ویکی‌پدیا

آدولف هیتلر: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌شده]
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
تکمیل.
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه
۲۵ تغییر آخر متن (توسط Abolfazlsorkhi) رد شد و به نسخهٔ 39870940 توسط GodNey برگردانده شد: دلایل در صفحه بحث توضیح داده شد.
خط ۲۶۷:
دولت هیتلر [[معماری در ناسیونال سوسیالیسم|معماری]] را در مقیاس عظیمی مورد حمایت قرار داد. [[آلبرت اشپر]]<ref group="و">Albert Speer</ref> که در تفسیر کلاسیک‌گرای هیتلر از فرهنگ آلمانی نقش مهمی داشت، به ریاست [[ولتهاوپشتات گرمانیا|برنامه ساخت و سازی که قرار بود در برلین انجام شود]]، منصوب شد.{{sfn|Speer|1971|pp=۱۱۸–۱۱۹}} علی‌رغم تهدید چندی از کشورها به تحریم، آلمان از [[بازی‌های المپیک|بازی‌های المپیک ۱۹۳۶]] میزبانی کرد. هم در بازی‌های [[المپیک زمستانی ۱۹۳۶]] در [[گارمیش-پارتنکیرشن]]<ref group="و">Garmisch-Partenkirchen</ref> و هم در بازی‌های [[بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶|المپیک تابستانی ۱۹۳۶]] برلین، هیتلر شخصاً مسابقات را [[فهرست افرادی که بازی‌های المپیک را افتتاح کرده‌اند|افتتاح]] و در مراسم‌هایی که برگزار شد هم شرکت کرد.{{sfn|Evans|2005|pp=۵۷۰–۵۷۲}}
 
=== تسلیح مجدد آلمان و سیاست خارجی ===
{{اصلی|نیروهای محور|پیمان سه‌جانبه|تسلیح مجدد آلمان}}
هیتلر در ملاقات ۳ فوریه ۱۹۳۳ با رهبران نظامی آلمان، هدف نهایی سیاست خارجی خود را «فتح [[سیاست لبنسراوم|فضای حیاتی]] در شرق و [[آلمانی‌سازی]] بی‌رحمانه آن» اعلام کرد.{{sfn|Weinberg|1970|pp=۲۶–۲۷}} ماه مارس، [[برنهارت فون بولو]]، از دبیران وزارت امورخارجه، بیانیه‌ای صادر کرد که شامل اهداف مهم سیاست خارجی آلمان بود: [[آنشلوس|انضمام اتریش به آلمان]]، برقراری مرزهای پیش از [[جنگ جهانی اول]]، رد محدودیت‌های نظامی [[پیمان ورسای]]، بازگشت [[مستعمره‌هایاستعمار پیشینآلمان آلماندر آفریقا|مستعمرات پیشین آلمان در آفریقا]] و برقراری حوزه نفوذ آلمان در [[اروپای شرقی|اروپای خاوری]]. هیتلر اهداف اعلام شده توسط فون بولو را بیش از حد معتدل می‌دانست.{{sfn|Kershaw|1999|pp=۴۹۰–۴۹۱}} او در سخنرانی‌هایش در این دوره، بر صلح‌آمیز بودن سیاست‌هایش و تمایل او بر همکاری در چارچوب توافق‌های بین‌المللی تأکید می‌کرد.{{sfn|Kershaw|1999|pp=۴۹۲, ۵۵۵–۵۵۶, ۵۸۶–۵۸۷}} در نخستین نشست [[کابینه هیتلر|کابینه]] در سال ۱۹۳۳، هیتلر هزینه‌های نظامی را نسبت به مخارج مربوط به کاهش بیکاری در اولویت قرار داد.{{sfn|Carr|1972|p=۲۳}}
 
آلمان ماه اکتبر سال ۱۹۳۳ از [[جامعه ملل]] و [[کنفرانس جهانی خلع سلاح]] خارج شد.{{sfn|Kershaw|2008|p=۲۹۷}} ماه ژانویه ۱۹۳۵، بیش از ۹۰٪ مردم منطقه [[زارلاند]] که توسط جامعه ملل اداره می‌شد، رای به پیوستن به آلمان دادند.{{sfn|Shirer|1960|p=۲۸۳}} ماه مارس همان سال، هیتلر اعلام کرد نیروهای ورماخت به ۶۰۰٬۰۰۰ نفر، شش برابر محدودیت پیمان ورسای، افزایش خواهد یافت، نیروی هوایی (''[[لوفت‌وافه]]'') تأسیس خواهد شد و شمار قوای نیروی دریایی (''[[کریگسمارینه]]'') بیشتر رشد خواهد نمود. بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و جامعه ملل نقض پیمان توسط آلمان را محکوم کردند اما به هیچ اقدامی جهت متوقف کردن آن متوسل نشدند.{{sfn|Messerschmidt|1990|pp=601–602}}{{sfn|Martin|۲۰۰۸}} به عقیده [[ایان کرشاو]]، رهبران نظامی آلمان در این زمان در جهت گسترش هر چه سریع‌تر ورماخت تحت فشار هیتلر عمل نمی‌کردند بلکه رویکرد مستقل خود را داشتند.{{sfn|Kershaw|2000b|p=۱۰}} روز ۱۸ ژوئن، [[توافق‌نامه دریایی بریتانیا و آلمان]] به امضا رسید که مطابق آن آلمان اجازه یافت [[تناژ]] نیرویی دریایی خود را به ۳۵ درصد [[نیروی دریایی بریتانیا]]، برساند. هیتلر که امضای این توافق‌نامه را آغازی بر اتحاد مورد پیش‌بینی او بین آلمان و بریتانیا می‌دانست، آن روز «شادترین روز زندگی» خود خواند.{{sfn|Hildebrand|1973|p=۳۹}} در ارتباط با این توافق‌نامه با فرانسه و ایتالیا مشورت نشد و جامعه ملل نادیده گرفته شد؛ نتیجتاً پیمان ورسای در مسیر بی‌اهمیت شدن قرار گرفت.{{sfn|Roberts|1975|p=}}
خط ۲۷۸:
 
