTim Rathbone
پیش ازMaria Caulfield
اطلاعات شخصی
زاده۲۶ ژوئیهٔ ۱۹۵۷ ‏(۶۶ سال)
ابردین، ابردین‌شیر، اسکاتلند
ملیتبریتانیا
حزب سیاسیحزب لیبرال دموکرات (بریتانیا)
محل تحصیلرویال هالووی، دانشگاه لندن

در می ۲۰۱۰ او به عنوان معاون پارلمانی وزیر امور خارجه در وزارت حمل و نقل گماشته شد. در ۷ اکتبر ۲۰۱۳، بیکر در حکومت ائتلافی ۲۰۱۵–۲۰۱۰ میلادی به وزیر کشور بریتانیا، ترفیع داده شد. وی در ۳ نوامبر ۲۰۱۴، از سمت خود در وزارت کشور استعفا داد.[۱][۲]

اوایل زندگی ویرایش

بیکر در ابردین زاده شد، اما خانواده وی در ۱۹۶۸ میلادی به هورنچورچ در لندن شرقی نقل مکان نمودند. او در مدرسه رویال لیبرتی در گیدیا پارک در مجاورت رامفورد آموزش دیده و مدرک لیسانس بی ای (BA) خود را در رشته زبان آلمانی و تاریخ در ۱۹۷۸ میلادی از کالج لویال هالووی، دانشگاه لندن کسب کرد.[۳][۴][۵]

بیکر زمانی که در ایزلینگتون زندگی می‌کرد، در ۱۹۸۱ میلادی به حزب لیبرال دموکرات پیوست، او در زیست‌نامه‌اش، خود را یک عضو «خواب آلود» این حزب، به‌جز از یک جلسه محله‌پویی در شش سال، توصیف کرد. در ۱۹۸۵ میلادی، قبل از این‌که برای به‌دست آوردن نخستین کرسی خود به عنوان عضو شورای منطقه اوس والی در شورای شهرداری لوئیس در ۱۹۸۷ تلاش نماید، به حزب اکولوجی پیوست. دو سال بعد در ۱۹۸۹ میلادی، او به عنوان عضو شورای محلی ساسکس شرقی انتخاب گردید. در ۱۹۹۱ میلادی او رئیس شورای شهرداری لوئیس شده و تا زمان انتخاب شدنش به عنوان عضو پارلمان در ۱۹۹۷ میلادی، در این سمت باقی ماند.[۶]

خارج از سیاست، بیکر به عنوان رئیس منقطه‌ای بخش اسناد قیمت‌های ما در شرکت ویرجین مگاستورز، برای پنج سال از ۱۹۷۸ میلادی کار کرد. وی از ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۵ میلادی در مالینگ استریت سرویس استیشن، لوئیس کار کرد. وی از ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۷ میلادی زبان انگلیسی را به عنوان زبان خارجی تدریس می‌نمود و در ۱۸۸۹–۹۰ میلادی به عنوان پژوهش‌گر محیط لیبرال دموکرات وارد مجلس عوام بریتانیا شد.[۷]

حرفه پارلمانی ویرایش

بیکر در انتخابات سراسری ۱۹۹۲ از حوزه انتخابیه لوئیس نام‌زد انتخابات شد، اما عضو بر حال پارلمان از حزب محافظه کار، تیم راتبون برنده این کرسی شد. او بار دیگر در انتخابات ۱۹۹۷ شرکت کرد و این بار با به‌دست آوردن ۱٬۳۰۰ رأی بیشتر نسبت به راتبون توانست این کرسی را به‌دست آورده و به نخستین عضو پارلمان غیر محافظه کار از حوزه انتخابیه لوئیس پس از ۱۸۷۴ میلادی شود.[۸][۹]

