'''قدر مطلق''' {{انگلیسی|absolute magnitude}} در علم [[اخترشناسی]] به عنوان [[قدر ظاهری]] اجرام آسمانی به شرط آن که در فاصله ۱۰ [[پارسک]] یا ۳۲٫۶ [[سال نوری]] از ناظر [زمینی] قرار داشته باشند و هیچ‌گونه جذب نور به‌وسیلهٔبه وسیلهٔ [[غبار میان‌ستاره‌ای]] رخ ندهد گفته می‌شود.<ref name=ox /> قدر مطلق را با M و قدر ظاهری را با m نشان می‌دهند.
[[قدر ظاهری (اخترشناسی)|قدر ظاهری]] به فاصلهفاصلهٔ ناظر تا جسم وابسته‌استبستگی دارد. از این رو قدر مطلق به دلیل نیاز به مقیاسی مستقل از فاصله در ستاره‌شناسی تعریف شده‌است.
با استفاده از قدر مطلق،مطلق می‌توان [[درخشندگی]] (و بزرگی) ستارگان را با یکدیگر مقایسه کرد. هنگامی که خورشید در فاصلهٔ ۱۰ پارسِکیِ زمین قرار گیرد، قدری نزدیک به ۴٫۸ خواهد داشت و با چشم غیر مسلح سختبه سختی دیده خواهد شد. بالاترین قدر مطلق -۹- برای [[ابرغول]]ها و ۱۹ برای [[کوتوله سفید|کوتوله‌های سفید]] است.<ref name=ox>Oxford Dictionary of Astronomy "absolute magnitude"</ref>
== فرمول قدر و فاصله ==
بین قدر مطلق و قدر ظاهری و فاصله رابطه‌ای وجود دارد که بیشتر به مدول فاصله معروف است. این رابطه به این صورت می‌باشد:
:<math> M = m - 5 ((\log_{10}{D}) - 1)\!</math>
که در این رابطه M قدر مطلق و m قدر ظاهری و D فاصله بر حسب پارسک می‌باشد.<ref>نجوم و اخترفیزیک مقدماتی. انتشارات آستان قدس رضوی صفحه ۹</ref>