ماه اوت سال ۱۹۳۶، در پی افزایش بحران اقتصادی که به دلیل تلاش‌ها جهت تجدید تسلیحاتی ایجاد شده بود، هیتلر به [[هرمان گورینگ]] دستور داد «[[برنامه چهار ساله]]» را به اجرا درآورد تا آلمان در طی چهار سال آینده برای جنگ آماده شود.{{sfn|Overy, ''Origins of WWII Reconsidered''|1999}} مطابق پیش‌بینی این برنامه، یک جنگ تمام‌عیار میان [[بلشویسم یهودی]] و ناسیونال سوسیالیسم آلمانی قریب‌الوقوع بود که از نظر هیتلر، به تعهد کامل به تلاش‌ها جهت تجدید تسلیحاتی، صرف نظر از بهای اقتصادی آن، داشت.{{sfn|Carr|1972|pp=۵۶–۵۷}}
[[پرونده:TigerITankTunis.jpg|بندانگشتی|یک تانک تیگر(I) یا پنتسِر کَمپفس‌واگِن ۶(VI)، که نسبت به تعداد تانک هایی که در [[جبهه شرقی (جنگ جهانی دوم)|جبهه شرقی جنگ جهانی دوم]] از پای درآرورده توانمندترین [[تانک]] جنگ جهانی دوم لقب گرفت،تیگر در آلمانی برابر با تایگر انگلیسی و به معنی ببر میباشد.]]
[[پرونده:German tank Tiger II near Vimoutiers.jpg|بندانگشتی|یک [[تانک]] [[تیگر ۲|تیگر (۲)]] که پیشرفته ترین [[تانک سنگین]] در میدان جنگ تا پایان جنگ جهانی دوم محسوب میشد،این تانک در سال های پایانی(۱۹۴۴-۴۵) جنگ جهانی دوم وارد [[جبهه (جنگ)|رزم‌گاه]] شد.
 
به‌طور همزمان، هیتلر به تلاش‌های خود جهت شکل‌دادن به اتحاد میان آلمان و بریتانیا ادامه داد.{{sfn|Messerschmidt|1990|pp=۶۳۰–۶۳۱}} ماهیت ضد بلشویکی حاکمیت موسولینی در ایتالیا، در چشم هیتلر موجب تقویت منافع دیپلماتیک روابط نزدیک با آن می‌شد. هیتلر در این زمان ایتالیا را در کنار آلمان، تنها کشور اروپایی می‌دید که قدر به ایستادگی محکم در برابر بلشویسم است و از طرفی هیچ تضاد منافعی با آلمان ندارد. او در دیدار با [[گالئاتسو چانو]]، وزیر خارجه ایتالیا، ایجاد یک جبهه ضد بلشویکی مشترک را بازدارنده در برابر دشمنان دانست.{{sfn|Kershaw|2000b|p=۲۵}} بدین شکل، چانو روز ۲۵ اکتبر ۱۹۳۶ اتحاد آلمان و ایتالیا را اعلام کرد. روز ۲۵ نوامبر، آلمان [[پیمان ضد کمینترن]] را با امپراتوری ژاپن به امضا رساند. بریتانیا، چین، ایتالیا و لهستان هم به امضای این عهدنامه دعوت شدند اما تنها ایتالیا سال ۱۹۳۷ به آن پیوست. هیتلر دیگر از شکل‌دادن اتحادی با بریتانیا صرف نظر کرده بود و «بی‌کفایتی» رهبران بریتانیا را سبب آن می‌دانست. او عصبانی بود که بریتانیا در موضوعاتی دخالت می‌کند که «در حوزه آلمانی» قرار دارند.{{sfn|Messerschmidt|1990|p=۶۴۲}} در ملاقاتی در دفتر [[صدارت عظمای رایش]] با رهبران نظامی و وزرای امور خارجه، هیتلر یک مرتبه دیگر از هدف خود برای به دست آوردن فضای حیاتی برای مردم آلمان سخن به میان آورد. او دستور داد پیش زمینه هایمقدمات جنگی در شرق برای به دست آوردن «'''[[لبنس‌راوم|زیستگاه]]'''» فراهم شود که بتوان حداقل در ۱۹۳۸ و حداکثر در ۱۹۴۳ آن را آغاز کرد. قرار بود در صورت مرگ هیتلر، صورتجلسه آن ملاقات که [[یادداشت هوسباخ]] نام نهادندش، وصیت‌نامه سیاسی او به حساب آید.{{sfn|Aigner|1985|p=۲۶۴}} هیتلر احساس می‌کرد که افت شدید سطح رفاه در آلمان در نتیجه بحران اقتصادی، تنها می‌تواند از طریق یک حمله نظامی جهت تسخیر اتریش و [[چکسلواکی]] برطرف شود.{{sfn|Carr|1972|pp=۷۳–۷۸}} او در نظر داشت پیش از این که بریتانیا و فرانسه در [[مسابقه تسلیحاتی]] به صورت دائمی پیش افتند، به یک اقدام سریع متوسل شود.{{sfn|Messerschmidt|1990|pp=۶۳۶–۶۳۷}} در اوایل ۱۹۳۸، در آغاز [[ماجرای بلومبرگ–فریچ]]، هیتلر نویرات را از وزارت خارجه مرخص کرد و خودش را هم به وزارت جنگ منصوب کرد؛{{sfn|Overy, ''Origins of WWII Reconsidered''|1999}} نتیجتاً کنترل سیاست خارجی و نظامی را در دست و از همان تاریخ سیاستی خارجی که هدف نهایی‌اش جنگ بود، در پیش گرفت.{{sfn|Messerschmidt|1990|p=۶۳۸}}▼
[[پرونده:M1 Garand PPsh-41 Sturmgewehr 44 cropped.jpg|بندانگشتی|نگاره ای از سلاح [[اشتورم‌گور ۴۴|اِشْتورم‌گور۴۴]](به معنای تفنگ توفانی)،نخستین [[تفنگ تهاجمی|تنفگ تهاجمی]] جهان که در [[آلمان نازی|رایش بزرگ آلمان]] از ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵ ساخته شد،[[میخائیل کلاشنیکف|میخائیل کلاشنیکُف]] روس با الگوبرداری از این سلاح، [[کلاشینکف|سلاخ کلاشنیکُف]] را ساخت که شناخته شده ترین سلاح در جهان است.]][[پرونده:Maus panzer.jpg|بندانگشتی|نگاره ای از تانک فوق‌سنگین ورماخت(نیروهای مسلح آلمان)،پَنزِرکَمپْفْس‌واگِن۸(VIII) ماوس(موش)،پنج اراده از آن سفارش داده شد اما از ۱۹۴۴ تا پایان [[جبهه اروپایی جنگ جهانی دوم|جنگ در اروپا]] تنها ۲ عدد از آن ساخته شد که در طول جنگ جهانی به دست نیروهای '''[[ارتش سرخ]]''' افتاد، این تانک با وزنی حدود ۱۹۰ [[تن (یکا)|تُن]] سنگین‌ترین خودرو زره‌پوش رزمی است که تا کنون به دست بشریت ساخته شده است.]][[پرونده:Panzer Maus, Seitenansicht (Modell).jpg|بندانگشتی|یک نقاشی با زاویه دید متفاوت از پنتسر کپمفس‌واگِن ۸(VIII) با نام موش(Maus).]][[پرونده:Splitterboxen mit He 111 P, KG 55, 1940.jpg|بندانگشتی|یک فروند [[هواگرد جنگنده|جنگنده]] هاینکِل اچ ای ۱۱۱.
 
