پشتکوه (استان ایلام): تفاوت میان نسخه‌ها

 

بخشی از ساکنان پشتکوه از طوایف [[مردم فیلی|فیلی]] هستند. در منابع مختلف طوایف کرد و مهکی را از طوایف '''لر فیلی''' شمرده‌اند<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سیاحت نامه مسیو چریکوف. ترجمه: آبکار مسیحی. ص. ۵۲}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=خاطرات شرقی سفرنامه پشتکوهلرستان، نویسنده: فردریش روزن. ترجمه: اصغر حاتم وند، محمد سلیمان پور. ص. ۱۸}}</ref> [[دانشنامه ایرانیکا]] از فیلی‌ها به عنوان گروهی از مردم لر یاد کرده‌است اما در عین حال در مورد فیلی‌های پشتکوه گفته‌است که اطلاعات کمی وجود دارد.<ref>نشانی=https://iranicaonline.org/articles/feyli--2/</ref>

== وجه تسمیه ==

ظاهراً قدیمی‌ترین نام منطقه پشتکوه، «آریوخ» بوده و تا قبل از سده هفتم تا سیزدهم، این منطقه به «اریوحان» شهرت داشته‌است و شاید محل حَرا که مربوط به اسارت [[یهودیان]] است، در همان حوالی باشد. بنیامین تودِلایی این محل را «ارین»، استرابو «ماساباتیس»، پلینی، «مزوباتن» و بطلمیوس ساکنان آنجا را «سامباتایی» و دیونوسیوس «مزاباتایی» نامیده‌است. دیودوروس در شرح لشکرکشی اسکندر، این محل را «سمبنه» می‌نامد. ظاهراً، پیش از اسکندر نام آریوخ به سَبَد یا سَبَدان تغییر کرد و با پیشوند ماه (منطقه)، به صورت ماه سبدان درآمد که حدود آن کمابیش با حدود پشتکوه منطبق است<ref>هنری کرزیک راولینسون - سفرنامه راولینسون: گذر از زهاب به خوزستان، ترجمة سکندر امان‌اللهی بهاروند</ref>{{سخ}}در دوره مغول پشتکوه و پیشکوه به [[لر کوچک]] معروف و در قرن دهم این دو منطقه [[لرستان فیلی]] نامیده می‌شد و اداره پشتکوه در اختیار [[اتابکان لر]] بود<ref>سیسیل جان ادموندز و کلمنت اوگاستس دو بد- دو سفرنامه دربارۀ لرستان -ترجمة سکندر امان‌اللهی بهاروند و لیلی بختیار</ref> بعد از انقراض سلسله اتابکان لر کوچک توسط [[شاه عباس]] اداره حکومت لرستان به '''حسین خان والی''' از بستگان شاهوردی خان آخرین [[اتابکان لر]] سپرده شد. زمامداری والیان از ۱۰۰۶ تا ۱۳۴۸ هجری قمری به طول انجامید و حکمرانی آنها همزمان با سلسله [[صفویه]]، [[افشاریه]]، [[زندیه]]، [[قاجار]] و [[دودمان پهلوی|پهلوی]] بود.