گویش بندری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''گویش هرمزگانی''' گویشی از [[زبان فارسی]] است که در [[استان هرمزگان]] به آن تکلم می‌کنند.هرمزگانی یکی از گویشهای زبان فارسی است که ویژگی‌های فارسی کهن را حفظ کرده‌است.گویش مردم بندر عباس و استان هرمزگان آمیزه ای از گویش با ریشه ی پهلوی و زبان های دیگر است . زبان هایی که با ورود اقوام و مهاجرین از کشور های مختلف و حتی از نواحی دیگر کشورمان گویش هرمزگانی را تحت تاثیر خود قرار دادند. از مردم عرب های تازی گرفته تا افریقاییها و پرتقالی ها و هلندی ها و انگلیسی ها و چناچه تاریخ می گوید از دیگر نواحی کشورمانکشور چون لرستان و استان فارس هم مهاجرینی در استان هرمزگان ساکن شده اند که هر قومی ویژگی های زبان خود را وارد گویش هرمزگانی کرده است. به خاطر روابط بازرگانی شماری از واژه‌های اروپایی - پَچ: وصله پینه، تکه (انگلیسی میانه) - تُماته: گوجه فرنگی، انگلیسی (اسپانیایی، مکزیکی) - جوتی: کفش (هندی اردو) - جیک: تاب (دادن) جنبش (انگلیسی) - لیسی: نوعی روسری یا دستمال که زنان روی سر قرار می‌دهند/ انگلیسی (فرانسوی باستان) و عربی نیز در آن دیده می‌شود.<ref>[http://www.pgba.ir/bandari.php گویش بندری] سایت فرمانداری بندر عباس</ref>