هلین بلومنفلد
هلین بلومنفلد (به انگلیسی: Helaine Blumenfeld)؛ (زادهٔ ۱۹۴۲ میلادی) مجسمه‌ساز اهل ایالات متحدهٔ آمریکا است که به ویژه برای مجسمه‌های عمومی در مقیاس بزرگ شناخته شده‌است. او آثاری را عمدتاً با مرمر و برنز و همچنین با گرانیت و مواد دیگر خلق می‌کند.[۱][۲] نمونه‌هایی از کارهای او در مجموعه‌های کالج کلر، کمبریج، گالری کورتولد و اسمیتسونین وجود دارد.[۳] از جمله کارهای عمومی در مقیاس-بزرگ او اثر خانواده نصب‌شده در گرانیت، در میدان فدرال هِنری رویس در میلواکی، ویسکانسین است. تمپستا (در ایتالیایی به معنی: طوفان) با سنگ مرمر در لنکسترز، لندن؛ و فورتونا (در ایتالیایی به معنی: طالع) با برنز در کنری وورف، لندن. بلومنفلد یکی از همکاران و معاونین اسبق انجمن سلطنتی مجسمه‌سازان بریتانیا است؛ او در سال ۲۰۱۱ میلادی جایزهٔ اُبی‌ای افتخاری را دریافت کرد.[۴][۱] او در بریتانیا زندگی می‌کند و در آنجا و در پیتراسانتا در توسکانی در مرکز ایتالیا کار می‌کند.[۵]
| هلین بلومنفلد | |
|---|---|
| نام هنگام تولد | هلین ام. کولتون |
| زادهٔ | ۱۹۴۲ میلادی نیویورک، ایالات متحده آمریکا |
| ملیت |  ایالات متحده آمریکا |
| تحصیلات |
|
| پیشه | مجسمه‌سازی |
| خویشاوندان |
|
| جایزه(ها) | نشان افتخاری امپراتوری بریتانیا |
| وبگاه | |
زندگی و حرفه ویرایش
بلومنفلد در سال ۱۹۴۲ میلادی در شهر نیویورک متولد شد و در املاک جامائیکا در منطقهٔ کوئینز بزرگ شد. پدرش سازنده بود. مادرش، دختری از مهاجران روسی، شاعر و نقاش بود.[۶][۷] او مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه میشیگان دریافت کرد و سپس برای تحصیل در مقطع دکتری در رشتهٔ فلسفه سیاسی در دانشگاه کلمبیا ادامه داد. پس از اتمام پایان‌نامه دکتری خود، با عنان: جان لاک: یک علم اخلاق، در سال ۱۹۶۴ میلادی، او هنر را در پاریس در آکادمی د لا گراند شومیر زیر نظر مجسمه‌ساز اوسیپ زادکین تحصیل کرد.[۸][۵] او اولین نمایشگاه انفرادی خود، گروهی از برنزهای جلا داده‌شده را در سال ۱۹۶۶ میلادی در کاخ پالفی در وین برگزار کرد.[۹][۲]
بلومنفلد در زمانی که در حال تحقیق دربارهٔ رسالهٔ دکتری خود بود، در یک کتابفروشی در نیویورک با همسرش یوریک آشنا شد. آن‌ها در ۲۰ سالگی ازدواج کردند و صاحب دو پسر شدند.[۶] پسر بزرگ آن‌ها رمی، متولد ۱۹۶۵ میلادی، تهیه‌کنندهٔ تلویزیون است. پسر کوچکتر آن‌ها جرد یک محیط‌بان شد و به عنوان مدیر ای‌پی‌ای برای کالیفرنیا و غرب تحت دولت اوباما خدمت کرد.[۱۰] بلومنفلدها در اواخر دههٔ ۱۹۶۰ میلادی به‌طور دائم به اروپا نقل مکان کردند، در نهایت در سال ۱۹۷۰ میلادی در کمبریج‌شایر، روستای گرنتچستر ساکن شدند، جایی که هلاین نیز استودیوی بریتانیایی خود را دارد.[۱۱]
