کلائودیو جنتلیه

کلودیو جنتلیه در تابستان 1973 خورشید بخت جنتیله بسیار درخشنده تر از خورشیدی بود که بر ویلار پِروز می تابید. بنیپرتی بزرگ جنتیله را خرید تا جانشینی برای ساندرو سالوادوره ی سالخورده در یوونتوس باشد؛ و به این ترتیب سرنوشت این ستاره را رقم خورد. برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی، کاری بسیار سخت پیش رو داشت. تا چند بازی، او به عنوان جانشین فورینو به زمین می رفت. به راستی که با حضور ثابت بازیکنان باتجربه و قدرتمندی چون مارکتی و اسپینوزی و لُنگُبوکو، بسیار سخت بود تا در ترکیب اصلی جایی داشته باشد.

Claudio Gentile

Gentile lining up for Italy
اطلاعات شخصی
زادروز	۲۷ سپتامبر ۱۹۵۳ ‏(۷۰ سال)
زادگاه	Tripoli, Kingdom of Libya
قد	۱٫۷۸ متر (۵ فوت ۱۰ اینچ)
پست	Central defender, Full back
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی	FC Sion (manager)
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۱۹۷۱–۱۹۷۲	Arona	۳۴	(4)
۱۹۷۲–۱۹۷۳	Varese	۳۴	(۱)
۱۹۷۳–۱۹۸۴	Juventus	۲۸۳	(۹)
۱۹۸۴–۱۹۸۷	Fiorentina	۷۰	(۰)
۱۹۸۷–۱۹۸۸	Piacenza	۲۰	(۰)
مجموع		441	(14)
تیم ملی
۱۹۷۵–۱۹۸۴	Italy	71	(1)
دوران مربیگری
۲۰۰۰–۲۰۰۶	Italy U-21
۲۰۱۴–	FC Sion
افتخارات به نمایندگی از ایتالیا Men's Football 2004 Athens Team Competition
تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

نخستین بازی

نخستین بازی کلائودیو به عنوان بازیکن ثابت در دوم دسامبر همان سال برابر هِلاس ورونا بود (برد 5-1 برای یووه) و وی در آن بازی به عنوان دفاع راست بازی کرد. در ماه های پیش رو با بازی های دیدنی؛ رفته رفته، خودش را در ترکیب اصلی تیم جای داد و در توانست در این فصل 13 بازی در سری آ، 7 بازی در کوپا برای یووه به میدان رفت. در همین فصل بود که نخستین دربی خود را نیز تجربه کرد. در دربی دلا موله، برابر تورینو، مهار کلائودیو سالا به او سپرده شده بود؛ دوئلی که پس از آن بارها و بارها تکرار شد. در پایان، یووه جایگاه دومی این فصل را به دست آورد. دیری نگذشت که به تیم ملی زیر23ساله های ایتالیا نیز دعوت شد و نخستین بازی خود را در 29 سپتامبر 1974 برابر یوگوسلاوی انجام داد.

نخستین اسکودِتو

در فصل 74-75 به خاطر ترکیب آنتونلو کوکورِدوو که در آن از دو بال دفاعی استفاده می شد؛ نخست در سمت چپ و پس از ورود آنتونیو کابرینی، در سمت راست قرار گرفت. این دو مدافع به همراه مدافع جوان و خوش فکر، گائِتانو شیرِآ، خط دفاعی قدرتمندی را برای یووه ساختند و به قهرمانی این تیم کمک بسیاری کردند و به این ترتیب، جنتیله نخستین اسکودتوی خود را بدست آورد. کلائودیو در این فصل 29 بار در سری آ، 6 بار در کوپا و 9 بار در جام یوفا (یک گل در این بازی ها) برای یووه به میدان رفت. 21 ساله بود که در 19 آپریل 1975 نخستین بازی ملی خود را در رُم برابر لهستان انجام داد؛ که این بازی در پایان 0-0 شد.

نیمکت نشینی تا نخستین قهرمانی اروپایی

در فصل 75-76 به خاطر اختلاف و درگیری هایی که بین او و مربی، کارلو پارولا پیش آمد؛ جایگاه خود در ترکیب اصلی را از دست داد و مارکو تاردِلی جایگزین او شد. این فصلِ سخت برای او با 22 بازی سری آ (یک گل)، 4 بازی کوپا و 4 بازی قهرمانی اروپا و جایگاه دومی لیگ سری آ همراه بود. سختی های کلائودیو به بازی های ملی هم کشیده شد و سال 76 به خاطر ناسازگاری هایی که با فوولویو بِرناردینی، مربی آن زمان ایتالیا، داشت از همه ی اردوهای ملی کنار گذاشته شد.

ولی فصل پیش رو، برگی تازه از تاریخ برای یووه و جنتیله در آستانه ی نگاشته شدن بود. در 1976 با برکناری پارولا، نیمکت یووه مردی بزرگ را در خود می دید که آمده بود، کاری بزرگ انجام دهد. جُوانی تراپاتونی با آمدنش به یووه، قهرمانی جام یوفا را نیز به همراه آورد تا به این ترتیب نخستین جام اروپایی برای یووه و جنتیله بدست آید. فصلی که برای کلائودیو به یکی از برترین فصل های دوران بازی او تبدیل شد؛ بیشترین بازی با پیراهن یووه (49 بازی) که 29 بار آن در سری آ (به همراه یک گل)، 9 بار در کوپا و 11 بار در جام یوفا بود. دومین اسکودتوی وی نیز در همین فصل بدست آمد.

