هفت گناه کبیره
هفت گناه کبیره یا هفت گناه مهلک (به انگلیسی: Seven deadly sins) در الهیات کاتولیک گناهانی هستند که ارتکاب آنها مجازات دوزخ را به‌دنبال خواهد داشت.
پیشینه
ویرایشدر آغاز عصر مسیحیت، راهبی یونانی به نام اواگریو دُ پونتو فهرستی از هفت گناه کبیره ارائه داد تا تمایلات منفی اصلی انسان را تعریف کند. ارتکاب هرکدام از این گناهان، می‌توانست انسان را به جهنم محکوم کند. پاپ گرگوری اولین تغییرات را در قرن شانزدهم در فهرست گناهان کبیره داد و فهرستی هفتگانه و رسمی از این گناهان منتشر کرد. در فهرست او، «اندوه» دیگر گناه محسوب نمی‌شد و جایش را به «شکم پرستی» داد.[۱] این گناهان عبارتند از:
۱. شهوت (Lust)
۲. شکم‌پرستی (Gluttony)
۳. طمع (Greed)
۴. کاهلی (Sloth)
۵. خشم (Wrath)
۶. حسادت (Envy)
۷. غرور (Pride)
هفت گناه کبیره از موضوعات مورد علاقه در وعظ و خطابه‌ها، نمایشنامه‌های اخلاقی و هنر اروپای قرون وسطا بوده‌است.
هفت گناه کبیره در هنر
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «گناهان کبیره، وب‌گاه رسمی پائولو کوئلیو به زبان فارسی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ دسامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۰۹.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Seven deadly sins». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ فوریه ۲۰۲۱.