]][[پرونده:Bundesarchiv Bild 146-1995-042-37, Schwerer Bomber Messerschmitt Me 264 V1.jpg|بندانگشتی|[[بمب‌افکن|بمب افکن]] غول‌پیکر مسرشمیت ام ئی ۲۶۴،که برای پروژه«بمب افکن آمریکا» طراحی شده بود تا بتواند مقدار زیادی بمب را روی دشمنان خود فروبریزد.
 
]]]]
[[پرونده:Horten Ho 229 concept art.jpg|بندانگشتی|یک ماکت از بمب‌افکن-جنگنده [[هورتن هو ۹|هورتِن Ho 229]]، که قرار بود در پروژه «[[بمب افکن آمریکا]]» برای بمباران ایالات متحده آمریکا به کار گرفته شود،سه عدد از آن ساخته شد که آن هم در دست نیروهای آمریکایی افتاد،این بمب فکن نخستین هواپیمای [[بال‌دیس]] مجهز به موتور [[موتور جت|جت]] جهان بود، همچنین با دارا بود توانایی [[هواگرد شناساگریز|رادارگریزی]] در زمانه خود شاهکاری فناورانه شناخته شد.]]
[[پرونده:Horten H.XVIII concept art.jpg|بندانگشتی|یک [[ماکت]] از جنگنده هورتِن XVIII(۱۸) که به دست «برادران هورتِن) طراحی شد،تا با توانایی حمل [[سوخت]] کافی با پیمایش [[اقیانوس اطلس|اقیانوس آتلانتیک]] خود را به [[آمریکای شمالی]] برساند و اهدافش در [[ایالات متحده آمریکا|ایالات متحده]] را منهدم کند،هیچ نمونه ای از این [[بمب‌افکن|بمب افکن]] ساخته نشد، این بمب افکن نمونه توسعه یافته [[هورتن هو ۹|هورتِن هو ۲۲۹]] به شمار میرفت.]]
[[پرونده:Gotha Go P.60 art.jpg|بندانگشتی|ماکتی هنرمندانه از جنگنده بال دیس [[گوتا گو پی-۶۰|گوتا گو پی.۶۰]]، که از جنگنده-بمب افکن هورتِن هو ۲۲۹ توسعه یافته بود،هیچ نمونه ای از آن ساخته نشد، درصورت ساخته شدن دومین پرنده بال دیس جهان با [[موتور جت]] می‌بود.]]
[[پرونده:Bismark Stapellauf 2.jpg|بندانگشتی|[[نبردناو]] [[اتو فون بیسمارک|بیسمارک]] که در ۱۹۳۹ در [[هامبورگ|بندر هامبورگ]] با حضور پیشوای آلمان آدولف هیتلر به آب انداخته شد، این نبرد ناو بزرگترین نبردناو نیروی دریایی آلمان ([[کریگس‌مارینه|کِریگسمارینه]]) و همچنین از بزرگترین نبردناوهای اروپایی جنگ جهانی دوم بود.]]
 
