ابراهیم بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیخ عباس قمی]] در [[منتهی‌الآمال]] می‌نویسد:[[ابن شهر آشوب]] از [[ابن‌عباس]] روایت کرده است که: «روزی محمد نشسته بود. بر ران چپش ابراهیم و بر ران راستش [[حسین پسر علی]] را نشانده بود. یک مرتبه ابراهیم و یک مرتبه حسین را می‌بوسید. ناگاه [[جبرییل]] نازل شد و گفت:ای محمد، پرورگارت تو را سلام می‌رساند، و می‌فرماید این هر دو را برای تو جمع نخواهم کرد. یکی را فدای دیگری گردان. پس محمد به ابراهیم نگاه کرد و گریست. به حسین نگاه کرد و گریست. پس فرمود: ابراهیم مادرش ماریه است. اگر بمیرد کسی جز من برایش محزون نخواهد شد. مادر حسین فاطمه و پدرش علی می‌باشد، پسر عم من و به منزله جان و خون من است. اگر بمیرد دختر و پسر عمم هر دو برایش اندوهگین خواهند شد. من نیز برای او محزون می‌شوم. پس اختیار می‌کنم حزن خود بر حزن ایشان. ای جبرییل ابراهیم را فدای حسین کردم. پس هر وقت محمد، حسین را می‌دید او را به سینه می‌چسبانید و لب‌های او را می‌مکید و می‌گفت :فدای تو بشوم. ای کسی که ابراهیم را فدای تو کردم.»<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= قمی|نام= شیخ عباس|کتاب=منتهی الآمال | ناشر=تهران:فراوردی |سال=۱۳۸۱ صفحه ۱۵۵}}</ref>

بعد از تدفین ابراهیم در [[بقیع]]، [[کسوف]] رخ داد و مردم پنداشتند که خورشید به دلیل مرگ ابراهیم اندوهگین است. اما محمد به همه گفت: «ایها الناس ان الشمس و القمر آیتان من آیات الله یجریان بامره، مطیعان له، لا ینکسف لموت احد و لا لحیاته، فاذا انکسفا او احدهما صلوا»{{سر خطسخ}}

ترجمه: ای مردم همانا خورشید و ماه دو نشانه از نشانه‌‏هاینشانه‌های قدرت حق تعالی هستند که تحت اراده و فرمان او هستند و برای مرگ و حیات کسی نمی‌گیرند و هر زمان دیدید آن دو یا یکی از آنها گرفت نماز بگزارید.<ref>[http://www.ahlebayt.porsemani.ir/content/رحلت-ابراهيم-فرزند-حضرت-محمدص رحلت ابراهیم پسر حضرت محمد.]</ref>

== جستارهای مرتبطوابسته ==

[[رده:فرزنداندرگذشتگان محمد۶۳۲ (میلادی)]]