'''کرکس سیاه''' {{علمی|Coragyps atratus}} که با نام '''کرکس سیاه آمریکایی''' نیز شناخته می‌شود، نام [[گونه (زیست‌شناسی)|گونه‌ای]] [[پرنده]] از [[خانواده (زیست‌شناسی)|خانوادهخانوادهٔ]] [[کرکس‌های بر جدید]] است که گسترهٔ پراکندگی آن از جنوب‌شرقی [[ایالات متحده]]، تا مرکز [[شیلی]] و [[اروگوئه]] در [[آمریکای جنوبی|جنوب قاره آمریکا]] می‌باشدپراکنده است. با وجود داشتن [[زیرگونه]]های مختلف این کرکس،مختلف، پراکندگی این گونه کمتر از گونه [[کرکس بوقلمونی]] کمتر است. بااگر وجودچه نامرنگ و ظاهر مشابهآن بابه [[دال سیاه]]، شبیه است، این گونه،دو گونه‌ایپرونده گونه‌هایی متفاوت با آناز [[کرکس]] استهستند. در حالی کهبرخلاف [[کرکس‌های بر قدیم]] که جزو خانوادهٔ [[بازان (پرنده)|بازان]] (پرندگانی مانند [[عقاب]]، [[باز (پرنده)|باز]]، [[کورکور]] و [[سنقر (پرنده)|سنقر]]) هستند، [[کرکس‌های بر جدید]] خود خانواده‌ای جدا و مستقل محسوب می‌شوند.می‌شوند؛ اینکرکس کرکس،سیاه، تنها گونهٔ باقی‌مانده از سردهٔ ''[[کرکس سیاه (سرده)|کرکسسردهٔ سیاههمنامش]]''{{یاد|Coragyps}} است. این پرنده ساکن مناطق نسبتاً باز و [[جنگل]]های پراکنده‌است. [[پهنای بال|پهنای باله‌ای]] این پرنده در حدود ۱٫۵ متر (۵ فوت) است که به عنوان یک کرکس، پرنده‌ای کوچک محسوب می‌شود. (پهنای بال دال سیاه در حدود ۲٫۵ تا ۳ متر است) این پرنده دارای [[پر]]های سیاه است. در سر و گردن این پرنده پری وجود ندارد و رنگ سر و گردنش خاکستری است و دارای [[منقار]]ی کوتاه و قلاب مانند می‌باشد.
کرکس سیاه در مناطق نسبتاً باز و [[جنگل]]های پراکنده زندگی می‌کند. [[پهنای بال]] این پرنده در حدود ۱٫۵ متر (۵ فوت) است و در مقایسه با دیگر کرکس‌ها، پرنده‌ای کوچک محسوب می‌شود.{{یاد|برای مقایسه، پهنای بال دال سیاه در حدود ۲٫۵ تا ۳ متر است.}} این پرنده دارای [[پر]]های سیاه است. در سر و گردن این پرنده پری وجود ندارد و رنگ سر و گردنش خاکستری است و دارای [[منقار]]ی کوتاه و قلاب مانند است.
کرکس سیاه جانوری [[لاشه‌خوار]] است و غذای آن لاشه جانوران است ولی [[تخم (زیست‌شناسی)|تخم]] و جانوران تازه متولد شده را نیز می‌خورد. در مناطقی که جمعیت انسان‌ها زیاد است، کرکس‌های سیاه از [[زباله]]های تولید شدهٔ انسان‌ها نیز تغذیه می‌کنند. این جانوران با استفاده از [[بینایی]] خود، یا با تعقیب دیگر کرکس‌های بر جدید که آن‌ها با استفاده از [[بویایی]] قوی‌شان لاشه حیوانات را پیدا می‌کنند، غذای خود را پیدا می‌کنند. این پرنده به خاطر نداشتن [[سوتک]] -عضوی آوازی در پرندگان- تنها می‌توانند صداهایی مثل خِرخِر و خِش‌خِش تولید کنند. این پرنده تخم‌های خود را درون [[غار]]ها، درختان توخالی یا زمین صاف می‌گذارد و معمولاً هر سال دو جوجه می‌آورد که با برگشت دادن غذا از دستگاه گوارشش آن‌ها را تغذیه می‌کند. در ایالات متحده این پرنده تحت حمایت قانونی پیمان حمایت از پرندگان مهاجر مصوب ۱۹۱۸ میلادی قرار دارد. این کرکس در متونی که از تمدن [[قوم مایا|مایاها]] باقی‌مانده‌است نیز دیده شده‌است.▼
▲کرکس سیاه جانوری [[لاشه‌خوار]] است و غذای آن لاشه جانوران استاست، ولی [[تخم (زیست‌شناسی)|تخم]] و جانوران تازه متولد شده را نیز می‌خورد. در مناطقی که جمعیت انسان‌ها زیاد است، کرکس‌هایکرکس سیاه از [[زباله]]های تولید شدهٔ انسان‌ها نیز تغذیه می‌کنندمی‌کند. این جانورانپرنده با استفاده از [[بینایی]] خود، یا با تعقیب دیگر کرکس‌های بر جدید که آن‌هاخود با استفاده از [[بویایی]] قوی‌شان لاشه حیوانات را پیدا می‌کنند، غذای خود را پیدا می‌کنندمی‌کند. این پرنده به خاطر نداشتن [[سوتک]] -— عضوی آوازی در پرندگان- — تنها می‌توانند صداهایی مثل خِرخِر و خِش‌خِش تولید کنند. اینکرکس پرندهسیاه ماده تخم‌های خود را درون [[غار]]ها، درختان توخالی یا زمین صاف می‌گذارد و معمولاً هر سال دو جوجه می‌آورد که با برگشت دادن غذا از دستگاه گوارشش آن‌ها را تغذیه می‌کند. در ایالات متحدهمتحده، این پرنده تحت حمایت قانونی [[پیمان حمایت از پرندگان مهاجر]] مصوب ۱۹۱۸ میلادی قرار دارد. این کرکس در متونی که از تمدن [[قوم مایا|مایاها]] باقی‌مانده‌استباقی‌مانده‌است، نیزاشاره به این کرکس دیده شده‌است.
