در ۱۳۰۶ خورشیدی مطابق با ۱۹۲۷ میلادی استارک زیباترین سکنه [[بغداد]] را '''لرهای پشتکوهی''' می‌داند که در گمرکخانه [[بغداد]] کار می‌کردند و سالی یک بار نوع معیشت خود را برای تعداد کمی تماشاچی به نمایش درمی‌آوردند.<ref>فریا استارک - سفری به الموت لرستان و ایلام - ترجمه و حواشی از علی محمد ساکی</ref> در دوره [[رضا شاه]]، علی‌رغم برخی مقاومت‌ها، از نفوذ خان‌ها کاسته شد و پشتکوه تحت اداره حکومت مرکزی درآمد. در ۱۳۰۲ خورشیدی، در پی لشکرکشی فرماندهان نظامی به '''لرستان'''،لرستان، خان‌ها در پشتکوه سلاحهای خود را تحویل دادند که تمامی آنها سوزانده شد. در همان سال حسین آبادِ پشتکوه که مقرّ تیمسار کوپال بود به محاصره یدالله خان، پسر والی اسبق، و عده‌ای از اهالی پشتکوه درآمد اما نیروی اعزامی از کرمانشاهان محاصره را در هم شکستند.<ref>علی محمد ساکی - جغرافیای تاریخی و تاریخ لرستان - خرم‌آباد</ref> در سال '''۱۳۰۷''' ش/۱۹۲۸ م، ارتش منظم و متحد جدید، به فرماندهی صادق‌خان کوپال، به‌سوی پشتکوه حرکت کرد. غلامرضاخان والی نیز با در نظر گرفتن وضعیت و تجهیزات طرف مقابل، بدون جنگ تسلیم شد. او با جمع‌آوری تمام اموالش، به املاک شخصی خود در شهر بغداد عراق پناه برد. درنتیجه، نیروهای دولتی با تسلط بر پشتکوه آن منطقه را زیر نظارت مستقیم دولت قرار دادند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=رزم‌آرا، علی. جغرافیای نظامی پشتکوه، تهران: ارتش. 64-66.}}</ref>