بیکر خود را مفتخر می‌دانست که «رسوایی‌ها و تضادهای منافع در میان نمایندگان پارلمان و حکومت را برملا کرده‌است». پرسش‌های مداوم وی از پیتر ماندلسون ممکن است، باعث استعفای دوم ماندلسون از حکومت شده باشد. او هم‌چین مسائلی را در مورد لرد برت و نقش وی به عنوان مشاور تونی بلیر، مطرح کرد. پس از جمع‌آوری ارقام در ۲۰۰۲ میلادی که نشان می‌داد، کاروان ماشینهای وزیران حکومت به بزرگ‌ترین اندازه خود رسیده‌است، وی در ژانویه ۲۰۰۵ پیکاری را آغاز نموده و بر افشا سازی جزئیات هزینه‌های اعضای پارلمان تحت قانون آزادی دسترسی به اطلاعات پافشاری نمود که در نهایت در فوریه ۲۰۰۷ موفق گردید. موفقیت وی در افشاسازی هزینه‌ها، روزنامه دَ دیلی تلگراف را قادر ساخت جزئیات هزینه‌های خود او را به نشر برساند که شامل ۳٬۰۰۰ پوند برای «اجاره دفتر» بود. در اکتبر ۲۰۰۱ وی یک پروندهٔ آزمایشی را در دیوان عالی دادگستری برنده شد، این زمانی بود که هیئت استیناف امنیت ملی حکم داد که طبق قانون محافظت از داده‌ها، سرویس اطلاعاتی MI5 باید به بیکر اجازه دسترسی به آن اطلاعاتی را بدهد که سرویس اطلاعاتی در مورد وی نگه می‌دارد، این امر در ۹۵ سال تاریخ MI5 بی‌سابقه بود. در ۲۰۰۱ میلادی و به جایزه «بازپرس سال» را از جوایز سالانه پارلمانی هفته‌نامه دَ انسپیکتر به‌دست آورده و در فوریه ۲۰۰۲ او برنده جایزه عضو پارلمان اپوزیسون از شبکه چینل ۴ را به‌دست‌آورد.[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵][۱۶]

بیکر به عنوان یک عضو چپ‌گرای حزب لیبرال دموکرات پنداشته شده و تا زمانی که کرسی خود را از دست داد، در گروه پارلمانی بوریج لیبرال دموکرات‌ها می‌نشست. او که یک جمهوری‌خواه ثابت قدم است، برای حمایت پر سر و صدای خود از گروه‌های حقوق حیوانات بسیار معروف بوده و همچنین یکی از طرف‌داران قوی محافظت بیش از حیوانات از طریق قانون‌گذاری است. در ۱۹۹۷ میلادی، ستون نویس روزنامه دَ تایمز، متیو پاریس وی را به عنوان یک «ملولِ کلاسیک مجلس عوام» توصیف نموده و در ۲۰۰۲ میلادی عضو پارلمان استیفین پاوند در مجلس عوام، سخنرانی وی در مورد «جراحی کانال ریشه بدون داروی بیهوشی» را تحسین کرد، اما پاریس در ۲۰۰۱ میلادی افزود که «شما با ریسک به مخاطره انداختن خود، او را دست کم می‌گیرید. او در صحیح ثابت شدن، عادت دارد». او در ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ میلادی دو سؤال پارلمانی از وزارت دفاع در مورد موضوعی که وزارت آن را «پدیده ارضی غیرقابل توضیح» می‌نامد پرسید، شامل: «از وزیر دفاع پرسیده شود که آیا پروژه اشیای ناشناس پرنده در وزارت وی هنوز پابرجا است؛ و این‌که آیا او می‌توانید توضیحی بدهد».[۱۷][۱۸][۱۹][۲۰]

پس از رویدادی در پیکار برای اقدامات جوی در ۲۰۰۸ میلادی در نیروگاه کینگس‌سورث، بیکر درخواست تحقیق در مورد تاکتیک‌های پلیس را نموده و بیان داشت که او شاهد اعمال پرخاش‌گرانه غیر ضروری پلیس و خشونت نابرابر در مقابل معترضین صلح‌جو در جریان این رویداد بوده‌است.[۲۱]

رهبر گروه پارلمانی حزب ویرایش

در دوره ۲۰۰۱–۲۰۰۵ پارلمان بریتانیا، بیکر عضو کمیته مشترک حقوق بشر بود و در ۲۰۰۲ میلادی به عنوان سخن‌گوی محیط‌زیست از حزب لیبرال دموکرات انتخاب گردید، سمتی که تا استعفای خود در ۲۰۰۶ میلادی، پس از انتخاب سر مینگیس کمبل به عنوان رهبر این حزب، در آن باقی ماند.

