آنو: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز انتقال از رده:خدایان آسمان و هواشناسی به رده:خدایان آسمان و هوا ردهانبوه |
ویژگی پیوندهای پیشنهادی: ۳ پیوند افزوده شد. برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری وظیفه تازهوارد پیشنهادی: افزودن پیوند |
||
خط ۱۱۶:
[[File:Tablet describing goddess Inanna's battle with the mountain Ebih, Sumerian - Oriental Institute Museum, University of Chicago - DSC07117.JPG|thumb|لوح گِلی اصلی سومری ''اینانا و ابیه''، که اکنون در [[مؤسسه خاورشناسی دانشگاه شیکاگو|مؤسسه خاورشناسی]] در [[دانشگاه شیکاگو]] واقع است.]]
''اینانا و ابیه''، که با عنوان ''الهه قدرتهای ترسناک الهی'' نیز شناخته می‌شود، شعری است ۱۸۴ سطری که توسط شاعر اکدی [[انهدوآنا]] به [[زبان سومری]] نوشته شده است.{{Sfn|Karahashi|2004|ص=111}} در این شعر، رویارویی اینانا نوهٔ آن با کوه ابیه، کوهی در رشته کوه [[زاگرس]] توصیف می‌شود.{{Sfn|Karahashi|2004|ص=111}} آن به طور گذرا در صحنه‌ای از شعر ظاهر می‌شود که در آن اینانا از او درخواست می‌کند که به او اجازه دهد کوه ابیه را ویران کند.{{Sfn|Karahashi|2004|ص=111}} آن به اینانا هشدار می‌دهد که به کوه حمله نکند،{{Sfn|Karahashi|2004|ص=111}} اما اینانا این هشدار را نادیده می‌گیرد و بدون توجه به کوه ابیه حمله و آن را ویران می‌کند.{{Sfn|Karahashi|2004|ص=111}}
شعر ''اینانا بر آسمان حاکم می‌شود'' روایتی بسیار تکه‌تکه‌شده، اما مهم از تسخیر معبد ایِنا در اوروک توسط اینانا است.{{Sfn|Harris|1991|صص=261–278}} این متن با گفتگوی بین اینانا و برادرش [[شمش (ایزد)|اوتو]] آغاز می‌شود که در آن اینانا از این مساله که معبد ایِنا در قلمرو آنها نیست ابراز تاسف می‌کند و تصمیم می‌گیرد که آن را به عنوان مایملک خودش ادعا کند.{{Sfn|Harris|1991|صص=261–278}} متن در این نقطه از روایت به طور فزاینده‌ای تکه‌تکه می‌شود،{{Sfn|Harris|1991|صص=261–278}} اما به نظر می‌رسد که عبور دشوار او را از میان یک مرداب برای رسیدن به معبد توصیف می‌کند، در حالی که یک ماهیگیر به او می‌گوید که کدام مسیر را بهتر است طی کند.{{Sfn|Harris|1991|صص=261–278}} در نهایت، اینانا به آن می‌رسد، که از غرور او شوکه شده است، اما با این وجود قبول می‌کند که موفق شده است و معبد اکنون قلمرو او است.{{Sfn|Harris|1991|صص=261–278}} متن با سرودی در مورد عظمت اینانا به پایان می‌رسد.{{Sfn|Harris|1991|صص=261–278}} این افسانه ممکن است نشاندهندهٔ کسوفِ اقتدار کاهنان آن در اوروک و انتقال قدرت به کاهنه‌های اینانا باشد.{{Sfn|Harris|1991|صص=261–278}}
خط ۱۲۴:
==== حماسه گیلگمش ====
