داریوش بزرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از پادشاهی داریوش، کلیه استان‌ها سر به شورش برداشتند که داریوش و یارانش طی ۱۹ نبرد، ۹ پادشاه را که با وی به منازعه برخاستند، سرکوب کرد. اولین طغیان در [[عیلام]] روی داد. در [[ماد]] هم یک مدعی که خود را از اخلاف [[هووخشتره]] می‌خواند، مدعی سلطنت ماد بود. در [[پارس]] یک مدعی دیگر خود را [[بردیا]] پسر کوروش خواند. این نکته که شورشیان همواره در یک زمان سر برنمی‌داشتند و هدف مشترک یا پیوند اتحادی هم با یکدیگر نداشتند، عامل عمده‌ای بود که داریوش را در دفع شورش‌ها یاری کرد. طغیان [[بابل (دولت‌شهر)|بابل]] نیز کمتر از دیگر طغیان‌ها، موجب دغدغهٔ خاطر داریوش نبود. تمام این اغتشاش‌ها که در [[ارمنستانبابل (دولت‌شهر)|بابل]]، [[ماد]]، [[کردستانسکاها|سکاییه]]، [[رخج]]سَگَرتیه و [[مرو]] روی داد، با خشونت سرکوب شد و داریوش خشونت را در این مواقع همچون وسیله‌ای تلقی می‌کرد که می‌توانست از توسعه و تکرار نظایر این حوادث، جلوگیری کند.<ref>{{پک|زرین‌کوب|۱۳۶۴|ک=تاریخ مردم ایران، پیش از اسلام|ص=۱۴۴}}</ref> در بند شانزدهم [[کتیبه بیستون]] دربارهٔ شورش پارت (خراسان) و [[گرگان]] چنین آمده‌است: {{نقل قول بزرگ}} [[پارت]] و [[گرگان]] بر من شوریدند و [[ویشتاسپ (هخامنشی)|ویشتاسپ]] پدر من در پارت بود. پس از آن سپاه پارسی را از [[ری]] نزد ویشتاسپ فرستادم. وقتی که این سپاه به ویشتاسپ رسید، عازم جنگ دشمن شد. در محلی موسوم به ''ویش پااوزت'' در پارت با آنان جنگید. [[اهورامزدا]] مرا یاری کرد و به ارادهٔ او ویشتاسپ شورشیان را شکست داد. پس از آن مملکت مطیع من شد.<ref>{{پک|حقیقت|۱۳۷۰|ک=تاریخ قومس|ص=۲۱}}</ref> {{پایان نقل قول بزرگ}}