در می ۲۰۰۵، وی به عنوان سخن‌گوی محیط‌زیست به دو وزیران اسبق محیط‌زیست، عضو کارگر مجلس به‌نام مایکل میچر و جان گومر از حزب محافظه کار ملحق شد تا ریاست طرح تک جمله‌ای شماره ۱۷۸ میان-حزبی را در حمایت از قانون گرمایش جهانی که توسط سازمان دوستان زمین (Friends of the Earth) ترتیب داده شده بود، را بر عهده گیرد. این طرح درخواست نمود که قانونی «در این پارلمان پیشنهاد گردد تا کاهش سالانهٔ ۳ درصد گازات کربنیک از طریق چارچوبی نظارت گردد که شامل گزارش‌دهی منظم و فرایندهای جدید موشکافی و اصلاحی باشد»، این طرح توانست ۴۱۲ امضاء به‌دست‌آورد. بیکر همچنین با قدرت هسته‌ای مخالفت نموده و آن را «به‌طور مأیوس کننده‌ای غیر اقتصادی» خواند، او هشدار داد که نیروگاه‌های جدید هسته‌ای «مقدار هنگفتی زایدات هسته‌ای تولید نموده و وجوه اساسی را که باید به کارایی انرژی و منابع انرژی تجدیدپذیر اختصاص داده شود، منحرف می‌سازد».[۲۲][۲۳][۲۴][۲۵]

زمانی که او در ژوئیه ۲۰۰۷ به عنوان سخن‌گوی لیبرال دموکرات در اداره کابینه و دوک‌نشین لنکستر گماشته شد، دوباره به کرسی‌های جلو بازگشت. در دسامبر ۲۰۰۷، پس از انتخاب نیک کلگ به عنوان رهبر حزب، بیکر (که در انتخابات رهبری از کلیگ حمایت کرده بود) دوباره به عنوان سخن‌گوی ترابری به کرسی جلو آمد.[۲۶][۲۷][۲۸][۲۹]

دیوید کلی ویرایش

بیکر در ۱۹ می ۲۰۰۶ اعلام نمود که تصمیم گرفته‌است تا برای پویش واقعیت در عقب مرگ دیوید کلی در ۲۰۰۳ میلادی، متخصص سلاح‌های بیولوژیک که در استخدام وزارت دفاع بود و پیش از آن به عنوان بازپرس تسلیحات سازمان ملل متحد در عراق کار می‌کرد، از ریاست گروه‌های پارلمانی لیبرال دموکرات کنار می‌رود.[۳۰]

