بنت‌الهدی صدر: تفاوت میان نسخه‌ها

وی در یازده سالگی به همراه دو برادر خود، سید اسماعیل و [[سید محمدباقر صدر|سید محمدباقر]] صدر جهت کسب علم به نجف هجرت کرد و تحصیلات خود را در زمینهٔ فقه، علم حدیث، اخلاق، تفسیر و سیره نزد برادرش محمدباقر دنبال کرد. و به [[درجه اجتهاد]] رسید.<ref name="zb">بنت‌الهدی در آیینه خاطرات منتشر نشده خانواده شهید صدر، ترجمه: عبدالکریم زنجانی، ماهنامه شاهد یاران، ش ۱۸، اردیبهشت ۱۳۸۶</ref>

در [[۱۳۴۴]] قمری با [[نام مستعار]] «ا. ح» به نوشتن مطالب دینی پرداخت. بنت‌الهدی با سلاح علم و قلم برای راهبری زنان عراق و آشنایی آنان با اسلام تلاش جدیدی آغاز نمود و پرچمدار آموزش اسلامی بانوان در عراق گردید. مقاله‌های او در نشریه [[الاضواء]] که گروهی از علمای نجف آن را منتشر می‌کردند، گوشه‌ای دیگری از کارهای علمی او را نشان می‌دهد.

به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به رهبری [[خمینی]] فرصتی برای سید باقر صدر و خواهرش بنت‌الهدی پیش آمد تا موج‌های انقلاب اسلامی را در عراق نیز گسترش دهند. در ۱۷ خرداد ۱۳۵۸ شمسی سید [[محمدباقر صدر]] به فرمان صدام حسین، حاکم دست نشانده و طاغوتی عراق، دستگیر شد. بنت‌الهدی هنگام دستگیری برادرش، تا خیابان اصلی خانه‌شان جلو آمد و تصمیم گرفت تا برادر را همراهی کند، اما گماشتگان بعثی اجازه این کار را ندادند و وی در همان مکان فریاد برآورد و سخنرانی شگفت‌انگیزی ایراد نمود. سپس، رو به برادر کرد و گفت:{{نقل قول| «من بر نمی‌گردم و می‌خواهم مانند حضرت زینب (س) که برادرش حسین (ع) را همراهی کرد، همراه تو باشم.»}} پس از انتقال برادر با تکبیرهای بلند، فریاد می‌زد:{{نقل قول| «شما از چه می‌ترسید، از یک مشت کتاب و مقاله، شما از بیداری مردم مسلمان می‌ترسید، ولی بدانید مردم بیدار شده‌اند.»}} به دنبال آن، به [[حرم علی بن ابی طالب]] رفت و شبانه در آنجا سخنرانی کرد و مردم را به گریه واداشت. فردا و فرداهای دیگر هر روز به آنجا می‌رفت و سخنرانی می‌داشت. سرانجام، حرکت‌های روشنگرانه بنت‌الهدی، برادر را از زندان آزاد کرد، اما دیگر بار در ۱۷ فروردین ۱۳۵۹، حکومت بعثی عراق، بنت‌الهدی را، یک روز پس از بازداشت برادرش آیت‌الله صدر، دستگیر نمود و آنان را به سختی شکنجه داد. همواره در جمع زنان می‌گفت:{{نقل قول| «اسلام غریب است و دلسوز کم دارد.»}} و با همه وجود در راه خود تا پای جان پیش رفت. برزان ابراهیم، برادر ناتنی صدام حسین، از [[آیت‌الله صدر]] خواسته بود تنها چند کلمه بر ضد [[امام خمینی]] و انقلاب اسلامی بنویسد که آیت‌الله صدر نپذیرفت و صدام او و بنت‌الهدی صدر، را در [[۱۹ فروردین]] [[۱۳۵۹]] ([[۲۲ جمادی‌الاول]] [[۱۴۰۰ (قمری)|۱۴۰۰]])، سه روز پس از آخرین دستگیری، به گونه دردناکی به قتل رساند. پیکر وی در قبرستان وادی‌السلام شهر نجف در مقبره خانوادگی [[خاندان صدر]] به خاک سپرده شد.<ref>حاجی پور، زهرا، پایگاه حوزه، ش ۲۸، بهار۱۳۸۷</ref> پس از آنکه [[صدام]]، بنت الهدی را به قتل رساند، بعضی به او گفته بودند: چرا خواهر صدر را به قتل رساندی؟ او در پاسخ گفته بود:{{نقل قول| «من قضیه حسین را تکرار نمی‌کنم. زینب بعد از برادرش، زنده ماند و یزید و آل‌امیه را رسوا کرد».}}

* زندگی و افکار شهید صدر؛ [[سید کاظم حسینی]] حائری، ترجمه حسن طارمی، تهران، [[وزارت فرهنگ]] و ارشاد اسلامی، چاپ اول ۱۳۷۵.