آدم‌خواری (انسان‌ها): تفاوت میان نسخه‌ها

:''برای مطالعه دربارهٔ شکار انسان توسط حیوانات، مقالهٔ [[آدم‌خواری (حیوانات)]] را نگاه کنید.''

[[پرونده: Cannibalism 1571.PNG|350px|farme|بندانگشتی|چپ|آدم‌خواری در [[مسکو]] و [[لیتوانی]] ۱۵۷۱]]

بعضی از قبیله‌های سیاه پوست [[گینه]]، در [[آفریقا]]، گوشت انسان می‌خوردند و برای تهیه آن به قبیله‌های دیگر حمله می‌کردند و اسیر می‌گرفتند. اسیران را، مانند گاو و گوسفند، می‌چراندند تا پروار شوند. [[اسکیمو]]‌ها نیز هنگام دست نیافتن به هیچ گونه ماده غذایی گوشت انسان می‌خوردند.

بعضی از قوم‌های آدم‌خوار برای بزرگداشت خویشان و بزرگان قوم و قبیله خود، و دست یافتن به روح و نیرو و صفت‌های خوب آنها، گوشت آنها را، پس از مرگ، می‌خوردند. [[ماساژت]]‌ها، که در حدود ۴۰۰ پیش از میلاد، در کناره شمال شرقی دریای خزر می‌زیستند، برای بزرگداشت خویشامندان سالمند خود، آنها را قربان می‌کردند و گوشتشان را می‌خوردند. بعضی از قوم‌های آدمخوار نیز برای نشان دادن خشم و نفرت و کینه خود گوشت دشمنان خود را می‌خوردند که در بین اعراب هم نمونه دارد. مثل هند همسر ابوسفیان که پس از پیروزی در جنگ احد جگر همزه عموی پیامبر را از جسد او بیرون آورد و خورد.

مردم شهر حران یکی از شهرهای کهن [[بین‌النهرین]]، در دوره پیش از اسلام، هر سال کودکی را به خدای نگهبان بت هایشان پیشکش و قربان می‌کردند. گوشت قربانی را با آرد سفید و [[زعفران]] و [[روغن زیتون]] و [[سنبل]] به صورت قرص‌هایی به اندازه [[انجیر]] در می‌آوردندو می‌پختند و به نیایشگران می‌خوراندند. مردم قبیله‌ای در [[هند]] بیماران و سالمندان قبیله را به نشانه علاقه به الاهه مقدس کالی، همسر کینه‌ورز شیوا، یکی از خدایان هندوها،

و خرسند و آرام کردن او می‌کشتند و گوشت آنها را می‌خوردند.

در سالهای پایانی قرن پانزدهم میلادی، [[کریستف کلمب]] در جزیره‌های آنتیل، میان [[آمریکای جنوبی]] و [[آمریکای شمالی]]، به قومی به نام [[کارائیب]] برخورد که میانشان خوردن گوشت انسان رسم بود. کلمب آنها را کانیبال نامید. این نام در بسیاری از زبان‌های اروپایی به معنی آدمخوار به کار رفته‌است. اروپائیان عادت یا رسم [[هم‌نوع‌خواری]] را کانیبالیسم (cannibalism) نامیده‌اند.