منابع ویرایش

  1. ↑ Rowena Mason Norman Baker could be thorn in Theresa May's side at Home Office بایگانی‌شده در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine, The Guardian (7 October 2013)/
  2. ↑ "Norman Baker: I resign - and it's Theresa May's fault". The Independent (به انگلیسی). 2014-11-03. Archived from the original on 29 September 2018. Retrieved 2019-10-05.
  3. ↑ Ben Quinn, Norman Baker life and times: poacher who eventually became gamekeeper بایگانی‌شده در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine, The Guardian (4 November 2014).
  4. ↑ "Who's Who: Norman Baker MP". Liberal Democrats website. Archived from the original on 18 December 2007. Retrieved 24 November 2007.
  5. ↑ Election highs for Royal Holloway alumni بایگانی‌شده در ۹ ژوئن ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine, www.rhul.ac.uk
  6. ↑ Baker, Norman. Against the grain. p. 1. ISBN 978-1-84954-941-7.
  7. ↑ "Norman Baker MP (subscription required)". DodOnline.
  8. ↑ "UK general election results, April 1992: Lewes". Richard Kimber's political science resources. Archived from the original on 25 September 2006. Retrieved 24 November 2007.
  9. ↑ "UK general election results, May 1997: Lewes". Richard Kimber's political science resources. Archived from the original on 30 November 2007. Retrieved 24 November 2007.
  10. ↑ Nigel Morris (15 February 2007). "Is Norman Baker the most hated man in Westminster?". The Independent. London. Archived from the original on 4 March 2007. Retrieved 24 November 2007.
  11. ↑ "Norman Baker's week in politics". BBC News. London. 26 January 2001. Archived from the original on 2 October 2002. Retrieved 24 November 2007.
  12. ↑ David Hencke (18 December 2002). "Ministers' car fleet grows to record size". The Guardian. London. Retrieved 24 November 2007.
  13. ↑ Will Woodward (14 February 2007). "From £16,000 on trains to £230 on a bike: politicians' travel expenses revealed". The Guardian. London. Archived from the original on 2 April 2007. Retrieved 24 November 2007.
  14. ↑ Philip Johnston (10 October 2001). "MP wins landmark test case over secrecy of MI5 files". The Daily Telegraph. London. Retrieved 24 November 2007.[پیوند مرده]
  15. ↑ "MP wins landmark battle over MI5 files". BBC News. London. 1 October 2001. Archived from the original on 12 June 2004. Retrieved 24 November 2007.
  16. ↑ Davies, Trudi (7 December 2006). "Your call... your MP". BBC One. BBC. Archived from the original on 2 June 2016. Retrieved 30 April 2016.
  17. ↑ "Norman Baker, Liberal Democrat MP". BBC News. London. 22 October 2002. Archived from the original on 13 February 2006. Retrieved 24 November 2007.
  18. ↑ ""I'm no bore" says Baker". BBC News. London. 14 June 2002. Archived from the original on 31 January 2009. Retrieved 24 November 2007.
  19. ↑ "Hansard, 12 Jun 2002: Column 860". House of Commons. 12 June 2002. Archived from the original on 22 October 2006. Retrieved 24 November 2007.
  20. ↑ "Hansard, 28 Mar 2006: Column 905W". House of Commons. 28 March 2006. Archived from the original on 22 February 2014. Retrieved 15 February 2014.
  21. ↑ Vidal, John (15 December 2008). "Those Kingsnorth police injuries in full: six insect bites and a toothache". The Guardian. Retrieved 10 December 2021.
  22. ↑ "Early Day Motion 178: Climate Change". Archived from the original on 13 January 2006. Retrieved 24 November 2007.
  23. ↑ "Climate Change Bill, 2005". Parliament of the United Kingdom. 13 July 2005. Archived from the original on 15 November 2007. Retrieved 24 November 2007.
  24. ↑ "Friends of the Earth secures Climate Change Bill". Friends of the Earth website. Archived from the original on 7 October 2007. Retrieved 24 November 2007.
  25. ↑ "Nuclear energy 'too uneconomic'". BBC News. London. 17 January 2006. Archived from the original on 25 March 2006. Retrieved 24 November 2007.
  26. ↑ "Menzies Campbell unveils new Shadow Cabinet". Liberal Democrats website. 4 July 2007. Archived from the original on 6 April 2017. Retrieved 24 November 2007.
  27. ↑ Wolverhampton Liberal Democrats (4 July 2007). "Sir Menzies reshuffles top team". Archived from the original on 18 September 2012. Retrieved 24 November 2007.
  28. ↑ Rosa Prince (24 December 2007). "Charles Kennedy on Nick Clegg's front bench". The Daily Telegraph. London. Retrieved 24 November 2007.[پیوند مرده]
  29. ↑ "Nick Clegg reveals Shadow Cabinet". Liberal Democrats website. 20 December 2007. Archived from the original on 22 December 2007. Retrieved 24 November 2007.
  30. ↑ Brian Wheeler (19 May 2006). "MP investigates Dr Kelly's death". BBC News. London. Archived from the original on 8 August 2007. Retrieved 24 November 2007.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نورمن_بیکر&oldid=34989301»