نیروی هوایی آبخازستان

نیروی هوایی آبخازستان نیروی هوایی کوچکی است که بخش رزم هوایی از نیروهای مسلح آبخازستان است..

نیروی هوایی آبخازستان
Abkhazian Coat of arms
بنیان‌گذاری۱۹۹۲؛ ۳۲ سال پیش (۱۹۹۲-خطا: زمان نامعتبر}})
کشور آبخاز
گونهنیروی هوایی
نقشرزم هوایی
اندازه۲۵۰ پرسنل (در سال ۲۰۰۱)[۱]
+۱۵ هواگرد (در سال ۲۰۱۱) [نیازمند منبع]
بخشی ازنیروهای مسلح آبخازستان
سالگردها۲۷ اوت (روز هوانوردی)
نبردها
ناوگان هوایی
جنگنده ال-۳۹
بالگردمیل-۸
بالگرد جنگندهمیل -۲۴
هواگرد آموزشییاک-۵۲, ال-۳۹
هواپیمای باریآنتونوف ای‌ان-۲

قانون اساسی گرجستان، آبخازستان را به‌عنوان جمهوری خودگردان آبخازستان تعریف می‌کند. در همین حال، آبخازستان تنها توسط روسیه، ونزوئلا، نیکاراگوئه، نائورو و سوریه به‌عنوان یک کشور مستقل به‌رسمیت شناخته شده است. در حالی‌که گرجستان کنترل خود را بر آبخازستان از دست داده، دولت گرجستان و اکثر کشورهای عضو سازمان ملل متحد، آبخازستان را قانوناً بخشی از گرجستان می‌دانند.[۲][۳][۴][۵]

تاریخچه

ویرایش

جزئیات کمی در مورد شکل‌گیری این واحد نظامی در دسترس است، اما بر اساس گزارش‌ها، بنیان‌گذار این واخد ویاچسلاو اشبا بوده است است، که در ابتدا در این نیرو از چندین هواپیمای آموزشی یاک-۵۲ مجهز به تیربار استفاده شد.[۶] اولین مأموریت رزمی این نیرو در ۲۷ اوت ۱۹۹۲ انجام شد که در آبخازستان به عنوان «روز هوانوردی» جشن گرفته می‌شود.نیروی هوایی آبخازستان ادعا می‌نماید که در طی جنگ ۱۹۹۲–۱۹۹۳ آبخازستان و گرجستان ،۴۰۰ سورتی پرواز عملیاتی انجام داده است.[۷]تلفات جنگی نیروی هوایی آبخازستان در طی جنگ داخلی نامشخص است، اما شامل از دست دادن یک فروند یاک-۵۲، در یک مأموریت شناسایی در نزدیکی سوخومی در ۴ ژوئیه ۱۹۹۳ است.[۶]

بر اساس گزارش‌ها در پاییز سال ۲۰۰۱، نیروی هوایی آبخازستان دارای ۲۵۰ پرسنل، ۱ فروند سوخو-۲۵، ۲ فروند ال-۳۹، ۱ فروند یاک-۵۲، و ۲ فروند بالگرد میل-۸ بود.[۱]نمایش سه فروند ال-۳۹ در یک مراسم سان و رژه در سال ۲۰۰۴، حاکی از خرید احتمالی اخیر آن هواپیماها بود.[۸]در فوریه سال ۲۰۰۷ بر اساس گزارش یک وب سایت روسی، نیروی هوایی آبخازستان دارای ۲ فروند جنگنده سوخو-۲۷، ۱ فروند یاک-۵۲، ۲ هواپیمای تهاجمی سوخو-۲۵، ۲ فروند هواپیمای آموزشی/تهاجمی رزمی ال-۳۹، ۱ فروند هواپیمای ترابری سبک آنتونوف-۲، ۷ فروند هلیکوپتر میل-۸ و ۳ فروندبالگرد تهاجمی میل-۲۴ بود.[۹]با این حال، در سال ۲۰۰۷ یک منبع آبخازی بدون تاریخ در سال، موجودی نیروی هوایی آبخازستان را به عنوان ۱۶ فروند میگ-۲۱، ۴۶ فروند سوخو-۲۵، ۲ فروند ال-۳۹، ۱ فروند یاک-۵۲ و ۲ فروند بالگرد میل-۸ اعلام نموده است.[۱۰] در مارس ۲۰۰۸، یک وب سایت علاقه‌مند به هوانوردی نظامی این فهرست را تکرار نموده و ۹ فروند هلیکوپتر تهاجمی میل-۳۵/۲۴ را نیز به آن افزود.[۱۱]در سال ۲۰۲۱، رئیس‌جمهور اصلان بژانیا قصد خود را برای به روز آوری و مدرن سازی نیروی هوایی اعلام نمود.[۱۲]