 
▲به‌طور همزمان، هیتلر به تلاش‌های خود جهت شکل‌دادن به اتحاد میان آلمان و بریتانیا ادامه داد.{{sfn|Messerschmidt|1990|pp=۶۳۰–۶۳۱}} ماهیت ضد بلشویکی حاکمیت موسولینی در ایتالیا، در چشم هیتلر موجب تقویت منافع دیپلماتیک روابط نزدیک با آن می‌شد. هیتلر در این زمان ایتالیا را در کنار آلمان، تنها کشور اروپایی می‌دید که قدر به ایستادگی محکم در برابر بلشویسم است و از طرفی هیچ تضاد منافعی با آلمان ندارد. او در دیدار با [[گالئاتسو چانو]]، وزیر خارجه ایتالیا، ایجاد یک جبهه ضد بلشویکی مشترک را بازدارنده در برابر دشمنان دانست.{{sfn|Kershaw|2000b|p=۲۵}} بدین شکل، چانو روز ۲۵ اکتبر ۱۹۳۶ اتحاد آلمان و ایتالیا را اعلام کرد. روز ۲۵ نوامبر، آلمان [[پیمان ضد کمینترن]] را با امپراتوری ژاپن به امضا رساند. بریتانیا، چین، ایتالیا و لهستان هم به امضای این عهدنامه دعوت شدند اما تنها ایتالیا سال ۱۹۳۷ به آن پیوست. هیتلر دیگر از شکل‌دادن اتحادی با بریتانیا صرف نظر کرده بود و «بی‌کفایتی» رهبران بریتانیا را سبب آن می‌دانست. او عصبانی بود که بریتانیا در موضوعاتی دخالت می‌کند که «در حوزه آلمانی» قرار دارند.{{sfn|Messerschmidt|1990|p=۶۴۲}} در ملاقاتی در دفتر [[صدارت عظمای رایش]] با رهبران نظامی و وزرای امور خارجه، هیتلر یک مرتبه دیگر از هدف خود برای به دست آوردن فضای حیاتی برای مردم آلمان سخن به میان آورد. او دستور داد پیش زمینه های جنگی در شرق برای به دست آوردن «'''[[لبنس‌راوم|زیستگاه]]'''» فراهم شود که بتوان حداقل در ۱۹۳۸ و حداکثر در ۱۹۴۳ آن را آغاز کرد. قرار بود در صورت مرگ هیتلر، صورتجلسه آن ملاقات که [[یادداشت هوسباخ]] نام نهادندش، وصیت‌نامه سیاسی او به حساب آید.{{sfn|Aigner|1985|p=۲۶۴}} هیتلر احساس می‌کرد که افت شدید سطح رفاه در آلمان در نتیجه بحران اقتصادی، تنها می‌تواند از طریق یک حمله نظامی جهت تسخیر اتریش و [[چکسلواکی]] برطرف شود.{{sfn|Carr|1972|pp=۷۳–۷۸}} او در نظر داشت پیش از این که بریتانیا و فرانسه در [[مسابقه تسلیحاتی]] به صورت دائمی پیش افتند، به یک اقدام سریع متوسل شود.{{sfn|Messerschmidt|1990|pp=۶۳۶–۶۳۷}} در اوایل ۱۹۳۸، در آغاز [[ماجرای بلومبرگ–فریچ]]، هیتلر نویرات را از وزارت خارجه مرخص کرد و خودش را هم به وزارت جنگ منصوب کرد؛{{sfn|Overy, ''Origins of WWII Reconsidered''|1999}} نتیجتاً کنترل سیاست خارجی و نظامی را در دست و از همان تاریخ سیاستی خارجی که هدف نهایی‌اش جنگ بود، در پیش گرفت.{{sfn|Messerschmidt|1990|p=۶۳۸}}
 
=== پیروزی‌های دیپلماتیک ===
==== اتحاد با ژاپن ====
[[پرونده:Matsuoka_visits_Hitler.jpg|بندانگشتی|هیتلر و وزیر خارجه ژاپن ماتسواوکا یوسوکه در برلین، مارس ۱۹۴۱. یواخیم فون ریبنتروپ هم در تصویر حضور دارد.[[پرونده:Signing ceremony for the Axis Powers Tripartite Pact.jpg|بندانگشتی|آدولف هیتلر پیشوای آلمان در روز امضاء «پیمان سه جانبه» در برلین پایتخت رایش بزرگ آلمان، به همراه وزیران امورخارجه امپراتوری ژاپن و ایتالیای فاشیستی (۲۷ سپتامبر ۱۹۴۰).]]]]
در فوریه ۱۹۳۸، پس از توصیه وزیر خارجه تازه منصوب شده [[یواخیم فون ریبنتروپ]] که قویا به [[امپراتوری ژاپن]] تمایل داشت، هیتلر به اتحاد [[جمهوری چین (۱۹۴۹–۱۹۱۲)|چین]] و آلمان که میان آلمان نازی و جمهوری چین منعقد شده بود پایان داد تا در عوض با امپراتوری ژاپن که توانمندترقدرتمندتر و نوین‌ترمدرن‌تر بود، وارد اتحادیاتحاد نوجدیدی شود. در نتیجه این اتحاد، هیتلر [[مانچوکوئو]] و اشغال [[منچوری]] توسط ژاپن را به رسمیت شناخت و همچنین از ادعای آلمان بر مستعمرات سابق خود در [[اقیانوس آرام]] که در این زمان تحت کنترل ژاپن بودند، صرف نظر کرد.{{sfn|Bloch|1992|pp=۱۷۸–۱۷۹}} او دستور داد فروش سلاح به چین متوقف شود و همه افسران آلمانی که با ارتش چین همکاری می‌کردند را فراخواند.{{sfn|Bloch|1992|pp=۱۷۸–۱۷۹}} برای تلافی این عمل آلمانی‌ها، ژنرال [[چیانگ کای‌شک]] همه توافق‌های اقتصادی میان چین و آلمان را کنسل کرد و نتیجتاً، آلمان از بسیاری از مواد اولیه چینی محروم شد.{{sfn|Plating|2011|p=۲۱}}
 
