گویش بندری

گویشی از زبان فارسی

گویش بندری یا گویش هرمزگانی گویشی قدیمی از زبان فارسی است که خالصی بسیاری دارد و بازمانده از فارسی میانه است که در استان هرمزگان به آن گفتگو می‌کنند. به دلیل رواج روابط بازرگانی بسیار در بندر عباس و استان هرمزگان شماری از واژه‌های اروپایی - پَچ:وصله پینه، تکه (انگلیسی میانه) - تُماته: گوجه فرنگی، انگلیسی (اسپانیایی، مکزیکی) - جوتی: کفش (هندی اردو) - جیک: تاب (دادن) جنبش (انگلیسی) - لیسی: نوعی روسری یا دستمال که زنان روی سر قرار می‌دهند/ انگلیسی (فرانسوی باستان) و عربی نیز در آن دیده می‌شود.

بندری
زبان بومی درایران
منطقهاستان هرمزگان
Default
  • بندری
فارسی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹
گلاتولوگband1335[۱]

نمونه‌های از واژگان گویش هرمزگانی

ویرایش
گویش هرمزگانی فارسی معیار
پِشترون قدیما، پیشترها
دُخت دختر
شو شوهر
بَپ پدر
مُم مادر
کَفت افتاد
بایی پدر بزرگ
بی بی مادر بزرگ
چوک پسر
خالو دایی
مال کَم محله ای؟ اهل کدام محله ای؟
بِی‌چه ووستادی؟ برای چه ایستادی؟
خاش خوش
خاشی؟ خوبی؟
اتی پَلو ما؟ پیش ما میای؟
اَخاری / اَخُری؟ می‌خوری؟
مقایسه چند فعل گویش بندری با دیگر گویش‌ها
فارسی بندری کوهمره‌ای اچمی
خورده‌ام اُم‌خاردِن اُم‌خَردِن ام‌خَردِه
برده‌اند شُبُردُن شوبُردِن شُبُردِه
آمده‌است هُندِن اَندِه/اَندِن اُندِه/اُندِن
بده هادَه هاذِه هادِه

منابع

ویرایش
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "بندری". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)