ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها

آذری‌نژاد در ''[[دانشنامه کلام اسلامی]]'' معتقد است که [[امویان|بنی‌امیه]] و [[خلافت عباسی|بنی‌عباس]]، با هدف کاستن منزلت علی بن ابی‌طالب با اثبات شرک ابوطالب، در ترویج این عقید انگیزه مشترک داشته‌اند. در همین خصوص، [[سید بن طاووس]] در کتاب ''[[طرائف]]'' گزارش می‌کند که مخالفان — دانشمندان اهل سنت — در پذیرش اسلام هیچ‌کس همچون ابوطالب، سختگیری به خرج نداده‌اند؛ چرا که بر اساس روش معمول آنان، یک خبر واحد در اثبات ایمان و اسلام فرد، کفایت می‌کند.<ref>{{پک|آذری‌نژاد|۱۳۹۰|ک=دانشنامه کلام اسلامی|ف=ایمان ابوطالب}}</ref> با این وجود از میان فرقه‌های [[سنی]] مذهب، [[بلحی]] و [[ابوجعفر اسکافی]] از شیوخ [[معتزله]]، بر ایمان ابوطالب معتقد شده‌اند.<ref>{{پک|آذری‌نژاد|۱۳۹۰|ک=دانشنامه کلام اسلامی|ف=ایمان ابوطالب}}</ref> به باور گلشنی در [[دائرةالمعارف بزرگ اسلامی|''دایرة المعارف بزرگ اسلامی'']]، ابوطالب سیاست سکوت در مقابل دعوت پیامبر اسلام را پیش گرفت تا نفوذ کلامش در میان قوم، از بین نرود.<ref>{{پک|گلشنی|۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=ابوطالب}}</ref> به‌طور کلی، منابعی که به ایمان ابوطالب معتقدند، دلایلی را برای این موضوع ذکر کرده‌اند از جمله:<ref>{{پک|صدر|۱۳۷۴|ک=پژوهش‌های قرآنی|ف=جعل و تحریف اسباب نزول}}</ref><ref>{{پک|آذری‌نژاد|۱۳۹۰|ک=دانشنامه کلام اسلامی|ف=ایمان ابوطالب}}</ref>