==== اتریش و چکسلواکی ====
[[پرونده:Adolf Hitler colorized.jpg|بندانگشتی|پرتره رنگی شده از هیتلر،سال ۱۹۳۸ ،سالی که ([[آنشلوس]])و([[اشغال چکسلواکی]] و در پِی آن انضمام [[سودتنلند]]،[[بوهم|بوهِمیا]]،[[موراویا]] و [[سیلزی چک|سیلِزی چک]](تمام [[جمهوری چک|چک]])به خاک آلمان و بنیانگذاری [[جمهوری اسلواکی (۱۹۳۹–۱۹۴۵)|نخستین جمهوری اسلواکی]]) انجام پذیرفت.]]
هیتلر اتحاد با [[اتریش]] را سنگ زیربنای سیاست خارجی خود می‌دید.<ref>{{cite book|last=Snyder |first=Louis L. |title=Encyclopedia of the Third Reich |year=1998 |publisher=Robert Hale, p. ۸}}</ref> در ۱۲ مارس ۱۹۳۸، [[آنشلوس]]، انضمام اتریش به آلمان، توسط او اعلام شد.{{sfn|Butler|Young|1989|p=159}}{{sfn|Bullock|1962|p=۴۳۴}}
[[پرونده:Hitler Crosses into Austria in 1938.jpg|بندانگشتی|هیتلر از مرز اتریش-آلمان(مارس ۱۹۳۸) میگذرد، مردمان اتریشی از وِی با شادمانی پیشوازی میکنند.[[پرونده:Bundesarchiv Bild 146-1972-028-14, Anschluss Österreich.jpg|بندانگشتی|مردم از کاروان ناسیونال سوسیالیست ها(نازی ها) پیشوازی میکنند.]][[پرونده:Bundesarchiv Bild 183-1987-0922-500, Wien, Heldenplatz, Rede Adolf Hitler.jpg|بندانگشتی|سخنرانی هیتلر در میان ده ها هزار نفر از مردم اتریش در ۱۵ مارس ۱۹۳۸.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=File:"German Entry into Austria" 02 09 21 00 to 02 17 54 00.webm - Wikipedia|نشانی=https://commons.wikimedia.org/wiki/File:%22German_Entry_into_Austria%22_02_09_21_00_to_02_17_54_00.webm|وبگاه=commons.wikimedia.org|تاریخ=1938|بازبینی=2024-07-15|کد زبان=en}}</ref>]]]]
[[پرونده:Stimmzettel-Anschluss.jpg|بندانگشتی|برگه های رای گیری همه‌پرسی پیوست اتریش به رایش آلمان(آنشلوس در ۱۰ آوریل ۱۹۳۸،با متن: آیا با پیوستن اتریش به رایش آلمان که در ۱۳ مارس ۱۹۳۸ رخ داد موافق هستید، و به حزب پیشوای ما آدولف هیتلر رأی میدهید؟ دایره بزرگ(بله!)، دایره کوچکتر(نه!).،<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Propagandistische Vorbereitung der Volksabstimmung (10. April 1938)|نشانی=https://web.archive.org/web/20070404180146/http://www.doew.at/thema/thema_alt/wuv/maerz38_2/propaganda.html|وبگاه=web.archive.org|تاریخ=2007-04-04|بازبینی=2024-07-15}}</ref>]]
[[پرونده:Industrieviertelmuseum WrNeustadt 2358.JPG|بندانگشتی|یک برگه رای گیری همه‌پرسی دیگر در آوریل ۱۹۳۸.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Propagandistische Vorbereitung der Volksabstimmung (10. April 1938)|نشانی=https://web.archive.org/web/20070404180146/http://www.doew.at/thema/thema_alt/wuv/maerz38_2/propaganda.html|وبگاه=web.archive.org|تاریخ=2007-04-04|بازبینی=2024-07-15}}</ref>]]
 
پس از آن، توجه خود را به آلمانی‌تبارهای [[سودتنلند]]، منطقه مرزی [[چکسلواکی]] با آلمان، معطوف ساخت.{{sfn|Overy|2005|p=۴۲۵}} روزهای ۲۸ و ۲۹ ماه مارس همان سال، او چند ملاقات محرمانه در برلین با [[کنراد هنلاین]]، از اعضای بزرگ‌ترین حزب آلمانی سودتنلند که [[حزب آلمانی سودتن]] نام داشت، ترتیب داد. در این ملاقات‌ها، آن دو به توافق رسیدند که هنلاین از دولت چکسلواکی برای مناطق آلمانی سودتنلند خودمختاری بیشتری طلب کند، نتیجتاً بهانه‌ای برای آلمان فراهم آید تا علیه چکسلواکی به اقدام نظامی متوسل شود. ماه آوریل ۱۹۳۸، هنلاین به وزیر امورخارجه [[مجارستان]] گفت «مهم نیست دولت چک چه پیشنهادی بدهد، او (هیتلر) همیشه درخواست‌های بزرگ‌تری طلب می‌کند … او می‌خواست هر تفاهمی را به هر طریقی خراب کند زیرا این تنها راهِ سریع برای عصبانی کردن چکسلواکی بود.»{{sfn|Weinberg|1980|pp=۳۳۴–۳۳۵}} هیتلر شخصاً موضوع سودتنلند را مسئله مهمی به حساب نمی‌آورد؛ هدف اصلی او راه‌اندازی جنگی جهت فتح چکسلواکی بود،زیرا آن را بخشی از اتریش میدانست که پس از فروپاشی [[اتریش-مجارستان]] مستقل شده است.{{sfn|Weinberg|1980|pp=۳۳۸–۳۴۰}}▼
 
