هواپیمای الکتریکی

هواپیمای الکتریکی نوعی هواپیما است که از موتورهای الکتریکی به جای موتورهای درون‌سوز استفاده می‌کند. این انرژی الکتریکی می‌تواند از پیل‌های سوختی، سلول‌های خورشیدی، برق بی‌سیم یا باتری گرفته شود.

درحال حاضر پرواز با استفاده از موتور الکتریکی بیشتر به صورت آزمایشی انجام می‌شود، شامل هواپیماهای باسرنشین و بی‌سرنشینی که از موتور الکتریکی استفاده می‌کنند و از دههٔ ۱۹۷۰ به پرواز درآمده‌اند.^[۱]

جستارهای وابسته ویرایش

رهیاب ناسا

منابع ویرایش

↑ Noth, André (July 2008). "History of Solar Flight" (PDF). Autonomous Systems Lab. Zürich: Swiss Federal Institute of Technology. p. 3. Archived from the original (PDF) on 1 February 2012. Retrieved 8 July 2010. Günter Rochelt was the designer and builder of Solair I, a 16 m wingspan solar airplane ... 21st of August 1983 he flew in Solair I, mostly on solar energy and also thermals, during 5 hours 41 minutes.

این یک مقالهٔ خرد هواگرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Noth, André (July 2008). "History of Solar Flight" (PDF). Autonomous Systems Lab. Zürich: Swiss Federal Institute of Technology. p. 3. Archived from the original (PDF) on 1 February 2012. Retrieved 8 July 2010. Günter Rochelt was the designer and builder of Solair I, a 16 m wingspan solar airplane ... 21st of August 1983 he flew in Solair I, mostly on solar energy and also thermals, during 5 hours 41 minutes.

[۱]