تجهیزات

ویرایش

به دلیل جمعی از عوامل از جمله، وضعیت مورد مناقشه آبخازستان، فقدان اطلاعات رسمی در دسترس، درگیری‌های متعدد در طول مدت زمان، دخالت منظم هواگردها و خلبانان روسیه در درگیری‌های منطقه. محاسبه دقیق انواع، تعداد و تاریخ خدمات هواگردهایی که در نیروی هوایی آبخازستان خدمت می‌کنند، دشوار است. به‌طور کلی، نیروی هوایی آبخازستان به هواگردهای به ارث رسیده از نیروهای شوروی سابق مستقر در منطقه و کمکهای احتمالی در سال‌های اخیر از روسیه با هواپیماهای دست دوم متکی است.

هواگردها

ویرایش
 
یک فروند بالگرد میل-۸ در حال پرواز و نمایش پرچم آبخازستان
هواگرد مبدا ساخت گونه ماموریت تعداد در حال خدمت توضیحات
هواگرد جنگی
آئرو ال-۳۹   چکسلواکی تهاجم سبک / آموزشی ۲[۸][۱][۹][۱۳]
سوخو-۲۷   روسیه جنگنده ۲ فروند در اجاره[۷][۸][۱][۹]
سوخو-۲۵   روسیه هواپیمای تهاجمی ۴[۱۴]
ترابری
آنتونوف ای‌ان-۲   اتحاد جماهیر شوروی ترابری ۲[۹][۱۳]
بالگردها
میل -۲۴   اتحاد جماهیر شوروی تهاجمی ۶[۱۴]
میل-۸   اتحاد جماهیر شوروی چندمنظوره ۲[۱۴]
میل می-۲   لهستان چندمنظوره ۲ Operated for the Abkhazian Ministry of Emergency Situations
میل-۳۵   روسیه تهاجمی ۱
آموزشی
یاکوولف یاک-۵۲   اتحاد جماهیر شوروی آموزشی ۱[۷][۸][۱][۹]

نشان و علائم هواگردها

ویرایش

نشان‌ها و علامت‌گذاری‌های متفاوتی در این نیرو مورد استفاده قرار می‌گیرند.

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ Slavic & East European Collections at UC Berkeley (September–October 2001). [۱]. Army & Society in Georgia: Military Chronicle – Armed forces of Abkhazia. Drawn from an entry published in "Kviris Palitra" No. 44, October 29-November 4, 2001, p.9. Retrieved 17 January 2007.
  2. Olga Oliker, Thomas S. Szayna. Faultlines of Conflict in Central Asia and the South Caucasus: Implications for the U.S. Army. Rand Corporation, 2003, شابک ‎۹۷۸−۰−۸۳۳۰−۳۲۶۰−۷.
  3. Clogg, Rachel (January 2001). "Abkhazia: ten years on". Conciliation Resources. Archived from the original on 2 March 2008. Retrieved 31 May 2016.
  4. Emmanuel Karagiannis. Energy and Security in the Caucasus. Routledge, 2002. شابک ‎۹۷۸−۰−۷۰۰۷−۱۴۸۱−۰.
  5. Parfitt, Tom (6 August 2007). "Georgia up in arms over Olympic cash". The Guardian. Archived from the original on 4 November 2022. Retrieved 25 February 2023.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ Cooper, Tom. (September 29, 2003). Georgia and Abkhazia, 1992-1993: the War of Datchas بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۰۳-۰۳ توسط Wayback Machine. Air Combat Information Group (ACIG). Retrieved 17 January 2007. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «ACIG» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Berkeley-1998 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ "World Air Forces". Abkhazian Air Force. Archived from the original on 15 January 2007. Retrieved 2007-01-16.
  9. ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ ۹٫۴ Почему Грузия проиграет будущую войну (به روسی). Sedognia.ru. 2007-02-27. Archived from the original on 29 September 2007. Retrieved 2007-10-14.
  10. Abkhaz.org. (Undated; 2007 copyright). Abkhazian Army بایگانی‌شده در دسامبر ۱۲, ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine. Retrieved 19 November 2007.
  11. MilAvia Press. Order of Battle - Abkhazia بایگانی‌شده در ۲۰۱۸-۱۰-۰۵ توسط Wayback Machine (as updated March 2008). Retrieved 12 April 2008.
  12. "Abkhazia expects help from Russia to modernize its air force". TASS. Retrieved 2021-05-12.
  13. ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "Babushera UGSS Airport". December 13, 2009 – via Flickr.
  14. ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ "World Air Forces 2021". Flightglobal Insight. 2021. Retrieved 2 August 2021.