ماه آوریل هیتلر به فرماندهی عالی ورماخت دستور داد برای [[مورد سبز]] آماده شود؛ مورد سبز اسم رمز حمله به چکسلواکی بود.{{sfn|Weinberg|1980|p=۳۶۶}} پنجم سپتامبر، رئیس جمهوری چکسلواکی [[ادوارد بنش]] در نتیجه فشارهای دیپلماتیک [[فرانسه]] و [[امپراتوری بریتانیا]] از «طرح چهارم» رونمایی کرد که هدف آن سازماندهی قانونی مجدد کشورش بود. در طرح چهارم با بیشتر مطالبه‌های هنلاین جهت خودمختاری سودتنلند موافقت شده بود.{{sfn|Weinberg|1980|pp=۴۱۸–۴۱۹}} واکنش حزب هنلاین به پیشنهاد بنش آغاز درگیری‌های خشونت‌آمیز با پلیس چکسلواکی بود که در نتیجه آن در بخشی از مناطق سودتنلند [[حکومت نظامی]] اعلام شد.{{sfn|Kee|1988|pp=149–150}}{{sfn|Weinberg|1980|p=۴۱۹}}▼
 
▲پس از آن، توجه خود را به آلمانی‌تبارهای [[سودتنلند]]، منطقه مرزی [[چکسلواکی]] با آلمان، معطوف ساخت.{{sfn|Overy|2005|p=۴۲۵}} روزهای ۲۸ و ۲۹ ماه مارس همان سال، او چند ملاقات محرمانه در برلین با [[کنراد هنلاین]]، از اعضای بزرگ‌ترین حزب آلمانی سودتنلند که [[حزب آلمانی سودتن]] نام داشت، ترتیب داد. در این ملاقات‌ها، آن دو به توافق رسیدند که هنلاین از دولت چکسلواکی برای مناطق آلمانی سودتنلند خودمختاری بیشتری طلب کند، نتیجتاً بهانه‌ای برای آلمان فراهم آید تا علیه چکسلواکی به اقدام نظامی متوسل شود. ماه آوریل ۱۹۳۸، هنلاین به وزیر امورخارجه [[مجارستان]] گفت «مهم نیست دولت چک چه پیشنهادی بدهد، او (هیتلر) همیشه درخواست‌های بزرگ‌تری طلب می‌کند … او می‌خواست هر تفاهمی را به هر طریقی خراب کند زیرا این تنها راهِ سریع برای عصبانی کردن چکسلواکی بود.»{{sfn|Weinberg|1980|pp=۳۳۴–۳۳۵}} هیتلر شخصاً موضوع سودتنلند را مسئله مهمی به حساب نمی‌آورد؛ هدف اصلی او راه‌اندازی جنگی جهت فتح چکسلواکی بود،زیرا آن را بخشی از اتریش میدانست که پس از فروپاشی [[اتریش-مجارستان]] مستقل شده استبود.{{sfn|Weinberg|1980|pp=۳۳۸–۳۴۰}}
[[پرونده:Bundesarchiv_Bild_137-004055,_Eger,_Besuch_Adolf_Hitlers.jpg|جایگزین=|راست|بندانگشتی|286x286پیکسل|هیتلر در بین جمعیت در [[خپ|اِگِر]]، سودتنلند، اکتبر ۱۹۳۸]]▼
 
▲ماه آوریل هیتلر به فرماندهی عالی ورماخت دستور داد برای [[مورد سبز]] آماده شود؛ مورد سبز اسم رمز حمله به چکسلواکی بود.{{sfn|Weinberg|1980|p=۳۶۶}} پنجم سپتامبر، رئیس جمهوری چکسلواکی [[ادوارد بنش]] در نتیجه فشارهای دیپلماتیک [[فرانسه]] و [[امپراتوری بریتانیا]] از «طرح چهارم» رونمایی کرد که هدف آن سازماندهی قانونی مجدد کشورش بود. در طرح چهارم با بیشتر مطالبه‌های هنلاین جهت خودمختاری سودتنلند موافقت شده بود.{{sfn|Weinberg|1980|pp=۴۱۸–۴۱۹}} واکنش حزب هنلاین به پیشنهاد بنش آغاز درگیری‌های خشونت‌آمیز با پلیس چکسلواکی بود که در نتیجه آن در بخشی از مناطق سودتنلند [[حکومت نظامی]] اعلام شد.{{sfn|Kee|1988|pp=149–150}}{{sfn|Weinberg|1980|p=۴۱۹}}
آلمان بسیار به واردات [[نفت]] برای توسعه صنعتی-خدماتی وابسته بود؛ اختلاف با بریتانیا بر سر چکسلواکی می‌توانست منجر به اختلال در روند نفت‌رسانی به آلمان شود. این هیتلر را وادار کرد مورد سبز را که برای ۱ اکتبر ۱۹۳۸ طرح‌ریزی شده بود، متوقف سازد.{{sfn|Murray|1984|pp=۲۵۶–۲۶۰}} روز ۲۹ سپتامبر، هیتلر، [[نویل چمبرلین]]، [[ادوار دالادیه]] و [[بنیتو موسولینی]] در کنفرانسی یک روزه در مونیخ که منجر به [[توافقنامه مونیخ]] شد، شرکت کردند. پیامد این توافقنامه، انضمام سودتنلند به آلمان و همچنین بخش هایی از [[جمهوری اسلواکی (۱۹۳۹–۱۹۴۵)|اسلواکی]] به [[پادشاهی مجارستان|مجارستان]] و [[جمهوری دوم لهستان|لهستان]] بود.{{sfn|Bullock|1962|p=469}}{{sfn|Overy, ''The Munich Crisis''|1999|p=۲۰۷}}▼
[[پرونده:Munich conference(1938).png|بندانگشتی|نگاره رنگ‌دار شده از روز توافقنامه مونیخ،برلین ۲۹سپتامبر ۱۹۳۸.]]
[[پرونده:Hitler in Kraslice 1938.jpg|بندانگشتی|ورود آدولف هیتلر پیشوای آلمان به کراسلیتسه در ۱۹۳۸(گراسلیتز به آلمانی در غرب جمهوری چک).]]
 
