هتروپلاسمی یا ناهمگونی (انگلیسی: Heteroplasmy) به حضورِ بیش از یک نوع ژنوم اندامکی (دی‌ان‌ای میتوکندریایی یا دی‌ان‌ای پلاستیدی) «در درون یک سلول» یا «در یک شخص» گفته می‌شود و یکی از عوامل مهم تعیینِ شدتِ نقائص میتوکندریایی است.

از آنجایی که یوکاریوت‌ها صدها میتوکندری و صدها نسخه دی‌ان‌ای میتوکندریایی در هر یک از سلول‌هایشان دارند، احتمال زیادی وجود دارد که جهش‌های ژنتیکی فقط تعداد معدودی از میتوکندری‌ها را درگیر کند و تأثیری بر بقیه نداشته باشد.

اگرچه هتروپلاسمی بعضاً، عواقب سوئی دارد و مطالعات فراوانی دربارهٔ آن انجام شده، اما گاهی هم سودمندی‌ها را در پی دارند. به عنوان مثال، نشان داده شده که افراد صدساله هتروپلاسمی بیشتری نسب به میانگین رایج دارند.[۱]

میکروهتروپلاسمی در بسیاری از افراد دیده می‌شود و معنی‌اش آن است که صدها جهش مستقل در یک ارگانیسم به وجود می‌آید که البته هر جهش، تنها ۲–۱٪ از کلِ ژنوم میتوکندریایی را تشکیل می‌دهد.[۲]

جستارهای وابسته

ویرایش

تعدادی ( محدودی )

منابع

ویرایش
  1. Rose G, Passarino G, Scornaienchi V, Romeo G, Dato S, Bellizzi D, Mari V, Feraco E, Maletta R, Bruni A, Franceschi C, De Benedictis G (2007). "The mitochondrial DNA control region shows genetically correlated levels of heteroplasmy in leukocytes of centenarians and their offspring". BMC GENOMICS. 8: 293. doi:10.1186/1471-2164-8-293. PMC 2014781. PMID 17727699.
  2. Smigrodzki, R. M.; Khan, S. M. (2005). "Mitochondrial Microheteroplasmy and a Theory of Aging and Age-Related Disease". Rejuvenation Research. 8 (3): 172–198. doi:10.1089/rej.2005.8.172. PMID 16144471.