بادیان رومی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
سحرمیر (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
جز ویرایش سحرمیر (بحث) به آخرین تغییری که Sahehco انجام داده بود واگردانده شد
خط ۲۳:
روش مصرف : مقدار کمی از آنیسون تازه را توی قوری به همراه کمی آب ریخته و 10دقیقه به خوبی بجوشد و در لیوان میل شود . از عوارض انیسون می توان احساس گرفتگی سینه و گلو و در صورت مصرف طولانی مدت به ترش کردن معده اشاره کرد .
انیسون در نقاط مختلف جنوب ایران کشت می‌شود و از اقلام صادراتی ایران است.
 
==بادیان ختایی==
درختچه‌ای از خانواده ماگنولیاییان و بومی چین و حوالی آن است.
قبل از قرن دهم پیش از میلاد در چین شناخته شده بوده، ولی بسی دیر‌تر به برخی از سرزمینهای دیگر (از جمله در قرن دوازدهم/ هجدهم به اروپا) راه یافته است.
ازینرو، در مآخذ قدیم داروشناسی و پزشکی غربی (یونانی، رومی) و اسلامی ذکری از آن نرفته است.
در مآخذ جدید عربی، مثلاً الموسوعة فی علوم الطبیعة،نام «انیسون یا بَدْیانِ نجمی» را به تقلید از نام فرانسوی آن، toil anis، برای آن جعل کرده اند.
نامگذاری نسبتاً جدید فارسی، «بادیان ختایی»، نظر به مشابهت بوی دانه های این گیاه با بوی تند دانه های بادیان (= رازیانه) و نظر به منبع اصلی آن، ختا/ خطا (= چین شمالی، در مآخذ اسلامی) بوده است.
به قول صاحبِ مخزن الادویة، «بادیان خطایی از ادویه جدیده است و آن را از جبال نیپال و چین و زیرباداتِ هند آورند و مقوّی معده، دافع ریاح و درد احشاء، محلّل بلغم و مدرّ بول است و نصاری به جهت همین خواص، با چای خطایی طبخ نموده می‌نوشند».<ref>wikifeqh.ir/بادیان</ref>
 
== منابع ==