واکسن زنده به واکسنی گفته می‌شود که با روش کاهش شدت بیماری‌زایی و ناتوان کردن پاتوژن (عامل بیماری‌زا) بیماری‌زا به دست می‌آید و بنابراین پاتوژن به صورت زنده در آن وجود دارد. این نوع واکسن‌ها در مقابل واکسن‌های نوترکیب یا واکسن‌های غیرفعال قرار دارند که در آن‌ها پاتوژن زنده وجود ندارد و فقط آنتی‌ژن‌های سطحی پاتوژن جهت تحریک سیستم ایمنی استفاده می‌شوند.

واکسن زنده موجودیتی است که به بدن انسان تزریق می‌شود تا سیستم ایمنی بدن به آن عادت کند و برای مقابله با بیماری‌ها آماده شود. این واکسن‌ها می‌توانند از ویروس‌ها یا باکتری‌ها تهیه شده و حاوی آنتی‌ژن‌هایی باشند که بدن را به تولید آنتی‌بادی‌ها تحریک می‌کنند. این روش، به بدن امکان می‌دهد که بیماری را شناسایی کرده و به آن واکنش دهد

نمونه‌ها

ویرایش

معایب

ویرایش
  • جهش‌های ثانویه ممکن است منجر به ایجاد انواع جدید پاتوژن بیماری‌زا شوند.[۱]

منابع

ویرایش
  1. Shimizu H, Thorley B, Paladin FJ; et al. (December 2004). "Circulation of type 1 vaccine-derived poliovirus in the Philippines in 2001". J. Virol. 78 (24): 13512–21. doi:10.1128/JVI.78.24.13512-13521.2004. PMC 533948. PMID 15564462. {{cite journal}}: Explicit use of et al. in: |author= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)