در صحنه‌ای از ''[[حماسه گیلگمش]]'' به [[زبان اکدی]] که در اواخر هزاره دوم پیش از دوران مشترک نوشته شده است، دختر آنو، [[اینانا|ایشتار]]، همتای [[زبان‌های سامی شرقی|سامی شرقی]] اینانا، تلاش می‌کند تا قهرمان [[گیلگمش]] را اغوا کند.{{Sfn|Dalley|1989|ص=80}} هنگامی که گیلگمش پیشروی او را رد کرد،{{Sfn|Dalley|1989|ص=80}} ایشتار با خشم به آسمان می‌رود و به آنو می‌گوید که گیلگمش به او توهین کرده است.{{Sfn|Dalley|1989|ص=80}} آنو از او می‌پرسد که چرا به جای رویارویی با گیلگمش به او شکایت می‌کند.{{Sfn|Dalley|1989|ص=80}} ایشتار از آنو می‌خواهد که نرگاو آسمان را به او بدهد{{Sfn|Dalley|1989|ص=80}} و سوگند یاد می‌کند که اگر آن را به او ندهد دروازه‌های جهان زیرین را می‌شکند و [[زامبی|مردگان را زنده می‌کند تا زنده‌ها را بخورند]].{{Sfn|Dalley|1989|ص=80}} آنو نرگاو آسمان را به ایشتار می‌دهد و ایشتار آن را برای حمله به گیلگمش و دوستش [[انکیدو]] می‌فرستد.{{Sfn|Dalley|1989|صص=81–82}} صحنه‌ای از حماسه [[اوگاریت]]ی ''آقات'' که در آن الهه جنگجوی [[آنات]] با رئیس خدایان، [[ال (خدا)| ال]]، روبرو می‌شود تا درخواست اجازهٔ کشتن قهرمان نامبخش (پس از آنکه مورد طعنه او قرار گرفته است) را با او در میان بگذارد، با این بخش از ''حماسه گیلگمش'' مقایسه شده است.{{Sfn|Wyatt|1999|ص=244}}
==== اسطوره آداپا ====
خط ۱۳۳:
=== هوری ===
یکی از اسطوره‌های متعلق به اصطلاحاً «چرخه کوماربی» آنو را در میان خدایان درگیر نشان می‌دهد.{{Sfn|Beckman|2011|ص=26}} در حالی که این اسطوره عمدتاً از روی ترجمه [[زبان هیتی|هیتی]] شناخته می‌شود، به محیط فرهنگی [[هوری‌ها|هوری]] تعلق دارد و عمدتاً در مکانهایی در سوریه و بین‌النهرین و نه [[آناتولی]] قرار دارد.{{Sfn|Beckman|2011|ص=25}} این اسطوره بیانگر آن است که در گذشته‌های دور، «پادشاه آسمان» [[آلالو]] بود و آنو در جایگاه جامدار او قرار داشت، اما منشأ هیچ یک از دو خدا توضیح داده نمی‌شود.{{Sfn|Beckman|2011|صص=26–27}} پس از نه سال، آنو علیه مافوق خود شورش کرد، او را از سلطنت خلع کرد و به جهان زیرین فراری داد.{{Sfn|Beckman|2011|ص=27}} با این حال، پس از نه سال دیگر، جامدار خودش، کوماربی، «قلمهٔ آلالو» به او حمله کرد تا سلطنت را برای خود تصاحب کند.{{Sfn|Beckman|2011|ص=27}} آنو تلاش کرد به آسمان فرار کند، اما کوماربی [[مردی‌زدایی|اندام تناسلی آنو را گاز گرفت]] و آن را بلعید.{{Sfn|Burkert|2005|ص=295}} در نتیجه بلعیدن اندام تناسلی آنو، کوماربی با پسر آنو [[تشوب]] (تارهونا در ترجمه هیتی) و دو خدایی دیگر، [[تاشمیشو]] و رودخانه [[دجله]]، آبستن می‌شود.{{Sfn|Beckman|2011|ص=28}} آنو در این مورد به او طعنه می‌زند.{{Sfn|Beckman|2011|ص=28}} تشوب متعاقباً از جمجمه شکافتهٔ کوماربی متولد شد، به شیوه‌ای که بکمن با تولد [[آتنا]] در [[اساطیر یونانی|اساطیر یونان]] مقایسه می‌کند،{{Sfn|Beckman|2011|ص=29}} و در حالی که بقیه روایت به خوبی حفظ نشده، مشخص است که او از تلاش‌های کوماربی برای از بین بردنش گریخت.{{Sfn|Beckman|2011|ص=30}}
ویلفرد جی. لمبرت پیشنهاد کرد که پیش از این یک افسانه بین‌النهرینی ناشناخته در مورد رویارویی بین آلالا و آنو وجود داشته و الهام‌بخش سنت هوری-هیتی در مورد درگیری آنها بوده است.{{Sfn|Lambert|2013|ص=423}}
| |||