نینا آرمانیو
نینا مریون آرمانیو[۱] (انگلیسی: Nina Armagno؛ زادهٔ ۲۰ مارس ۱۹۶۶)[۲] سپهبد بازنشسته نیروی فضایی ایالات متحده آمریکا است که از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ به عنوان اولین مدیر ستاد نیروی فضایی خدمت می‌کرد. او اولین افسر ژنرال زن نیروی فضایی و تنها افسری است که فرماندهی بال سی‌ام و بال چهل و پنجم فضایی را بر عهده داشته‌است. قبل از انتقال به نیروی فضایی، وی یک سرلشکر در نیروی هوایی ایالات متحده بود و به مدت ۳۲ سال در آن نیرو خدمت می‌کرد.[۳] پس از بازنشستگی از خدمت، آرمانیو به عضویت هیئت‌مدیره راکت لب درآمد.
نینا آرمانیو | |
|---|---|
.jpg) | |
| زاده | ۲۰ مارس ۱۹۶۶ (۵۸ سال) |
| وفاداری | ایالات متحده |
| شاخه | |
| سال‌های خدمت | ۱۹۸۸–۲۰۲۰ (نیروی هوایی)
|
| درجه | سپهبد |
| فرماندهی | |
| نشان‌ها | مدال خدمات ممتاز دفاعی
|
| آلما ماتر | |
| همسر(ان) | ادی پپزون |
| امضاء |  |
وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون مدال خدمات برتر دفاعی و لژیون افتخار شده‌است.
زندگی و تحصیل ویرایش
آرمانیو در سال ۱۹۶۶ در شهر داندی در ایالات ایلینوی به دنیا آمد.[۴] او در سال ۱۹۸۴ از دبیرستان داندی-کراون با نمرات عالی فارغ‌التحصیل شد.[۵][۶] او که علاقه داشت فضانورد شود، کارشناسی علوم خود را در سال ۱۹۸۸ از آکادمی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در کلرادو اسپرینگز، کلرادو دریافت کرد.[۷] آرمانیو در سال ۱۹۹۲ از مدرسه افسری اسکادران در پایگاه نیروی هوایی ماکسول در آلاباما فارغ‌التحصیل شده و در سال ۱۹۹۹، کارشناسی ارشد خود را در رشته مدیریت آموزش از دانشگاه چپمن در کالیفرنیا گرفت.
خدمت نظامی ویرایش
.jpeg)
آرمانیو پس از فارغ‌التحصیلی از آکادمی نیروی هوایی ایالات متحده در کلرادو در ژوئن ۱۹۸۸ وارد نیروی هوایی شد. تجربه او در عملیات‌های سیستم‌های فضایی شامل اپراتور آماده مأموریت رزمی، مربی، ارزیاب و فرمانده پرواز در هشدار استراتژیک موشکی، نظارت فضایی، کنترل فضایی و پرتاب فضایی بود. او افسر عملیات در اسکادران ۱ پرتاب فضایی در پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال، فلوریدا بود.[۳]
آرمانیو به عنوان دومین فرمانده بال سی‌ام فضایی در پایگاه نیروی هوایی وندنبرگ، کالیفرنیا، مسئول عملیات انتقال فضایی و عملیات‌های محدوده فضای پایگاه، و پشتیبانی از آزمایش سیستم‌های موشکی عملیاتی و آزمایشی وزارت دفاع در ساحل غربی ایالات متحده بود. او به عنوان فرمانده پایگاه اسکادران ششم هشدار فضایی در پایگاه نیروی هوایی کیپ کاد ماساچوست، فرمانده و معاون فرمانده گروه بیست‌ویکم عملیات‌ها در پایگاه نیروی هوایی پیترسون کلرادو، دستیار ارشد نظامی و رئیس ستاد مدیر ارزیابی و آزمایش‌های عملیاتی دفتر وزیر دفاع خدمت کرده‌است. علاوه بر این، او وظایف ستادی در ستاد نیروی هوایی ایالات متحده، ستاد فرماندهی فضایی نیروی هوایی، ستاد فرماندهی نیروی چهاردهم هوایی و گروه ۳۸۱ آموزشی را برعهده داشته‌است و به عنوان عضو قانونگذار نیروی هوایی در دفتر الن تاوشر، نماینده کنگره، خدمت کرده‌است.[۳][۸]
