بعد از ظهر روز [[۲ ژوئن|دوم ژوئن]] سال [[۱۸۷۵ (میلادی)|۱۸۷۵ میلادی]] مصادف با [[۱۱ خرداد]] [[۱۲۵۴]] شمسی، [[الکساندر گراهام بل]] با همکاری دوستش واتسن موفق به اختراع تلفن شد، و در ژانویه ۱۸۷۶ میلادی دستگاه تلفن بل به کار افتاد. [[۱۰ مارس|دهم مارس]] [[۱۸۷۶ (میلادی)|۱۸۷۶ میلادی]] بل از اتاق خود به‌وسیله این دستگاه به دستیارش در اتاق دیگر گفت: «آقای واتسن بیایید با شما کار دارم».<ref>تاریخ ارتباطات، محمدرضا احمدی روزانی، تهران، نشر نور نوین، چاپ دوم:خردادماه۱۳۸۱</ref>
تلفن، پس از اختراع کامل توسط بل به سرعت اشاعه یافت و سیم‌های آن از شهری به شهر دیگر کشیده شد. چهارده سال بعد از اختراع تلفن یعنی در سال ۱۸۹۰ میلادی آلمون براون استروجر سیستم تلفن خودکار را بنا نهاد. در سال ۱۸۹۱ ارتباط تلفنی بین شهرهای [[لیون]] و [[تهران]] برقرار گردید. دو قاره [[اروپا]] و [[آمریکا]] تحت محاصره شبکه‌ای درآمدند که روز به روز گسترش می‌یافت. روزی که بل درگذشت (سال ۱۹۲۲)، به احترام او ارتباط تلفنی بر روی شبکه وسیعی که دارای هفده میلیون تلفن بود به مدت یک [[دقیقه]] قطع شد.<ref>تاریخ اختراعات، محمد رضا نوری، سیما حمداللهی، نشر صداقت، تهران، چاپ اول۱۳۷۸، بخش تلفن</ref> [[تلگراف]] و تلفن ارتباط سریع و فوری از راه دور را میان نقاطی که می‌توانند سیم‌کشی بشوند، ممکن ساخت. اما از سال ۱۸۹۶ دانشمندان توانستند میان دو نقطه که حتی سیم‌کشی نشده بود ارتباط سریع و فوری برقرار سازند (تلگراف [[بی‌سیم]])