▲[[پرونده:Bundesarchiv_Bild_137-004055,_Eger,_Besuch_Adolf_Hitlers.jpg|جایگزین=|راست|بندانگشتی|286x286پیکسل|هیتلر در بین جمعیت در [[خپ|اِگِر]]،خپ، سودتنلند، اکتبر ۱۹۳۸]]
 
▲آلمان بسیار به واردات [[نفت]] برای توسعه صنعتی-خدماتی وابسته بود؛ اختلاف با بریتانیا بر سر چکسلواکی می‌توانست منجر به اختلال در روند نفت‌رسانی به آلمان شود. این هیتلر را وادارمجبور کرد مورد سبز را که برای ۱ اکتبر ۱۹۳۸ طرح‌ریزی شده بود، متوقف سازد.{{sfn|Murray|1984|pp=۲۵۶–۲۶۰}} روز ۲۹ سپتامبر، هیتلر، [[نویل چمبرلین]]، [[ادوار دالادیه]] و [[بنیتو موسولینی]] در کنفرانسی یک روزه در مونیخ که منجر به [[توافقنامه مونیخ]] شد، شرکت کردند. پیامد این توافقنامه، انضمام سودتنلند به آلمان و همچنین بخش هایی از [[جمهوری اسلواکی (۱۹۳۹–۱۹۴۵)|اسلواکی]] به [[پادشاهی مجارستان|مجارستان]] و [[جمهوری دوم لهستان|لهستان]] بود.{{sfn|Bullock|1962|p=469}}{{sfn|Overy, ''The Munich Crisis''|1999|p=۲۰۷}}
 
چمبرلین از پیامدنتیجه کنفرانس مونیخ خشنودراضی بود و آن را «[[صلح برای زمانه‌مان]]»نامید،اما نامید اما هیتلر به خاطر از دست رفتن فرصت جنگ در ۱۹۳۸، عصبانی بود؛{{sfn|Kee|1988|pp=202–203}}{{sfn|Weinberg|1980|pp=۴۶۲–۴۶۳}} او ناخشنودینارضایتی خود را در یک سخنرانی در [[زاربروکن]] در روز ۹ اکتبر ابراز کرد.{{sfn|Messerschmidt|1990|p=۶۷۲}} در نظر هیتلر، این صلح که با میانجی‌گری بریتانیا حاصل شد، اگرچه منافع ظاهری آلمان را تأمین می‌کرد اما یک شکست سیاسی بود زیرا او قصد داشت با محدود کردن قدرت بریتانیا، راه را برای [[لبنس‌راوم|توسعه آلمان به سمت شرقی]] هموار کند.{{sfn|Messerschmidt|1990|pp=671, 682–683}}{{sfn|Rothwell|2001|pp=۹۰–۹۱}} مجله ''[[تایم]]'' هیتلر را به دلیل این کنفرانس به عنوان [[شخص سال]] ۱۹۳۸ انتخاب کرد.{{sfn|''Time'', January 1939}}
 
اواخر ۱۹۳۸ و اوایل ۱۹۳۹، ادامه بحران اقتصادی که از تسلیح مجدد ناشی می‌شد، هیتلر را وادار کرد که بودجه دفاعی را به صورت قابل ملاحظه‌ای کاهش دهد.{{sfn|Murray|1984|p=۲۶۸}} در سخنرانی «صادر کن یا بمیر» در روز ۳۰ ژانویه ۱۹۳۹، هیتلر خواستار توسعه اقتصادی جهت افزایش ذخیره ارزی آلمان شد تا هزینه مورد نیاز جهت خرید مواد اولیه با کیفیت برای ساخت سلاح را تأمین کند.{{sfn|Murray|1984|p=۲۶۸}}
سطر ۴۴۲ ⟵ ۴۲۱:
== میراث ==
{{Further|پیامدهای نازیسم|نئونازیسم}}
معاصران هیتلر،هیتلر خودکشی او را به باطل شدن یک افسون مربوط دانستند.{{sfn|Fest|1974|p=753}}{{sfn|Speer|1971|p=۶۱۷}} پشتیبانیحمایت مردمیعمومی از هیتلر در زمان مرگش پایین آمده بود و تعداد کمی از [[آلمانی‌ها]] بر مرگ او دریغ خوردند؛ به گفته کرشاو، بیشتر شهروندان و پرسنل نظامی بیش از حد مشغول وفق دادن خود با سرنگونیسقوط کشور یا فرار از میدان نبرد بودند و نتیجتاً هیچ اهمیتی به موضوع ندادند.{{sfn|Kershaw|2012|pp=۳۴۸–۳۵۰}} بنا به گفتهٔ [[جان تولند]]، مورخ، نازیسم بدون رهبرش «مانند یک حباب ترکید».{{sfn|Toland|1992|p=۸۹۲}}
 
[[پرونده:Mahnstein.JPG|بندانگشتی|بنای یادبودی در بیرون زادگاه هیتلر در برانائو ام این. بر روی آن نوشته شده‌است:{{sfn|Zialcita|2019}}<poem>
سطر ۴۵۰ ⟵ ۴۲۹:
میلیون‌ها کشته این را [به ما] یادآوری می‌کنند</poem>]]
 