در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۳، آرمانیو به درجه سرتیپی ارتقا یافت و فرماندهی بال چهل‌وپنجم فضایی و مدیریت محدوده شرقی در پایگاه نیروی هوایی پاتریک، فلوریدا را بر عهده گرفت. او همچنین اولین افسری شد که هر دو بال سی‌ام و چهل‌وپنجم را فرماندهی می‌کرد. در آنجا، او مسئول پردازش و پرتاب ماهواره‌های دولتی و تجاری ایالات متحده از پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال، فلوریدا بود. او همچنین مرجع تأیید نهایی برای همه پرتاب‌ها در محدوده شرقی بود، منطقه ای به وسعت ۱۵ میلیون مایل مربع که به‌طور متوسط از ۱۵ پرتاب در سال توسط دلتا، اطلس، فالکون، نیروی دریایی، و پرتابگرهای نوظهور پشتیبانی می‌کند. علاوه بر این، او زیرساخت‌های پرتاب بال و محدوده را برای پشتیبانی از ناسا، مأموریت‌های تجاری و آزمایش موشکی مدیریت می‌کرد.[۹]
آرمانیو در ۴ اوت ۲۰۱۵ فرماندهی بال چهل‌وپنجم فضایی را به وین مونتیث واگذار کرد و به عنوان مدیر نقشه‌های استراتژیک، برنامه‌ها، الزامات و تجزیه و تحلیل فرماندهی فضایی نیروی هوایی منصوب شد، جایی که او مسئول توسعه استراتژی، دکترین، و خط مشی عملیات فضایی و سایبری، تعریف آینده سیستم‌های فضایی و فضای سایبری از طریق تعریف نیازمندی‌ها، معماری‌های منطقه مأموریت، تحلیل، توسعه علم و فناوری در حمایت از برنامه جنگنده مشترک، وزارت دفاع، و کاربران غیرنظامی و ملی بود.[۱۰]
در ژوئن ۲۰۱۷، آرمانیو به عنوان مدیر نقشه‌ها و سیاست در ستاد فرماندهی راهبردی ایالات متحده آمریکا منصوب شد. او یک سال در آنجا ماند و سپس به پنتاگون منصوب شد تا به عنوان مدیر برنامه‌های فضایی در دفتر دستیار وزیر برای امور جذب و تملک خدمت کند.[۳]
هنگامی که نیروی فضایی در سال ۲۰۱۹ تأسیس شد، آرمانیو توسط ژنرال دیوید تامپسون برای کمک به راه اندازی نیروی جدید انتخاب شد و در حالی که هنوز به‌طور رسمی مدیر برنامه‌های فضایی بود، مدیریت امور اداری و عملیاتی نیروی فضایی را برعهده گرفت.[۱۱] او در ۲۸ ژوئیه ۲۰۲۰ برای انتقال به نیروی فضایی ایالات متحده و ترفیع به درجه سپهبدی نامزد شد. آرمانیو همچنین به عنوان اولین مدیر ستاد آن نیرو منصوب شد.[۱۲] او در ۱۷ اوت ۲۰۲۰ به نیروی فضایی منتقل شده، ترفیع درجه گرفت و اولین افسر زن در نیروی فضایی شد.[۱۳]
پس از بازنشستگی از خدمت، آرمانیو به عضویت هیئت‌مدیره راکت لب درآمد.[۱۴]
زندگی شخصی ویرایش
همسر آرمانیو، ادی پپزون، یک افسر بازنشسته نیروی هوایی است که هنگامی که هر دو سروان نیروی هوایی بودند، با او آشنا شد.[۵][۱۵]
جوایز و افتخارات ویرایش
.jpg)
|
نشان عملیات‌های فرماندهی فضایی |
 |
نشان دفتر وزیر دفاع |
 |
نشان ستاد اداری نیروی فضایی |
|
مدال خدمات ممتاز دفاعی |
|
مدال خدمات ممتاز نیروی هوایی |
  |
مدال خدمات برتر دفاعی با یک خوشه برگ بلوط برنزی |
 |
لژیون افتخار با دو خوشه برگ بلوط برنزی |
 |
مدال خدمات شایسته با سه خوشه برگ بلوط برنزی |
 |
مدال تقدیر نیروی هوایی با دو خوشه برگ بلوط برنزی |
|
مدال تقدیر نیروی زمینی |
|
مدال دستاورد نیروی هوایی |
|
مدال یگان شایسته نیوری هوایی |
 |
مدال یگان برتر نیروی هوایی با چهار خوشه برگ بلوط برنزی |
|
مدال امادگی رزمی |
  |
مدال خدمات دفاع ملی با یک ستاره خدمت برنزی |
|
مدال خدمت جنگ جهانی علیه تروریسم |
  |
جایزه خدمات طول عمر نیروی هوایی با یک خوشه نقره‌ای و دو خوشه برنزی برگ بلوط |
|
روبان تیراندازی متخصص اسلحه‌های کوچک |
|
روبان آموزش نیروی هوایی |
- جایزه زنان تأثیرگذار (۲۰۱۰)
- جایزه فرماندهی شایسته فضایی ژنرال جروم اومالی (۲۰۱۴)
- عضو، شورای روابط خارجی (۲۰۲۱)
- جایزه میهن‌پرستی دختران انقلاب آمریکا (۲۰۲۳)
تاریخ ترفیع‌ها ویرایش
.jpg){kind=spacer}
| درجه | نیرو | تاریخ |
|---|---|---|
 ستوان دوم |
نیروی هوایی | ۱ ژوئن ۱۹۸۸ |
