استان سانتیاگو دل استرو: تفاوت میان نسخه‌ها

پیش از ورود اسپانیایی‌ها به [[آمریکای جنوبی،جنوبی]]، ایالتی که اکنون سانتافه نام دارد زیستگاه بومیان ( ساناویرونس و خوریستونوکوتس ) بود . این ایالت به گونه ای شگفت آور، محل زندگی صدهزار نفر از گویشوران گونه ای محلی [[زبان کچوا]] ( زبان اینکاها ) می‌باشد .

با ایجاد منطقه سالتا، سانتیاگو دل استرو به توکومان ملحق شد وبعدها در خلال [[جنگ استقلال]] ( ۱۸۲۰ ) با رهبری فرماندار خوان فیلیپه ایبارا از توکومان جدا شد . از حامیان برجسته ایالت، قانون گذار و آهنگساز مشهور، آمانسیو خاسینتو آلکورتا بود . تلاش‌های وی جهت مدرن کردن تجارت و نظام مالیاتی و بهبود سیستم بانک داخلی بود .

در اوایل قرن ۲۰، ایالت توانست اراضی مورد مناقشه با [[ایالت چاکو]] را به دست آورد . بدین ترتیب ایالت دارای ۴ شهر و ۳۵ هزار نفر جمعیت شد . احداث سد لوس کوئیروگا در سال ۱۹۵۰زمین‌های [[کم آب]] ایالت را آبیاری می کرد .

چشمه‌های [[آب گرم]] ریو اوندو که در شمال غرب شهر سانتیاگو دل استرو قرار دارد با وجود آنکه در مسیری صخره دار قرار داشت، جمعیت بسیاری را به سوی خود جذب می کرد . این چشمه‌ها نخستین بار توسط اسپانیایی‌ها در سال ۱۵۴۳ مشاهده شدند . پروفسور هرکولس کورتی در سال ۱۹۱۸ به خاصیت درمانی آبهای ریو اوندو پی برد . به زودی جمعیت زیادی به آن منطقه روانه شدند . به همین دلیل اولین هتل رسمی در دهه ۱۹۴۰ تاسیس شد . چشمه‌های اب گرم ریو اوندو پس از چشمه‌های ریکیاویک ایسلند مقام دوم را در جهان دارند .

ایالت سانتیاگو دل استرو با [[تولید ناخالص داخلی]] برابر۹/۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ و [[درامد سرانه]] ۳۵۶۰ همچون سایر [[ایالات شمالی]] از نظر اقتصادی کم توسعه می‌باشد .

[[تکیه گاه]] اقتصادی ایالت با نمایه ای روستایی، محصولات زراعی ( ۱۲ درصد اقتصاد ایالت ) چون پنبه ( بیست درصد [[تولید ملی]] )، سویا، ذرت و پیاز می‌باشد . رو [[رود سالادو]] و دولسه مزارع منطقه را آبیاری می کنند

تولیدات صنعتی کمتر از ۱۰ درصد اقتصاد سانتیاگو را تشکیل می دهد . از جمله آنها : [[صنایع غذایی،غذایی]]، صنعت چرم، نساجی و چوب می باشند . در ضمن بخش معدن درصد ناچیزی از اقتصاد را به خود اختصاص می دهد .

[[پارک ملی]] کوپو

ازچهره‌های فرهنگی سانتیاگو میتوان به فیلیپه تابوآدا، رامون گومز کورنت، کارلوس سانچز گراماخو، الفردو گوگنا، ریکاردو تورینیو، رافائل تورینیو ( همگی نقاش )، خورخه واشنگتن ابالوس، برناردو فیخو، کلمنتینا روزا کنل، خولیو کاره راس ( همگی نویسنده ) و آمانسیو خاسینتو آلکورتا ( آهنگساز ) اشاره نمود . مهم‌ترین وجه [[میراث فرهنگی]] ایالت را موسیقی ( فولکلور ) چاکاره را و سامبا تشکیل می دهد .