کارهایاعمال هیتلر و ایدئولوژی [[نازیسم]] تقریباً در همه جهان شدیداً غیراخلاقی پنداشتهبه حساب میشوند؛می‌آیند؛{{sfn|Kershaw|2000a|pp=۱–۶}} بنا به کرشاو، «هرگز در طول تاریخ این همه ویرانی — چه جسمانی و چه اخلاقی — با نام یک نفر پیوند نخورده بود.»{{sfn|Kershaw|2000b|p=۸۴۱}} برنامه‌های سیاسی هیتلر یک [[جنگ جهانی]] به بار آورد و [[اروپای شرقی]] و [[اروپای مرکزی|مرکزی]] را ویران و فرسوده به جا گذاشت. آلمان ویرانی سراسری را تجربه کرد که باعث شد پایان جنگ جهانی را «[[ساعت صفر]]»<ref group="و">Stunde Null</ref> در آن کشور لقب دهند.{{sfn|Fischer|1995|p=۵۶۹}} سیاست‌های هیتلر رنجی بی‌سابقه به بشریت تحمیل کرد؛{{sfn|Del Testa|Lemoine|Strickland|2003|p=۸۳}} بنا به رودالف رومل، رژیم نازی مسبب مرگ ۱۹٫۳ میلیون [[غیرنظامی]] و [[اسیر جنگی]] بود.{{sfn|Rummel|1994|p=۱۱۲}} به علاوه، ۲۸٫۷ میلیون سرباز و غیرنظامی در نتیجه عملیات‌های نظامی در [[جبهه اروپایی جنگ جهانی دوم|جبهه اروپایی]] جنگ جهانی دوم جان خودشان را از دست دادند.{{sfn|Rummel|1994|p=۱۱۲}} تلفات غیرنظامی این جنگ در [[تاریخ نظامی]] جهان بی‌سابقه بوده‌است.{{sfn|Murray|Millett|2001|p=۵۵۴}} تاریخ نگاران، فیلسوفمورخان، هافلاسفه و سیاستمداران معمولاً از کلمه «[[بدیشر|اهریمنیشیطانی]]» برای توصیف رژیم نازی استفاده می‌کنند{{sfn|Welch|2001|p=۲}} و بسیاری از [[کشورهای اروپایی]] برای ترویج نازیسم و [[انکار هولوکاست]] مجازات‌هایی در نظر گرفته‌اند.{{sfn|Bazyler|2006|p=۱}}
 
فردریش ماینک، مورخ، هیلتر را «یک نمونه عالی از قدرت غیرقابل محاسبه و منحصر به فرد یک شخص در تاریخ» توصیف کرده‌است.{{sfn|Shirer|1960|p=۶}} تاریخ‌دان انگلیسی هیو ترور-روپر او را یکی از «ساده‌کننده‌ترین‌ها در تاریخ» یافت چرا که او «نظام‌مندترین، تاریخی‌ترین، فلسفی‌ترین و با این حال بی‌رحم‌ترین و نابخشنده‌ترین» فاتحی است که جهان به خود دیده.{{sfn|Hitler|Trevor-Roper|1988|p=xxxv}} از دید [[جان رابرتس (تاریخ‌نگار)|جان رابرتس]]، شکست هیتلر پایانی بر یک دوره از [[تاریخ اروپا]] بود که [[رایش آلمان|آلمان]] بر آن سلطه داشت.{{sfn|Roberts|1996|p=۵۰۱}} در عوض آن، [[جنگ سرد]] آغاز شد که برخوردی جهانی بود بین [[بلوک غرب]] به رهبری [[ایالات متحده آمریکا]] و [[بلوک شرق]] به رهبری [[اتحاد جماهیر شوروی]].{{sfn|Lichtheim|1974|p=۳۶۶}} سباستین هافنر، مورخ، معتقد است که بدون هیتلر و آوارگی [[یهودیان]]، کشور امروز [[اسرائیل]] احتمالاً وجود نمی‌داشت. به گفته او، [[استعمارزدایی]] از مستعمره‌های کشورهای اروپایی به تأخیر می‌افتاد.{{sfn|Haffner|1979|pp=۱۰۰–۱۰۱}} همچنین، هافنر ادعا می‌کند که به غیر از [[اسکندر مقدونی]]، هیچ شخصیت قابل مقایسه‌ای در طول تاریخ تأثیرهایتأثیرها مهمی چون هیتلر نداشته‌است؛ چرا که اسکندر هم مانندنظیر هیتلر در یک [[حمله اسکندر مقدونی به ایران|دوره نسبتاً کوتاه]] سبب تغییرات بزرگ در سطح جهان شد.{{sfn|Haffner|1979|p=۱۰۰}}
 
=== در پروپاگاندا ===
{{بیشتر|فهرست سخنرانی‌های آدولف هیتلر}}
هیتلر از فیلم‌های مستند برای ایجاد [[کیش شخصیت]] استفاده می‌کرد. او در طول زندگی سیاسی‌اش در چند فیلم تهیه‌شده برای پروپاگاندا حضور یافت که بیشتر آن‌ها را [[لنی ریفنشتال]]،<ref group="و">Leni Riefenstahl</ref> از پیشتازان فیلم‌سازی نوین،مدرن، ساخت.{{sfn|''The Daily Telegraph'', 2003}} از جمله فیلم‌هایی که هیتلر در آن‌ها حضور پیدا کرد شامل آثار زیر است:
* ''[[پیروزی ایمان]]'' (۱۹۳۳)
* ''[[پیروزی اراده]]'' (۱۹۳۵)
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/wiki/آدولف_هیتلر»