 ستوان یکم |
۱ ژوئن ۱۹۹۰ | |
 سروان |
۱ ژوئن ۱۹۹۲ | |
 سرگرد |
۱ اکتبر ۱۹۹۹ | |
 سرهنگ دوم |
۱ مارس ۲۰۰۳ | |
 سرهنگ |
۱ سپتامبر ۲۰۰۷ | |
 سرتیپ |
۱۲ ژوئن ۲۰۱۳ | |
 سرلشکر |
۱۵ ژوئن ۲۰۱۶ | |
 سپهبد |
نیروی فضایی | ۷ اوت ۲۰۲۰ |
منابع ویرایش
- ↑ Polaris (PDF). Vol. XXX. کلرادو اسپرینگز، کلرادو: آکادمی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا. 1988. p. 475. Archived (PDF) from the original on March 26, 2019. Retrieved July 22, 2021.
This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
- ↑ "Persons born on 20 March 1966, MICHAEL A. KANE to Norberto Jose Albalat". sortedbybirthdate.com.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ "Lieutenant General Nina M. Armagno". نیروی فضایی ایالات متحده آمریکا. September 2021. Archived from the original on July 22, 2021. Retrieved July 22, 2021. This article incorporates text from this source, which is in the public domain.
- ↑ "Nina M Armagno from East Dundee, IL – Radaris". radaris.com. Archived from the original on July 22, 2021. Retrieved July 22, 2021.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Moody, By R. Norman. "PAFB's Armagno has set sights high from start". Florida Today. Archived from the original on July 21, 2021. Retrieved July 21, 2021.
- ↑ "Maj. Gen. Nina Armagno | Omaha Magazine". www.omahamagazine.com. Archived from the original on July 22, 2021. Retrieved July 22, 2021.
- ↑ Baillie, Amanda (October 22, 2010). "Woman of Influence: Col. Nina Armagno". Colorado Springs Business Journal. Retrieved 20 November 2021.
- ↑ "New commander takes over at VAFB". Lompoc Record. January 24, 2012. Archived from the original on July 22, 2021. Retrieved July 22, 2021.
- ↑ "New Wing Commander: SHARK 1 reports for duty". Air Force Space Command (Archived). Archived from the original on July 22, 2021. Retrieved July 22, 2021.
- ↑ Moody, R. Norman. "Patrick Air Force Base gets new top commander". Florida Today. Archived from the original on August 3, 2021. Retrieved July 22, 2021.
- ↑ Archived at Ghostarchive and the Wayback Machine: Fireside Chat - MG Boe Young & Lt Gen Nina Armagno. YouTube.
- ↑ "White House nominates four U.S. Space Force major generals for promotion". SpaceNews. July 29, 2020. Archived from the original on August 2, 2020. Retrieved July 22, 2021.
- ↑ Erwin, Sandra (August 17, 2020). "Armagno becomes the U.S. Space Force's first female general officer". SpaceNews. Retrieved August 17, 2020.
- ↑ https://spacenews.com/retired-space-force-lt-gen-armagno-joins-rocket-labs-board-of-directors/
- ↑ Baillie, Amber (October 22, 2010). "Woman of Influence: Col. Nina Armagno". Colorado Springs Business Journal. Archived from the original on July 22, 2021. Retrieved July 22, 2021.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nina Armagno». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ مارس ۲۰۲۴.
پیوند به بیرون ویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نینا آرمانیو موجود است. |