پله پله تا قهرمانی جهان

در همین فصل بود که دوباره به تیم ملی بازگشت و یکی از بازیکنان کلیدی ترکیب تیم اِنتزو بِئارتزوت شد. تنها گل ملی خود را نیز در همین فصل به ثمر رساند. بازی با فنلاند در شهر هِلسینکی یکی از سه گل ایتالیا به تور دروازه ی فنلاند چسباند. در جام جهانی 1978 یکی از آماده ترین بازیکنان ایتالیا بود و به عنوان یکی از برترین مدافعین جام شناخته شد. در آغاز جام، پیستون راست بود؛ ولی با آسیب دیدگی مائورو بِلوجی، در پست دفاع آخر قرار گرفت. دوئل های وی با مهاجمین بزرگی چون ماریو کمپِس، هانس کرانکل، جانی رِپ و روبرتو دینامیته؛ اجازه ی گل زنی را از این مهاجمین گرفت. در بازی های یورو 1980 بسیار خوب کار کرد و توانست دوباره خود را در زمره ی بزرگان فوتبال ببیند.

جام جهانی 1982 جام ویژه ای برای او بود. به راستی که قهرمانی در این جام بزرگترین افتخار دوران بازی او بود. در این بازی ها کنترل دو بازیکن بزرگ به عهده ی او بود؛ زیکو و مارادونا که هر دوی این دوئل ها با درگیری همراه بود.

دوئل وی با زیکو نیز بهتر از این نبود و با تکل خشنی که از پشت روی پای این مهاحم رفت تا پاره شدن لباس زیکو و درگیری های پس از آن همراه بود.

در بازی با آرزانتین وی مدام با مارادونا درگیری داشت و به او ضربه می زد و بازی خشنی در برابر وی انجام می داد تا جایی که کار به پاره شدن لباس مارادونا هم رسید!

درباره ی رفتارش در زمین با مارادونا می گوید: " مارادونا مهاجم بسیار تکنیکی و خوب، ولی بی ادب بود. در اون بازی تلاش می کرد تا با کلمه های نامناسبی که به من می گفت؛ منو تحت فشار قرار بده! این درگیری ها در فوتبال عادیه و اون از این که نمی تونست از من عبور کن عصبی شده بود..." در ادامه این جمله ی معروفی است که از او در این باره مانده: "فوتبال جای رقاصه ها نیست !" پس از پیروزی برابر لهستان به بازی پایانی راه یافتند و جنتیله یکی از بهترین بازی های خود را در دوئل با پییر لیتبارسکی، مهاجم آماده ی آن روزهای آلمان، به نمایش گذاشت. سرانجام با سوت پایان بازی، این مدافع جنگنده، به یکی از بزرگ ترین دستاوردهای دوران ورزشی خود، قهرمانی جهان دست یافت.

ده روز، دو جدایی!

در 16 می 1984 در فینال جام برندگان جام، با پیروزی 2-1 برابر پورتو، در اوج از یوونتوس تیمی که 9 فصل در آن زندگی کرده بود، در آن اوج گرفته بود، قهرمانی کسب کرده بود و با کمک آن رنگ آبی پیراهن تیم ملی را دیده بود؛ جدا شد. و این پایان کار نبود و گویا جدایی از یووه، جدایی دیگری در پی داشت. درست 10 روز پس از آخرین بازی خود با پیراهن یووه، یعنی در 26 می 1984 هنگامی که 30 ساله بود، در یک بازی دوستانه در تورنتو، بین ایتالیا و کانادا، باز هم با پیروزی (2-0) ، هفتاد و یکمین بازی خود را نیز با پیراهن لاجوردی ایتالیا انجام داد و بدین گونه از بازی های ملی نیز خداحافظی کرد.

ایستگاه پایان

پس از جدایی از یووه، در 31 سالگی به فیورنتینا رفت. سه فصلی که پیراهن بنفش را به تن کرده بود؛ از سخت ترین دوران بازیش بود؛ حتی شاید سخت تر از دورانی که در وارسه بود! فشار از سوی هواداران به خاطر ترک یووه در این سه سال بسیار او را آزار می داد؛ از طرفی مربی فیورنتینا، آلدو آگروپی، روی به جوان گرایی در تیم کرد و به همین دلیل به بازیکنان پرهزینه، دیگر عقیده ای نداشت و از همین روی سال پایانی حضور کلائودیو در فیورنتینا، چیزی جز نیمکت نشینی برایش نداشت.

پ

پس از پایان قراردادش با این تیم، چندین ماه را بدون باشگاه گذراند تا این که در دسامبر 1987 تیم تازه به سری ب راه یافته ی پیاچِنتزا، جنتیله را به بازی فراخواند. 20 بازی برای این تیم به میدان رفت و به این ترتیب در 1988 پرونده ی بازی های کلائودیو جنتیله با 441 بازی باشگاهی و 71 بازی ملی و زدن 15 گل (1 گل ملی) به پایان رسید.

آغاز دوران رهبری

تنها سه سال از پایان بازی های این اسطوره گذشته بود که یکی از اعضای هیئت مدیره ی باشگاه لِکّو شد. بین سال های 1991 تا 93 در هیئت مدیره ی این تیم بود و در همان دوره، یعنی مارس 1992، در نقش مدیر ورزشی این تیم برگزیده شد.