نقطهٔ عطف در حرفهٔ بلومنفلد با بازدید او در سال ۱۹۷۴ میلادی از پیتراسانتا در ایتالیا شکل گرفت که در نهایت باعث شد او سنگ مرمر را به یکی از رسانه‌های اصلی خود اضافه کند. او ابتدا برای انجام ریخته‌گری برنز به آنجا رفته بود، اما آلیسیا پنالبا، مجسمه‌ساز دیگری که در پیتراسانتا کار می‌کرد، او را تشویق کرد که مجسمه‌سازی در سنگ مرمر را امتحان کند و او را به استاد کار هنرمند سم گلاردینی معرفی کرد. بلومنفلد به استودیو سم گلاردینی پیوست و شروع به یادگیری سنگ‌تراشی کرد. در آن زمان او تنها زنی بود که در حیاط مرمر استودیو کار می‌کرد. در سال‌های بعد، او از خانه‌اش در گرنتچستر به پیتراسانتا رفت و آمد کرد تا کارش را با گلاردینی ادامه دهد. همچنین در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی در پیتراسانتا بود که او برای اولین بار هنری مور را ملاقات کرد. او به شهر آمده بود تا بر دو مجسمه بزرگ که گلاردینی برایش می‌تراشید نظارت کند. او در سال ۱۹۸۵ میلادی نمایشگاه مشترکی با مور با عنوان: یک گفتگوی بریتانیایی: از پری گرین تا کمبریج در گالری آلکس روزنبرگِ نیویورک داشت. دوازده مجسمه در مقیاس-بزرگ او در سنگ مرمر و تراورتن نشان داده شد.[۱۲][۱۳][۱۴]
تا سال ۲۰۱۳ میلادی، آثار بلومنفلد شامل بیش از ۶۵ اثر سفارشی برای فضاهای عمومی و مجموعه‌های خصوصی بود. سال‌های آخر کار او چندین نمایشگاه بزرگ گذشته‌نگر از آثارش از جمله نمایشگاه‌های انجمن سلطنتی مجسمه‌سازان بریتانیا (۲۰۰۸ میلادی)،[۱۵] پیتراسانتا در پیاتزا دل دومو و کلیسای سنت آگوستینو (۲۰۱۱ میلادی)،[۱۶] را شاهد بودیم. کلیسای جامع سالزبری (۲۰۱۳ میلادی)،[۱۷] و مجسمهٔ بومن در لندن (۲۰۱۵ میلادی). نمایشگاه لندن با عنوان هلین بلومنفلد – هنری مور یک گفتگو ۲۰۱۵–۱۹۸۵ میلادی، سی امین سالگرد اولین نمایشگاه او با هنری مور را رقم زد.[۱۸] زیبایی سخت، فیلمی مستند از زندگی و کار او، در آوریل ۲۰۱۸ میلادی از اسکای آرتس پخش شد.[۱۹]
افتخارات ویرایش
بلومنفلد در سال ۲۰۰۰ میلادی به عنوان یکی از اعضای انجمن سلطنتی مجسمه‌سازان بریتانیا انتخاب شد و از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۹ میلادی به عنوان نایب-رئیسِ انجمن خدمت کرد. در سال ۲۰۰۷ میلادی او اولین زن دریافت کنندهٔ پرمیو پیتراسانتا نل موندو (پیتراسانتا در جایزهٔ جهانی) شد. او در سال ۲۰۱۱ میلادی جایزهٔ افتخاری اُبی‌ای را دریافت کرد.[۵][۱]
نگارخانه ویرایش
-
فرشتگان: هارمونی، استهال مانر، استهال -
شوونیست، کمبریج -
روح زندگی، بنیاد مجسمه‌سازی کاس، گودوود -
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Department for Digital, Culture, Media and Sport (July 15, 2011). "Internationally renowned sculptor receives honour". Retrieved September 6, 2018. (به انگلیسی).
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ The Fitzwilliam Museum (2008). "As seen by Helaine Blumenfeld". Retrieved September 6, 2018. (به انگلیسی).
- ↑ Lacey, Hester (July 7, 2018). "The Inventory: Q&A with sculptor Helaine Blumenfeld". Financial Times. Retrieved September 6, 2018 (subscription required). (به انگلیسی).
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Royal British Society of Sculptors (2018). "Helaine Blumenfeld FRSS". Retrieved September 6, 2018. (به انگلیسی).
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Wright.Karen (June 9, 2012). "Helaine Blumenfeld: 'Art is a commitment to risk, a reflection of life – nothing stays the same'". The Independent. Retrieved September 6, 2018. (به انگلیسی).
