عکس‌برداری هوایی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عکس‌برداری هوایی''' به تکنیک برداشت عکس از زمین از نقاط مرتفع گفته می‌شود. این اصطلاح اغلب در مورد عکس‌هایی به‌کار می‌رود که از هوا برداشت شده است. عکس هوایی عبارت است از مجموعه تصاویر واقعی عوارض و خصوصیات ظاهری زمین که توسط [[هواپیما]] و با استفاده از دوربین عکس‌برداری هوایی از زمین گرفته شده‌است. استفاده از عکس‌های هوائی در بررسی‌های و مطالعات [[زمین شناسی]]، [[جاده‌سازی]]،جاده‌سازی، [[کشاورزی]] و مهم‌تر از همه برای اهداف نظامی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اکثر کشورها در ابتدا از عکس‌های هوایی بجای نقشه اصلی در صحرا استفاده می‌کردند.

دوربین‌های عکس‌برداری هوایی تجهیزاتی هستند که برای تهیه عکس‌های هوایی مورد استفاده قرار می‌گیرند و معمولاً از ابعاد بزرگ برخودرا هستند. دوربین‌های عکس‌برداری هوایی دارای فاصله کانونی ثابت می‌باشند و [[عدسی]] به کار رفته در آنها از نوع متریک می‌باشد. [[عدسی متریک]] به عدسی گفته می‌شود که اعوجاج آن ثابت بوده و از ۲۰ میکرون کمتر باشد.

دوربین‌های هوایی مورد استفاده در عکسبرداری هوایی عمدتاً از نوع دوربین‌ها [[آنالوگ]] می‌باشد.(دوربین‌هایی که از فیلم استفاده می‌نمایند).

عمل انطباق در [[چشم]] منحصراً [[فیزیولوژی|فیزیولوژیکی]] و تجسمی است در واقع دو عکس مسطح و مختلف از جسمی که بر روی [[شبکیه]] هر یک از چشم‌ها منعکس شده تبدیل به یک عکس برجسته خیالی می‌گردد این عمل در [[دستگاه اعصاب]] ([[مغز]]) نیز انجام می‌شود.

عکس هوائی یک تصویر مرکزی است و شعاعهایی که نقاط روی زمین را بر روی فیلم دوربین تصویر می‌کنند همه از یک نقطه بنام مرکز تصویر ([[مرکز پرسپکتیو]]) می گذرند و همین تصویر مرکزی است که اساس سه بعدی بوده و اندازه گیری اختلاف ارتفاع بین نقاط را با استفاده از عکس‌های هوایی ممکن می سازد.