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Milner, Catherine (May 12, 2010). "Taking Risks". Country Life, pp. 108–109. Retrieved via helaineblumenfeld.com September 6, 2018. (به انگلیسی). Archived from the original on 6 September 2018. Retrieved 9 July 2022.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Watts, Michael (April 2017). "Lit from Within" (PDF). Christie's Magazine, pp. 72–81. Retrieved via Newport News Public Art Foundation September 7, 2018. (به انگلیسی).
- ↑ Seyler, William C. (September 1965). "II. Dissertations Completed Since the Last Listing". The American Political Science Review, Vol. 59, No. 3, p. 784. Retrieved via JSTOR September 6, 2018 (subscription required). (به انگلیسی).
- ↑ Cass Sculpture Foundation. "Helaine Blumenfeld: Biography". Cass Sculpture Foundation. Archived version of August 25, 2011. Retrieved September 6, 2018. (به انگلیسی). Archived from the original on 25 August 2011. Retrieved 9 July 2022.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link) - ↑ Krasny, Michael (2016). "Jared Blumenfeld Reflects on Six Years as EPA Chief for California and the West". KQED News. Retrieved September 6, 2018. (به انگلیسی).
- ↑ Cumming, Ed (September 19, 2016). "A sculptor's space: inside the home of Helaine Blumenfeld". .Retrieved September 6, 2018 The Observer. (به انگلیسی).
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Flynn, Tom (May 22, 2015). "Blumenfeld and Moore – a new dialogue". Wall Street International. Retrieved September 6, 2018. (به انگلیسی).
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Nandha, Tina (August 4, 2018). "Flashback". The Daily Telegraph. Retrieved September 6, 2018. (به انگلیسی).
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Anderson, Susan Heller and Dunlap, David W. (February 16, 1985). "Weight of the Art World". .Retrieved September 7, 2018 The New York Times. (به انگلیسی).
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Jolley, Ben (July 23, 2018). "Exhibition of works by artist and contemporary sculptor Helaine Blumenfeld at Ely Cathedral". Ely Standard. Retrieved September 7, 2018. (به انگلیسی). Archived from the original on 7 September 2018. Retrieved 9 July 2022.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Marin, Sergiu (September 2, 2011). "A Pietrasanta la scultura è donna con le opere di Helaine Blumenfeld". Lo Schermo. Retrieved September 7, 2018. (به ایتالیایی). Archived from the original on 7 September 2018. Retrieved 9 July 2022.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Hounsell-Robert, Katy (June 14, 2013). "Outward signs of inner light". Church Times. Retrieved September 7, 2018. (به انگلیسی).
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ s.n. (February 4, 2015). "Henry Moore and Blumenfeld seminal works to go on show". .Retrieved September 7, 2018. BBC News (به انگلیسی).
- ↑ Edwards, Rupert (April 17, 2018). "Helaine Blumenfeld: Britain's most successful sculptor you've never heard of". The Arts Desk. Retrieved September 7, 2018. (به انگلیسی).
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
برای مطالعه بیشتر ویرایش
- «مجسمهٔ هلین بلومنفلد»، لوسی-اسمیت، ادوارد (۱۹۸۲ میلادی)؛ سینکلر-براون. شابک: ۰۸۶۳۰۰۰۲۴X.
- «اسطوره‌ها: مجسمهٔ هلین بلومنفلد»، آپسون، نیکولا (۱۹۹۸ میلادی)؛ مطبوعات اورلوک. شابک: ۰۸۷۹۵۱۹۱۱۸.
پیوند به بیرون ویرایش
- وبگاه رسمی.
- «هنر و روح»، رایان، آلیس (ژوئیه ۲۰۱۸ میلادی)؛ مجلهٔ ولوت، ص. ۱۷–۱۴ (بیوگرافی و مصاحبه).
- مجسمهٔ بومن کپی‌هایی از کاتالوگ‌های چندین نمایشگاه بلومنفلد در گالری از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ میلادی دارد، از جمله: «هلین بلومنفلد – هنری مور یک گفتگو ۲۰۱۵–۱۹۸۵ میلادی».
- گالری هیگنل، نمایندهٔ بلومنفلد از سال ۲۰۱۶ میلادی، چندین عکس از مجسمه‌های او دارد.
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Helaine Blumenfeld در ویکی‌انبار